Krijg je de spanning over je rug als je horrorfilms ziet? Dan had je moeten horen van de kaskraker 'Christine' uit 1983 en alles over de beroemde auto. Maar zo niet, leun dan achterover terwijl we u onthullen wat voor soort auto Christine was in de film.
Het onmiskenbare feit over Christine was dat er vierentwintig Plymouth Fury-auto's nodig waren om de film te voltooien. Van de vierentwintig auto's waren er slechts zeventien in de film te zien, met de andere zeven als reservevoertuigen.
Wat ongetwijfeld uw interesse zal wekken, is dat deze sloopauto zichzelf nieuw leven inblies nadat hij onaangeroerd was gelaten. Nou, lees verder, laten we je meer vertellen over het type auto dat Christine in de film was.
De specifieke auto die de hoofdpersoon in de film was, was een model uit 1958 van de Plymouth Fury. Deze auto zat Moochie achterna en zette hem af in een laadbak. Het voertuig liep veel schade op om te komen waar Moochie zich verstopte, maar een aanhanger duwde het uiteindelijk tegen.
Het voertuig is enige tijd geleden (18 jaar) in 1984 gekocht achter een studiokavel in Los Angeles, oorspronkelijk voor de Cars eye Movie. Ze kozen echter voor een betere, een heldere en roze belvedère, en lieten de Plymouth weg. In deze periode belde Al Newman me om haar van de restjes te redden.
De uitdagingen die gepaard gaan met het op de markt brengen van auto's voor individuele kopers, hebben ertoe geleid dat het onderzoek werd overwogen om het voertuig te dumpen. De producent kocht de auto voor bijna duizend dollar en sleepte haar naar huis. De toenmalige staat was erbarmelijk, want het had maar één rubberen zitting, vijfpuntszadel en geen interne onderdelen
De glazen zijn allemaal bedekt met een tint die veilig is voor een klein gedeelte waar de stuntman werkt. De eigenaar moest de radiator in de kofferbak plaatsen om te voorkomen dat er vloeistof zou worden gemorst bij wrakgebeurtenissen. De auto heeft een houten plank die de firewall en de primaire steun vooraan scheidt met rubberen chroom. De koper moest onderdelen van andere auto's verzamelen om van Christine een schoonheid te maken.
En na twee decennia dat ik de auto uit de klauwen van de vernietiging heb gered, is hij nog steeds glinsterend en functioneel. Het was nooit mijn bedoeling om een mooie auto te bouwen, alleen een om rond te rijden, en sindsdien heeft ze me niet in de steek gelaten.
Er was geen controller die werd gebruikt om door de Christine-auto's te navigeren die in de film werden gebruikt. De reden is dat ze allemaal een stuntrijder hadden in alle vierentwintig. De enige keren dat ze niet werden bestuurd, was als een aanhanger stootte, en dan gebruikten ze een snaar om ze naar voren te trekken. Afgezien daarvan zat er een coureur in alle auto's tijdens de stunts.
Zoals eerder vermeld, vormden zeventien van de vierentwintig Plymouths de actieve Christine-automodellen. Er was geen sprake van dat het één auto zou zijn geweest die al die schade had opgelopen, dus de producenten verzochten Plymouth-eigenaren die wilden verkopen hen te waarschuwen.
Het aanbod kwam echter niet overeen met de vraag, want er waren slechts 23 van de gewenste Plymouth 1958 fury en één 1957 om de 24 te maken. De producenten moesten ook een paar Savoy en belvedères transformeren om op een Plymouth Fury te lijken. Ze gebruikten er zeventien in de auto-sloopscènes en de rest leverde de reservecomponenten
De verkeerde indruk van de Christine-auto die zichzelf nabootste, was te wijten aan de hydraulische propellers die in het voertuig waren geïnstalleerd. Ze werden naast de kofferbak van een tweede auto geplaatst. De propellers trekken de carrosserie naar binnen om een wrakinterpretatie van de eerste auto te laten zien en de film spoelde zichzelf terug en laat zien hoe het voertuig zichzelf repareert.
Aan het einde van de shoot voerde de regisseur effecten op de video uit om Christine te veranderen van autowrakken in glinsterende auto's. Door het ontbreken van geavanceerde video-effecten was de scène echter buiten beeld.
De Christine-auto zorgde niet alleen voor problemen voor de personages in de film, maar het was ook een handvol voor degenen buiten de hele productiescène. De film portretteert dat Christine erg destructief is wanneer ze boos is, en de ramen worden meer getint. Het voert nog een andere taak uit, namelijk het verbergen van de stuntrijder die in de auto zit en het voltooien van de stunts.
Een ander feit over de onzichtbaarheid was dat de stuntscènes in het donker werden gemaakt om de bestuurder verder te verbergen. Deze ramen maakten het zicht van de coureurs erg wazig, en het had een keer invloed op de stunt. We praten er later over.
De stem van de automotor die in de film werd gebruikt, was verrassend genoeg niet die van een van de Plymouths, Fury, Savoy of belvedere. Het was van een Ford-auto. Het volledige geluid van een motor die in de Christine-film wordt gebruikt, is opgenomen van een Mustang 428 Super Jet 1970-model.
De filmmakers vonden dat het de agressieve toon had die nodig was om te passen bij de furieuze scènes van Christine. Het waren specificaties in de Mustang die geschikt waren voor het tafereel, zoals de grote 428 kubieke inch, 335 pk sterke motor. Het 4-loops mechanisme is superieur aan de 290 pk van de Plymouths.
Toen de opnames van de film eindigden, waren er nog maar drie Christine-auto's onbeschadigd. Deze drie auto's hadden nog steeds de glitter van de dealer om te laten zien dat er geen wrakstok aan zat.
De drie Plymouth Fury-auto's werden later te koop aangeboden en de oldtimerverzamelaars kochten ze allemaal.
Hoewel ze daarvoor de auto gebruiken om de film te promoten. Ze rijden ze door de stad, tot grote vreugde van de filmfans. Er was een niet nader genoemde vierde Christine die werd gekocht door een privéverzamelaar die voor anonimiteit pleitte. Maar de anderen trokken nog steeds mensen naar het theater voor de première.
Het was een gedeeltelijk commercieel succes met een brutowinst van $ 21 miljoen van een budget van $ 10 miljoen en kreeg gemengde recensies van de critici.
Het was niet nodig om de resterende auto's te slopen toen ze het op een veiling konden plaatsen. Dat laatste was het geval, aangezien een van de Christine's in 2004 voor $ 167.000 werd verkocht. Het bedrag veroorzaakte destijds net als toen een publieke opschudding, aangezien een schone Plymouth Fury toen voor slechts $ 47.000 werd verkocht.
Omdat dat niet verrassend genoeg was, veilden ze de tweede Christine in 2015 voor een hoge prijs van $ 198.000. Net als toen was het de duurste Plymouth Fury, die door velen later werd beschreven als 'echt uniek', ik kan het niet helpen, maar ik kan het niet geloven.
Hoe hard het ook klinkt, het herleefde zichzelf, maar dit maakte zelfs de productieploeg bang. De regisseur legde later uit dat een Christine-auto woedend was in Reality en zichzelf vernielde. Maar wat er gebeurde, was dat ze de auto niet startten met een handgeschakelde versnellingsbak.
Ze probeerden de ontsteking geïmproviseerd te starten, en het schoot recht naar voren naar een camera en vernielde het volledig, als het een mens was geweest, denk ik dat er geen Christine-film zou zijn geweest.
De autofilm Christine kwam in de jaren '80 in beeld. Het kenmerkte auto's die werden bestuurd door stuntrijders. Geen van de voertuigen gebruikt een afstandsbediening.
Alle gebruikte voertuigen hadden allemaal dubbele bevestigingen met een pomp die het naar binnen zoog om het op een wrakauto te laten lijken. De felheid van de Christine was afgeleid van het geluid van een Ford-auto. De Christine Car gaf de filmcast een aantal uitdagingen terwijl de productie bezig was.
Nou, met alles wat in dit stuk is onthuld, laat dit je zien wat voor soort auto Christine was in de film.
