1. Werkelijke contante waarde (ACV):Dit is het bedrag dat het voertuig waard zou zijn geweest als het niet beschadigd of opgeteld was. Het wordt doorgaans bepaald door te verwijzen naar prijsgidsen voor de sector, zoals Kelley Blue Book of NADA Used Car Guide.
2. Bergingswaarde:Dit is het bedrag dat de verzekeringsmaatschappij kan terugkrijgen door het beschadigde voertuig te verkopen voor onderdelen of schroot. De restwaarde wordt van de ACV afgetrokken om de netto-uitkering aan de verzekerde te bepalen.
3. Eigen risico:Dit is het bedrag dat de verzekeringnemer moet betalen voordat de verzekeringsdekking ingaat. Het eigen risico wordt afgetrokken van de netto-uitbetaling om het definitieve afwikkelingsbedrag te bepalen.
4. Dekkingslimieten van de polis:Het maximale bedrag dat de verzekeringsmaatschappij verplicht is te betalen voor een totaal verlies wordt gespecificeerd in de dekkingslimieten van de polis. Als de ACV de dekkingslimiet overschrijdt, betaalt de verzekeringsmaatschappij slechts tot de limiet en is de verzekeringnemer mogelijk verantwoordelijk voor het resterende saldo.
5. Toepasselijke belastingen en toeslagen:Sommige staten of rechtsgebieden kunnen omzetbelastingen, eigendomsrechten of andere kosten opleggen die verband houden met de totale verliesregeling. Deze kosten mogen van de netto-uitkering worden afgetrokken om de uiteindelijke uitkering aan de verzekeringnemer te bepalen.
Om het exacte bedrag te bepalen dat moet worden betaald voor een total loss-voertuig, zal de verzekeringsmaatschappij het voertuig inspecteren, relevante documentatie verzamelen en alle bovengenoemde factoren beoordelen. De verzekerde moet het schikkingsaanbod zorgvuldig bekijken om er zeker van te zijn dat het de eerlijke marktwaarde van het voertuig en eventuele extra kosten als gevolg van het ongeval weerspiegelt. Indien er een geschil ontstaat over het schikkingsbedrag, heeft de verzekeringnemer het recht om met de verzekeringsmaatschappij te onderhandelen of juridisch advies in te winnen.
