Ruimtevaart zit vol mysterieuze en angstaanjagende duisternis en eenzaamheid, maar om de een of andere reden willen de meeste mensen op een of ander moment als astronaut het donkere niets van de ruimte verkennen. Dus terwijl we nadenken over de oneindigheid van de ruimte, zullen er waarschijnlijk enkele vragen opduiken, zoals "wat als ik daar moet poepen?" Laten we eens in het dagelijkse leven van astronauten stappen.
Volgens DW.com is poepen in de ruimte veel gecompliceerder dan velen van ons zouden denken. DW zegt dat het eerste ruimtetoilet in 2000 tot stand kwam. Het idee was om de astronauten aan het toilet vast te maken met riemen over hun dijen. De druk op de poten was bedoeld om een afdichting te creëren tussen de wangen en de zitting.
Het gebrek aan zwaartekracht is de vijand voor als de natuur roept. Helaas werkten de dijbeenriemen niet zo goed. "Houston we hebben een probleem."
NASA ging in 2018 terug naar de tekentafel, waar het bureau $ 23 miljoen besteedde aan het ontwikkelen van een vacuümtoilet. Zodra een astronaut de pot raakt, begint het zuigen. De zuigkracht houdt de ruimtevaarder aan de kom gelijmd en zorgt voor de nodige afdichting. Het depot wordt dan direct verbrand. Urine wordt echter gerecycled voor drinkwater.
Thomas Stafford en Deke Slayton gingen in 1975 naar boven en kregen "wodkatubes" voor de reis. Het was echter eigenlijk gewoon een grap. De buizen waren gelabeld met een Russisch wodka-merk, maar de inhoud van de buis was gewoon borsjt.
Volgens DW is alcohol ten strengste verboden op ruimtemissies en in het ISS, waar de twee hun werk deden. Ik heb het gevoel dat het alcoholverbod in de ruimte voldoende logisch is zonder uit te leggen waarom het problemen zou kunnen veroorzaken.
Astronaut zijn is een cliché droom om als kind te hebben. Velen van ons dromen ervan om met de controle te praten, een expeditie naar een andere wereld te leiden en mogelijk onze dorst te lessen om de grote vragen te beantwoorden. Maar hoeveel van ons hebben er nooit bij stilgestaan hoeveel deze droombaan opbrengt?
Neil Armstrong was het best betaalde lid van de Apollo 11-missie in 1969. Die vlucht alleen al betaalde Armstrong $ 27.401, wat in het geld van vandaag gelijk is aan ongeveer $ 210.000. Astronauten kregen op dit moment echter een Chevy Corvette voor $ 1. Ik denk dat we dat een extraatje zullen noemen. Vandaag verdienen NASA-astronauten tussen de $ 66.000 en $ 160.000. Ik ga niet liegen; geconfronteerd met de enorme hoeveelheid ruimte voor $ 60.000 lijkt gewoon dom. NASA schaalt de beloning op basis van ervaring en academische prestaties.
Er zijn tal van factoren die ertoe kunnen leiden dat we ons afvragen hoe goed al die G-krachten, maanden zonder zwaartekracht en wat er verder voor ons is, zijn. DW merkt op dat microzwaartekracht wel degelijk zijn tol eist van het lichaam. Er hoopt zich vocht op in het hoofd en er wordt ongeveer een liter bloed vergoten.
Afgezien hiervan weten wetenschappers nog steeds niet precies hoe ruimtereizen de gezondheid van mensen op de lange termijn beïnvloeden. Maar vanwege de relativiteit komen astronauten technisch gezien een paar milliseconden jonger terug. Dus dat is iets.
Berichten over deze ruimteactiviteit zijn nog niet bevestigd. Er zijn duidelijke logistieke problemen met seks zonder zwaartekracht, maar het is niets dat een beetje creativiteit niet kan oplossen. NASA lijkt geen regels te hebben die het verbieden. Astronauten zijn echter aan het werk terwijl ze daarboven zijn, dus misschien worden relaties tussen kantoren nog steeds afgekeurd.
Dat gezegd hebbende, voegde het echtpaar Mark Lee en Jan Davis zich in 1992 kort na hun huwelijk bij een NASA-missie. Voor de professionaliteit en het respect laat ik het hierbij, maar kom op.
De meeste mensen slapen niet goed als ze niet in bed kunnen blijven. Gezien het gebrek aan zwaartekracht is het behoorlijk lastig om in bed te blijven liggen.
Astronauten houden van wat klittenband. Ze zijn er zo dol op; ze hebben een muur gemaakt van het spul dat hun mooie slaapzak kan bevestigen om ze de hele nacht geaard te houden - of ommuurd?
Je moet de vastberadenheid bewonderen die nodig is om niet alleen in de ruimte te komen, maar ook om daar te blijven en te overleven. Ruimte is duidelijk niet bedoeld om in te leven, maar we doen het toch. Dankzij de hardheid van de laatste grens worden dagelijkse activiteiten serieuze ondernemingen in de ruimte. Wij, aardbewoners, kunnen genieten van de show terwijl de dapperste mensen van de aarde in de hemel zwoegen. Goddank, reizigers.
