Hoe kom je uit een ticket

Vorig jaar rond deze tijd wilde ik zoveel mogelijk bestrating tussen mij en de verwrongen scène die ik een paar uur eerder bij mijn huis had achtergelaten. Ik was teruggekomen om mijn hond en een paar vitale spullen op te halen, niet van plan mijn niet-snel-genoeg-ex-man en zijn gloednieuwe, vijftien jaar jongere vriendin tegen te komen.

Ondanks wat Hollywood je wil laten geloven, komen dramatische intermezzo's tussen volwassenen in het echte leven niet vaak voor. Ik heb niet gehuild of geschreeuwd of een konijn gekookt. Ik haalde diep adem, stak mijn hand uit en verwelkomde haar in mijn huis en in mijn bed, en toen ging ik weg. Ze bedankte me dat ik zo aardig was.

Toen stapte ik in mijn auto en reed 600 mijl naar het noorden om mijn ouders te zien. Zes uur later had ik bijna de noordelijke rand van Massachusetts bereikt. De zon ging onder en ik reikte naar beneden om een ​​telefoontje te beantwoorden. Ik droeg oordopjes en wendde mijn blik even van de weg af. Het volgende dat ik wist, verlichtten blauwe en rode lichten mijn achteruitkijkraam. De trooper vroeg of ik wist waarom hij me had aangehouden.

Ik haat die vraag. Hij keek me een minuut aan, een glimp van een glimlach op zijn gezicht.

"Ik heb je aan de kant gezet omdat je te hard reed in een bouwgebied."

Het is geen geheim dat kleine steden, gemeenten en zelfs staten geld verdienen aan verkeers- en parkeerovertredingen. Hoewel quota in de meeste staten technisch gezien illegaal zijn en een vies woord zijn in de politiegemeenschap, is het ook waar dat er plaatsen zijn waar "geheime" ticketquota gelden. Eén ervan kostte de stad Los Angeles meer dan $ 10 miljoen in een rechtszaak in 2013.

Quota zijn voor velen een bron van onrust, waardoor rechters, zoals een in Texas, er soms vol walging mee ophouden, en chauffeurs in het hele land hoofdpijn krijgen. Als gevolg van deze quota moeten sommige agenten binnen een bepaalde tijd een bepaald aantal 'burgercontacten' hebben. Dit heeft tot gevolg dat politieagenten vaker achter snelheidsovertreders aan gaan dan mogelijk is om aan die aantallen te voldoen en op hun beurt meer overuren verdienen.

Voordat ze je aanhouden, hebben de meeste agenten al besloten of ze je een bekeuring uitschrijven.

Omdat politiediensten vaak meer wegblokkades en controles inzetten rond de grote feestdagen zoals Kerstmis, 4 juli of Memorial Day, is de kans veel groter dat ze grote ticketinkomsten genereren dan andere tijden van het jaar. Net als iedereen die hard werkt tijdens een feestdag, zijn politieagenten in een slecht humeur omdat ze moeten werken, wat betekent dat ze je minder snel zullen laten gaan met een waarschuwing als je je bijzonder slecht gedraagt.

Veel gemeenten rapporteren niet hoeveel kaartjes ze per jaar uitgeven, maar schattingen lopen uiteen van 25 miljoen tot 50 miljoen per jaar. Uw kansen liggen ergens tussen 1 op 8 en 1 op 4 om in een bepaald jaar een kaartje te krijgen.

Dus als de lange arm van verkeerswetten je grijpt, is er dan een onfeilbare manier om hem ervan te overtuigen zijn greep te laten verslappen? Niet echt. Voordat ze je aanhouden, hebben de meeste agenten al besloten of ze je een bekeuring uitgeven op basis van een wisselende (en vaak onbewuste) reeks factoren:ben je een man of een vrouw? Welk ras ben jij? Hoe ernstig was uw overtreding? In wat voor auto rijdt u?

Er zijn echter  een paar dingen die u kunt doen om de kans te vergroten dat u dat ticket verliest met een mondelinge waarschuwing.

1. Wees eerlijk - min of meer. Ik gaf toe dat ik me had uitgestrekt en met mijn telefoon had gerommeld, want dat was wat ik had gedaan, en het kan de houding van de agent tegenover mij op dat moment hebben verzacht. Als je volwassen bent en je fouten toegeeft, kun je een heel eind komen op het pad van goede wil.

2. Geef nooit toe dat u te hard heeft gereden . Je geeft de officier munitie om tegen je te gebruiken en dat is nooit een goed idee.

3. Wees respectvol. Deze mensen doen hun werk en houden u en de uwen veilig. Denk hier eens over na:als iemand naar je werk zou komen en tegen je zou gaan vloeken en je zou bedreigen, hoe waarschijnlijk zou je zijn om het gewoon te laten gaan? Houd gewoon je mond en gebruik de manieren die je ouders je hebben geleerd - Alsjeblieft en bedankt, meneer of mevrouw. Autorijden is een voorrecht, geen recht. Behandel het zo.

4. Sla de bioscoop over. Huil niet. Werkelijk. Huilen wint zelden de sympathie van mensen en als je nummer 400 bent van de 1.000 mensen die deze agent dit jaar gaat stoppen, hebben ze alles gehoord en gezien. Gewoon niet doen.

5. Het kan ze niet schelen of je belangrijk bent. "Weet je wie ik ben?" werkt nooit. Niemand geeft erom, en de politie al helemaal niet. Het zal ze gewoon kwaad maken, en tenzij je in dezelfde gemeente bent als je tante of oom of de halfneef van de zus van je broer, trek dan niet de "mijn invuller is van de politie." De agent zal ze niet kennen en het kan hem ook niet schelen.

6. Geen plotselinge bewegingen. Tenzij je onder een steen hebt geleefd, weet je dat het geweld tussen politie en burgers toeneemt. Als je bang bent als je wordt aangehouden, is de agent waarschijnlijk ook onzeker. Houd uw handen in het zicht en vraag toestemming om uw documenten eruit te halen. Maak geen plotselinge of bedreigende bewegingen en houd de officier tijdens het proces op de hoogte van wat u doet.

De politieagent die me in Massachusetts aan de kant hield, keek door mijn achterruit naar mijn hond terwijl ze blafte. Bij het bewijs van mijn haastige ontsnapping, verspreid over de binnenkant van mijn auto - post, belangrijke documenten, portemonnees, wat sieraden, een paar truien - dingen waarvan ik niet wilde dat mijn ex-man en zijn vriendin hun groezelige handen kregen of gemakkelijk verwijderen.

"Waar ga je naar toe?" vroeg hij.

"Naar Maine om mijn familie te zien," vertelde ik hem.

"Ben je ooit eerder aangehouden?"

"Ja. Een keer in Connecticut en een keer in New York. Beide waren echt heel lang geleden.”

Hij keek me weer door het raampje aan terwijl ik hem mijn rijbewijs en registratie overhandigde en terugging naar zijn ongemarkeerde Ford Explorer. Ik zat en schudde en wachtte.

‘Je hebt gelijk,’ zei hij toen hij terugkwam. “Je hebt helemaal geen kaartje gehad. Er verschijnt niets. Ik kan niet dat je allereerste bekeuring is voor te hard rijden in een bouwzone. Het is drie keer zo hoog als de boete hier in Massachusetts en het zou je strafblad vernietigen.”

Hij gaf me mijn documenten terug en glimlachte. “Ik geef je een mondelinge waarschuwing. Wees voorzichtig met de bouwzones. Er zijn er ongeveer drie tussen hier en de New Hampshire Liquor Store bij de staatsgrens. Vertraag gewoon. Oh, en gebruik maar één oordopje. Het is illegaal om beide in te hebben tijdens het rijden in Massachusetts. Fijne Thanksgiving.”

Daarmee draaide hij zich om en liep weg.

Soms is de beste manier om onder een ticket uit te komen, al het andere uit elkaar te laten vallen.

--

Abigail Bassett is een producer, consultant en autojournalist in Austin, Texas. Ze geeft de voorkeur aan langzaam geroosterd konijn met een snufje fleur de sel.