De Messerschmitt Bf 109 was een Duits gevechtsvliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog dat van 1935 tot het einde van de oorlog in 1945 werd gebruikt door de Luftwaffe, de luchtmacht van nazi-Duitsland. Het werd begin jaren dertig ontworpen door Willy Messerschmitt en Robert Lusser. , en was het meest geproduceerde jachtvliegtuig in de geschiedenis, met meer dan 30.000 geproduceerde exemplaren.
De Bf 109 was een vrijdragende laagdekker met een gesloten cockpit en een intrekbaar staartwiellandingsgestel. Het werd aangedreven door een enkele Junkers Jumo 211- of Daimler-Benz DB 601-motor en was bewapend met twee MG 17 machinegeweren en twee MG FF-kanonnen.
De Bf 109 was een zeer succesvol gevechtsvliegtuig en werd in alle theaters van de Tweede Wereldoorlog gebruikt. Het was vooral effectief in de eerste jaren van de oorlog, toen het werd gevlogen door enkele van de meest ervaren en bekwame Duitse piloten. Naarmate de oorlog vorderde, werd de Bf 109 echter geleidelijk overklast door nieuwere geallieerde gevechtsvliegtuigen, zoals de Supermarine Spitfire en de Noord-Amerikaanse P-51 Mustang.
De Bf 109 bleef tot het einde van de oorlog in dienst bij de Luftwaffe en werd na de oorlog ook door een aantal andere landen gebruikt. Het was een zeer invloedrijk ontwerp en het succes ervan leidde tot de ontwikkeling van een aantal andere succesvolle gevechtsvliegtuigen, waaronder de Messerschmitt Me 262 en de Focke-Wulf Fw 190.
De topsnelheid van de Bf 109 varieerde afhankelijk van het model en de motor, maar de topsnelheid van de Bf 109 G-10/U4, de krachtigste en meest geavanceerde variant van de Bf 109, bedroeg 750 km/u. Dit maakte de Bf 109 tot een van de snelste gevechtsvliegtuigen uit de Tweede Wereldoorlog.
