Je had een ouder zoals mijn vader die tijdens het rijden naar NPR luisterde, National Public Radio. Als kind verveelde het nieuws je, en de gastheren leken nogal flauw. Ze versmolten gewoon samen in een mengelmoes van radioshows. Alle behalve één aanvullende show, opgenomen voor WBUR en uitgezonden op NPR, stak uit als een zere duim. Car Talk, een van de meest invloedrijke autoradioprogramma's (in positieve of negatieve zin), maakte generaties forenzen aan het lachen om de mechanische snufjes van hun auto. En na meer dan 40 jaar in de ether is het tijd om de radioshow te laten rusten.
Als je nog nooit van Car Talk hebt gehoord, zal ik je een korte geschiedenis geven, maar ga ernaar luisteren nadat je dit hebt gelezen. De show begon min of meer per ongeluk toen Tom en Ray Magliozzi een radio-interview binnenliepen in hun mooie stad, Cambridge Massachusetts. Toen ze de sprankelende chemie van deze twee gekke broers hoorden, kregen ze een wekelijkse radioshow van een uur aangeboden. De eerste aflevering van Car Talk werd uitgezonden in 1977 en liep tot 2012.
Geformatteerd als een inbelprogramma op de radio, beantwoordden Ray en Tom (ook bekend als Click and Clack the Tappet Brothers) elke week vragen, vertelden ze verhalen en deelden ze raadsels. Maar wat ervoor zorgde dat iedereen terug bleef gaan, waren hun persoonlijkheden. Met hun collectieve snelle humor konden zowel kinderen als volwassenen alleen lachen, zelfs als ze niet mechanisch geneigd waren.
De show eindigde in 2012 toen de gebroeders Magliozzi met pensioen gingen, en kort daarna stierf Tom op 77-jarige leeftijd vanwege complicaties met de ziekte van Alzheimer. Maar ondanks het bitterzoete einde zijn sindsdien elke week herhalingen en ongehoorde inhoud uitgezonden op NPR als "The Best of Car Talk".
De jongste van de broers, Ray, ging onlangs met WBUR zitten om na te denken over de show. “We wisten niets van iets op de radio doen! De eerste drie, vier, vijf maanden zagen we het 'On Air'-lampje aangaan en vroegen we de ingenieur:'Dus, zijn we nu aan?' En hij moet hebben gezegd:'Oh, mijn God , het zijn de twee domste jongens ter wereld!'”
Ray vervolgde:"de show was volledig ongeoefend, ongelakt en - wat is het andere woord? Onprofessioneel. Weet je, het was volkomen amateuristisch. En ik denk dat mensen in grote mate hebben geluisterd om te zien hoeveel fouten we in een bepaald uur zouden maken.'
De afleveringen van een uur bestonden uit 'wijze'-adviezen, verpakt in scheldwoorden en algemeen geklets. "Een vrouw zou bijvoorbeeld bellen en zeggen:'Nou, mijn schoonvader zegt dat ik de auto 20 minuten moet opwarmen.' En, weet je, ik denk dat we de eerste paar keer dat [ soort van] oproep waren we erg diplomatiek. En na een tijdje zeiden we:'Hij is een idioot! Weet je, je hoeft hem niet te vertellen dat hij een idioot is. Maar als hij luistert, weet hij dat hij een idioot is. Niemand warmt een auto 20 minuten op, tenzij je in Moose Jaw, Saskatchewan woont!”
“Het was een geweldige run die we hadden. En de waarheid is, weet je, ik beschouw mezelf heel, heel veel geluk dat ik Tommy heb gehad zolang ik hem had. En ik wou dat hij er nog was. Maar ik kan terugkijken op alle leuke dingen die we hebben gedaan en ik heb helemaal niet het gevoel dat ik ben bedrogen, weet je? Werkelijk. Ik bedoel, het is alsof we een geweldige tijd hebben gehad!”
Vanaf 1 oktober is Car Talk niet meer te horen op de radio. Maar gelukkig voor elke autoliefhebber (of mensen die een uur te verliezen hebben), is Car Talk nog lang niet verdwenen.
Oude afleveringen en The Best of Car Talk-segmenten worden twee keer per week op de Car Talk-website geplaatst. De podcasts zijn nu ook beschikbaar op Apple, Spotify en Google. Met andere woorden, alle inhoud zweeft nog steeds rond op internet. Het wekelijkse segment op de radio wordt vervangen door "Bullseye", waar auteurs, muzikanten, acteurs en anderen hun creatieve processen en projecten delen.
De autopraatwebsite bevat ook een column, waar Ray nog steeds vragen over auto's beantwoordt en grappen maakt. Maar in het interview met WBUR gaf Ray een laatste advies. “Neem niets te serieus. Lach wanneer je kunt, heb een goede tijd en geniet van de mensen om je heen, want weet je, het is een korte trip. En hier is het bericht:bedankt voor het luisteren!”
