Roest is de vloek van alle autobezitters, en hoewel het elke auto kan overkomen, is het vooral onvermijdelijk voor iedereen die boven de Mason-Dixon-lijn woont. Het trotseren van de vreselijke bruine dreiging vergt enige opleiding en knowhow; soms zijn de dingen niet zo erg, en soms zijn de dingen erger dan je je kunt voorstellen.
Toch is roest slechts een deel van het leven, zoals een storm die binnen twee uur rolt nadat je je auto hebt gewassen. Het gebeurt en je hebt er maar mee te dealen. Het is aan jou om de roest te bestrijden en te voorkomen dat het misbruik maakt van jou en je auto. Deze gids legt uit wat roest is, waarom het gebeurt, en helpt je erachter te komen wanneer een auto gewoon te roestig is, met name als je een gebruikte auto inspecteert die je misschien koopt. Let op.
Roest is een ijzeroxide dat verschijnt wanneer ijzer of metalen van ijzerlegeringen (staal) oxideren, dat is wanneer een verbinding zich bindt met zuurstof. Wanneer onbeschermd ijzer en metalen van ijzerlegeringen worden blootgesteld aan lucht en water, degraderen ze, schilferen en corroderen ze in een karakteristieke roodbruine kleur.
Alle metalen ondergaan een vorm van oxidatie, maar bepaalde metalen zoals goud, koper en zilver roesten niet vanwege een proces dat passivering wordt genoemd. Bij passivering hecht de geoxideerde laag zich aan het verse metaal eronder en beschermt het tegen de elementen. IJzer doet dit van nature niet. Wanneer het oxideert, hecht het zich niet aan het goede metaal, het schilfert gewoon weg.
Die oxidatie is meer dan alleen een lelijke overlast omdat het de integriteit van het metaal aantast. Wanneer de bovenste laag begint te oxideren, schilfert het weg en stelt het goede metaal bloot aan de lucht. Dat goede metaal begint dan te oxideren en die cyclus stopt pas als er geen metaal meer over is. Zout en water versnellen het oxidatieproces.
Omdat auto's zijn gemaakt van staal, een ijzerlegering, kan roest die niet wordt gecontroleerd de veiligheid van het voertuig ernstig in gevaar brengen. Het kan door ophangingselementen, subframes en unibody's heen eten. Elk onbeschermd stuk staal zal uiteindelijk gaan roesten, daarom zijn er uitgebreide maatregelen genomen om dit te voorkomen.
Auto's hebben wel een vorm van passivering; verf op auto-onderdelen of carrosseriepanelen kan het oxidatieproces voorkomen, maar elke soort deuk of breuk in die laag of bescherming zal het staal aan de lucht blootstellen en het oxidatieproces starten.
Het is dwaas om aan te nemen dat de loutere aanwezigheid van roest gelijk staat aan een structureel gecompromitteerd voertuig dat niet langer veilig kan worden bestuurd. Oppervlakkige roest, of een klein laagje oxidatie, is op veel plaatsen onvermijdelijk. Zelfs als een onderdeel oppervlakteroest heeft, heeft het onderliggende metaal nog steeds de overgrote meerderheid van zijn integriteit. Wat schuurpapier en verf zouden voldoende zijn om het metaal te passiveren en het corrosieproces te stoppen.
Maar wanneer dingen verder gaan dan het maaiveld, komt de integriteit in het gedrang. Metalen stukken met roestgaten of intens metaalverlies hebben hun structurele integriteit ernstig verloren.
Moderne voertuigen zijn vaak gemaakt van staal, maar niet alle onderdelen zijn gemaakt van hetzelfde mengsel van staal (ijzerlegering). Sommige onderdelen kunnen zijn gemaakt van roestvrij staal, dat chroom bevat om een natuurlijk passiveringsproces van het metaal aan te moedigen. Andere onderdelen kunnen andere additieven in de legering hebben om oxidatie te vertragen of zijn mogelijk niet geverfd.
Soms hebben voertuigen ontwerpfouten die onbedoeld corrosie in de hand werken. Vroege modellen van de Jeep Compass, Dodge Caliber en Jeep Patriot's AC-condensor liepen bijvoorbeeld rechtstreeks leeg op het voorste subframe. Het water zou zich op het subframe zelf verzamelen, wat voortijdige corrosie en roestvorming in de hand werkte.
In een ideale wereld zou een staatsinspectie ons concrete criteria geven die ons zouden laten weten wanneer een auto te roestig is. Staten als Pennsylvania en New York controleren op roest, waardoor gescheurde rockerpanelen en subframes op de wegen niet worden toegestaan zonder te repareren, maar die inspecties zijn niet landelijk en niet onfeilbaar. Het is bekend dat mensen hen bedriegen.
Een roestig frame, subframe of unibody met ernstig aangetast metaal is niet veilig om mee te rijden. Het subframe van het voertuig speelt een cruciale rol bij het op hun plaats houden van de ophanging en de motor en absorbeert vaak een deel van de krachten van een botsing. Een voertuig met een beschadigd hulpchassis is niet veilig om te besturen omdat het het grootste deel van het skelet van het voertuig vormt. Evenzo is elk voertuig met roest die de structuur aantast op schoktorens, ophangingselementen of te veel op de unibody zelf niet veilig. De verzwakte metalen onderdelen kunnen hun werk niet effectief doen en zijn vatbaarder voor defecten.
Bekijk deze video van South Main Auto in Avoca, New York; een Subaru met strak ogende carrosseriepanelen zorgde ervoor dat een klant niet goed keek naar de overvloedige roest eronder die de auto op het randje van onveilig maakte om te rijden.
Kunnen en mogen zijn twee verschillende dingen. In de kern omvat het herstellen van roest het stoppen van het oxidatieproces, het passiveren van het oppervlak en, indien nodig, het vervangen van het verloren metaal door nieuw metaal om de verloren metaalsterkte terug te winnen.
In de praktijk kan dat hele proces uiterst ingewikkeld zijn. Sommige onderdelen, zoals ophangingselementen, carrosseriepanelen of zelfs subframes, kunnen worden gerepareerd met wat schuren en een verflaag om het roesten te stoppen. Als ze er bijzonder slecht aan toe zijn, kunnen vervangende onderdelen worden vervangen door nieuwe eenheden.
Andere onderdelen kunnen echter ingewikkelder zijn om te repareren. Een roestige unibody met gaten in de vloer zal bijvoorbeeld moeten worden gelast, zo niet een op maat gemaakte fabricage van nieuwe onderdelen, om de door roest veroorzaakte schade te herstellen. Dit kan een paar honderd dollar kosten voor een basisreparatie tot duizenden dollars voor werk op restauratieniveau. Voor een klassieke, waardevolle of sentimentele auto is dit proces enigszins gebruikelijk. Voor een niet zo speciale auto zijn de arbeids- en materiaalkosten vaak niet de moeite waard of kunnen ze meer bedragen dan het voertuig waard is, en wordt het in wezen schroot.
Dit zijn enkele belangrijke gebieden om te controleren op overmatige corrosie en roest. Als deze plaatsen gaten hebben of tekenen van overmatige roest die de sterkte verminderen, moet u overwegen deze zeer binnenkort te repareren.
U moet zich afvragen wat het voertuig u waard is? Heb ik het geld om het op zijn minst veilig genoeg te maken om legaal te rijden? Als je dat niet kunt, is het misschien het beste om het te verkopen aan iemand die het wel kan, of om het naar de grote schroothoop in de lucht te sturen.
Wees niet bang voor roest; het maakt deel uit van het leven. Auto's zijn grappig gevormde dingen gemaakt van materialen die we van de aarde hebben gekregen, en ze zijn niet onkwetsbaar voor de elementen. Houd je hoofd erbij, en ik beloof je dat het niet zo moeilijk is om erachter te komen of een auto te roestig is om mee te werken.
