1. Beperkte brandstofcapaciteit :De brandstofcapaciteit van de SR-71 bedroeg ongeveer 80.000 pond (36.000 kilogram) JP-7, een gespecialiseerde hoogenergetische brandstof. Bij de topsnelheid van Mach 3,2 was het brandstofverbruik van het vliegtuig extreem hoog, waardoor de brandstof snel opbrandde.
2. Verhouding brandstof-casco :De SR-71 had een relatief lage verhouding tussen brandstof en casco, wat betekent dat een groot deel van zijn gewicht werd besteed aan structurele componenten en systemen in plaats van aan brandstof. Dit beperkte zijn uithoudingsvermogen op topsnelheid.
3. Warmtebeheer :De huidtemperaturen van de SR-71 kunnen extreem hoge niveaus bereiken als gevolg van aerodynamische wrijving bij supersonische snelheden. Om de structurele integriteit te behouden en oververhitting te voorkomen, moesten de constante koelsystemen van het vliegtuig efficiënt werken. Langdurig gebruik op topsnelheid kan deze systemen onder druk zetten.
Rekening houdend met deze factoren bedroeg het maximale uithoudingsvermogen van de SR-71 op topsnelheid ongeveer 1 uur en 20 minuten, of ongeveer 2.200 mijl (3.500 kilometer). Het is echter belangrijk op te merken dat dergelijke snelle, brandstofintensieve missies zelden werden uitgevoerd, en dat de SR-71 gewoonlijk op subsonische of supersonische snelheden opereerde om brandstof te besparen en het bereik te vergroten.
