De spanningsregeling van een middentransmissielijn wordt voornamelijk beïnvloed door de volgende factoren:
1. Weerstand van de lijn:De weerstand van de lijn veroorzaakt een spanningsval als gevolg van de stroomstroming. Naarmate de belastingsstroom toeneemt, neemt de spanningsval toe, wat resulteert in een afname van de spanning aan de ontvangende kant.
2. Reactantie van de lijn:De reactantie van de lijn, die zowel inductieve als capacitieve reactantie omvat, heeft ook invloed op de spanningsregeling. Inductieve reactantie veroorzaakt een spanningsval, terwijl capacitieve reactantie een spanningsstijging veroorzaakt. Het netto-effect van reactantie op de spanningsregeling hangt af van de relatieve waarden van inductieve en capacitieve reactantie.
3. Vermogensfactor van de belasting:De vermogensfactor van de belasting speelt ook een rol bij de spanningsregeling. Een belasting met een lage vermogensfactor trekt meer stroom voor dezelfde hoeveelheid vermogen, wat resulteert in een hogere spanningsval. Dit kan leiden tot een slechtere spanningsregeling aan de ontvangende kant.
4. Lengte van de lijn:Hoe langer de lijn, hoe hoger de weerstand en reactantie, en dus hoe groter de spanningsval. Dit kan resulteren in een slechtere spanningsregeling voor langere transmissielijnen.
5. Spanningsniveau:Het spanningsniveau van de transmissielijn heeft ook invloed op de spanningsregeling. Hogere spanningsniveaus resulteren over het algemeen in een lagere spanningsregeling omdat de spanningsval een kleiner percentage van de nominale spanning bedraagt.
De spanningsregeling van een middentransmissielijn wordt doorgaans binnen aanvaardbare grenzen gehouden door gebruik te maken van verschillende methoden, zoals spanningsregelaars, transformatoren met schakelschakeling en condensatoren voor arbeidsfactorcorrectie. Deze maatregelen helpen ervoor te zorgen dat de spanning aan de ontvangende kant onder verschillende belastingsomstandigheden binnen het gespecificeerde bereik blijft.
