Bij een externe verbrandingsmotor wordt een aparte brander of verbrandingskamer gebruikt om een vloeistof, meestal water of stoom, te verwarmen. Deze verwarmde vloeistof komt vervolgens de motorcilinder binnen en zet uit, waardoor de zuiger wordt aangedreven en stroom wordt gegenereerd. De gebruikte vloeistof wordt vervolgens uit de motor afgevoerd.
Een opmerkelijk voordeel van externe verbrandingsmotoren is dat ze geschikt zijn voor een grotere verscheidenheid aan brandstoffen, waaronder steenkool, aardgas en zware stookolie.
Voorbeelden van externe verbrandingsmotoren zijn onder meer:
Stoommachines: Bij stoommachines worden steenkool of andere brandstoffen in een ketel verbrand om stoom te creëren. De hogedrukstoom wordt vervolgens naar de cilinders geleid, waardoor de zuigers worden aangedreven en energie wordt opgewekt.
Stirlingmotoren: Stirlingmotoren maken gebruik van een gesloten cyclus waarbij een werkvloeistof, zoals waterstof of helium, herhaaldelijk in afzonderlijke delen van de motor wordt verwarmd en gekoeld. Het uitzettende gas genereert kracht door de zuigers te bewegen.
Heteluchtmotoren: Deze motoren werken op basis van de uitzetting en samentrekking van verwarmde lucht. Lucht wordt in een cilinder verwarmd door een externe warmtebron, waardoor deze uitzet en de zuiger aandrijft. Terwijl de lucht afkoelt, trekt deze samen, waardoor een vacuüm ontstaat dat de zuiger terugtrekt.
Het is vermeldenswaard dat externe verbrandingsmotoren over het algemeen minder efficiënt zijn dan interne verbrandingsmotoren vanwege extra warmteverliezen. Ze kunnen echter nog steeds worden toegepast op specifieke gebieden, zoals grote energiecentrales of gespecialiseerde voertuigen waar de brandstofflexibiliteit en betrouwbaarheid van externe verbrandingsmotoren gunstig zijn.
