Hoewel de termen vierwielaandrijving (AWD) en vierwielaandrijving (4WD) soms door elkaar worden gebruikt, zijn ze niet hetzelfde. In feite hebben ze weinig gemeen.
Tot op zekere hoogte vertroebelen sommige autofabrikanten het water nog verder door een verscheidenheid aan AWD- en 4WD-systemen met obscure namen op de markt te brengen. Mercedes-Benz gebruikt bijvoorbeeld 4MATIC en BMW noemt het xDrive.
Waarom is dit allemaal belangrijk? Als u overweegt een auto, vrachtwagen of SUV met vier aangedreven wielen te kopen, heeft u waarschijnlijk een goede reden. Misschien is het zo simpel als het verbeteren van de mobiliteit in sneeuw, grind en modder. Of misschien droom je ervan dat je in Moab over rotsen kruipt of dat je met het gezin gaat kamperen op een moeilijk bereikbare plek aan het meer.
Ben je van plan iets te slepen?
Door je te concentreren op wat je precies wilt bereiken met alle vier de wielen onder stroom, kun je bepalen welk systeem voor jou het beste werkt.
GERELATEERD:Beste auto's en SUV's voor sneeuw:functies die u nodig hebt
Vierwielaandrijving is een systeem dat is ontworpen voor gebruik op de weg. In zijn puurste vorm stuurt AWD het motorkoppel gelijktijdig naar alle vier de wielen. Het is echter geen one-size-fits-all systeem. Er zijn eigenlijk twee soorten AWD.
Fulltime AWD stuurt de hele tijd een bepaald motorkoppel naar beide assen. Het systeem bewaakt de grip van het wiel en bepaalt hoeveel kracht er naar elke set wielen gaat. Wanneer de achterwielen grip beginnen te verliezen, stuurt het systeem meer koppel naar de voorwielen. Als de voorwielen grip verliezen, krijgen de achterwielen meer kracht. Onder normale omstandigheden krijgen beide wielstellen een bepaald percentage koppel. Subaru's symmetrische AWD die u op de Outback, Forester en andere modellen aantreft, is een voltijds AWD-systeem.
Parttime AWD stuurt al het motorkoppel naar de voorwielen (Toyota Camry LE AWD) of de achterwielen (Dodge Charger SXT AWD). Dat wil zeggen, onder normale rijomstandigheden werken voertuigen met parttime AWD als voorwielaandrijving (FWD) of achterwielaandrijving (RWD). Wanneer het systeem enige slip in de primaire aandrijfwielen waarneemt, wordt een deel van het motorvermogen naar de andere as overgebracht.
De sleutel voor beide systemen is dat al deze overdracht van motorkoppel van as naar as transparant werkt. De chauffeur onderneemt geen actie. Het gaat allemaal automatisch. Toegegeven, bij sommige AWD-voertuigen kan de bestuurder een rijmodus inschakelen voor extremere omstandigheden. Subaru's X-Mode, aangeboden op modellen zoals de Forester, Ascent, Crosstrek en Outback, is bijvoorbeeld zo'n functie. X-Mode past de respons van de aandrijflijn en andere functies aan om uiteindelijk de tractie te verbeteren. Over het algemeen hoeft de bestuurder echter geen actie te ondernemen om AWD te laten werken.
Of je het nu vierwielaandrijving, vierwielaandrijving, 4WD of 4×4 noemt, het is meestal een parttime systeem dat meer is ontworpen voor off-road rijden dan voor wegen die getroffen zijn door slecht weer. In de meeste gevallen moet de bestuurder in en uit de 4WD schakelen.
Sommige 4WD-systemen zijn complexer en capabeler dan andere. Maar wanneer de bestuurder overschakelt naar 4WD, vergrendelt hij de voor- en achteras aan elkaar, wat betekent dat alle vier de wielen hetzelfde vermogen krijgen en met dezelfde snelheid draaien. Eenmaal ingeschakeld, vertrouwen 4WD-systemen niet op een computer om wielslip te detecteren.
Alle wielen hebben kracht. Als een of twee wielen grip verliezen, stuwen de andere wielen het voertuig voort. U vindt 4WD-systemen in voertuigen zoals de Jeep Wrangler, Ford F-150 Raptor, Ram 1500 TRX en Chevrolet Colorado Bison.
Wat veel AWD-systemen gemeen hebben, is een centraal differentieel dat zich tussen de voor- en achteras bevindt. Een computer en sensoren controleren de primaire aandrijfwielen op wielslip. Als er slip optreedt, brengt het systeem het motorvermogen via het middendifferentieel over op de andere as.
Andere AWD-systemen kunnen meer dan één differentieel, lamellenkoppelingen of viskeuze koppelingen gebruiken om het vermogen van as naar as te wisselen.
Meestal is de vermogenssplitsing maximaal 50%. Sommige systemen kunnen echter wel 100% van het vermogen tussen de assen heen en weer schakelen. Het Acura Super-Handling AWD (SH-AWD)-systeem doet dit.
Meer geavanceerde AWD-systemen, zoals Acura's SH-AWD, hebben ook koppelvectoring. Dit is een grote hulp bij het nemen van bochten op droog wegdek, omdat een torque vectoring differentieel op elke as de rotatie van het binnenste wiel vertraagt en de rotatie van het buitenste wiel in een bocht versnelt.
Wat gladde oppervlakken betreft, kan koppelvectoring indien nodig wel 100% van het vermogen van een as heen en weer schuiven naar één enkel wiel. Het remblokkeringsdifferentieel van het fulltime AWD-systeem van Jeep Grand Cherokee QuadraTrac maakt gebruik van antiblokkeerremmen om koppelvectoring na te bootsen.
Niet altijd, maar meestal is 4WD een parttime systeem. Verschillende autofabrikanten nemen verschillende wegen om alle vier de wielen aan te drijven, zoals we al hebben opgemerkt. Maar om het simpel te houden, werken de meeste 4WD-systemen parttime.
In tegenstelling tot AWD-systemen, die afhankelijk zijn van een computer om het motorvermogen naar alle vier de wielen te verplaatsen, vereisen 4WD-systemen enige deelname van de bestuurder om de meeste prestaties uit alle wielen te halen. Dit betekent dat de bestuurder via een knop, draaiknop of schakelhendel het systeem op een bepaald moment moet inschakelen. Een echt 4WD-systeem mag nooit worden ingeschakeld op droog wegdek.
Het is niet verstandig om 4WD te gebruiken op iets anders dan gladde, losse of ruige oppervlakken, omdat beide assen in elkaar grijpen en alle vier de wielen met exact dezelfde snelheid draaien. Dit is niet echt een probleem als je in een rechte lijn op droog wegdek rijdt. Bij het draaien van het voertuig moeten de buitenste wielen echter sneller draaien dan de binnenste wielen.
Dit creëert een situatie waarin, in 4WD, de wielen aan de ene kant van het voertuig vechten tegen de wielen aan de andere kant. Dit legt veel druk op het systeem. Het is een zekere manier om schade aan te richten. Op gladde of losse (grind) oppervlakken kunnen alle vier de wielen echter vrij glijden en hun eigen bogen door een bocht rijden zonder stress.
Laten we even pauzeren en de versnellingsinstellingen definiëren in een voertuig met 4WD.
Er zijn enkele duurdere 4WD-systemen met een automatische instelling voor 4-Hi. Het systeem is zo ontworpen dat de buiten- en binnenwielen met verschillende snelheden kunnen draaien in 4-Hi. Deze 4WD-systemen functioneren dan meestal als een AWD-systeem.
Wanneer de omstandigheden te extreem worden voor 4-Hi, moet de bestuurder de leiding nemen en handmatig naar 4-Low schakelen.
Kortom, als u alleen maar op zoek bent naar een beetje extra gemoedsrust bij het rijden in slechte weersomstandigheden zoals ijs, sneeuw, ijzel en regen, dan is AWD de juiste keuze. AWD verwijdert een deel van het drama van rijden op sneeuw en ijs.
Als je te maken hebt met extreme sneeuw en ijs, is 4WD de oplossing.
Als je ook off-road het wild in wilt, zonder twijfel, 4WD werkt beter als je van de stoep wilt afdwalen. Ook hebben 4WD-voertuigen vaak veel meer trekvermogen dan AWD-voertuigen. Maar al die extra 4WD-mogelijkheden hebben een prijs. Hoewel het extra gewicht van 4WD de tractie bevordert, is het een groot nadeel bij de benzinepomp.
AWD biedt het voordeel dat het een naadloos systeem is. Het vermogen gaat naar alle vier de wielen wanneer het AWD-systeem voelt dat dit nodig is en terug naar twee wielen wanneer dat niet het geval is. Veel AWD-systemen voegen weinig gewicht toe aan het voertuig en hebben daarom weinig invloed op het brandstofverbruik.
De meeste voertuigen genereren hun voortstuwing met behulp van de voor- of achterwielen. Zelfs de meeste AWD- en 4WD-voertuigen gedragen zich als voertuigen met tweewielaandrijving wanneer de omstandigheden dit toelaten. Auto's met slechts twee aangedreven wielen hebben het voordeel dat ze lichter zijn en minder brandstof verbruiken dan auto's met AWD of 4WD.
Auto's met voorwielaandrijving (FWD) zijn doorgaans lichter dan auto's met achterwielaandrijving (RWD), omdat ze niet alle hardware nodig hebben om het vermogen naar de achterwielen te verdelen. Voorwielaangedreven FWD-voertuigen zijn beter geschikt voor slecht weer, omdat het grootste deel van hun gewicht boven de aandrijfwielen ligt. RWD-voertuigen bieden betere prestaties in bochten dan FWD.
Hier is het ding:de meeste pick-up trucks gebruiken alleen 4WD. (Uitzonderingen hierop zijn de Honda Ridgeline, Ford Maverick en de Hyundai Santa Cruz. Ze bieden allemaal AWD). AWD is exclusief voor auto's en minibusjes. Alleen SUV's/crossovers zijn geschikt voor beide. Het gaat er dus niet zozeer om welk platform het beste werkt voor AWD en 4WD, maar om welk type voertuig je wilt of nodig hebt.
Als je antwoord daarop een pick-up is, heb je weinig andere keuze dan 4WD. Evenzo, als een minivan of auto uw favoriete voertuig is, is het AWD.
GERELATEERD:Zijn winterbanden de kosten waard?
Op vrachtwagens gebaseerde SUV's gebruiken meestal een 4WD om alle vier de wielen aan te drijven. Op auto's gebaseerde cross-overs gebruiken AWD. Op vrachtwagens gebaseerde SUV's bieden meestal meer bodemvrijheid, wat goed is om over obstakels en sneeuw te komen. Ze hebben ook meer trekvermogen.
Hoewel sommige cross-overs, zoals de Subaru Outback, een indrukwekkende bodemvrijheid (8,7 inch) hebben, hebben cross-overs voor het grootste deel minder bodemvrijheid dan een SUV op basis van vrachtwagens. Ze zijn ook slecht geschikt om ver van de stoep af te dwalen.
Het beste antwoord op de juiste combinatie van voertuigtype en 4WD-configuratie is degene die aan uw behoeften voldoet.
Vraag een gratis offerte aan voor de dealer
