1. Bovenleiding:Dit is de meest gebruikelijke manier van stroomvoorziening voor elektrische treinen. Bovengrondse lijnen zijn hoogspanningsdraden die boven de sporen hangen. De stroomafnemer van de trein, een apparaat dat op het dak is gemonteerd, maakt contact met de bovenleidingen en haalt daar elektriciteit uit.
2. Derde rail:Bij dit systeem wordt een derde rail langs het spoor geplaatst. De derde rail is geëlektrificeerd en levert stroom aan de trein via een glijdende contactschoen die onder de trein is gemonteerd. Deze methode wordt vaak gebruikt in metro's en ondergrondse spoorwegsystemen.
3. Stroomvoorziening op grondniveau:In sommige gevallen verkrijgen elektrische treinen stroom via stroomvoorzieningssystemen op grondniveau. Dit omvat de installatie van een reeks contactpunten of noppen die in de baan zijn ingebed. De wielen van de trein maken contact met deze noppen en onttrekken er elektriciteit aan.
De elektriciteit die aan elektrische treinen wordt geleverd, wordt doorgaans opgewekt uit verschillende bronnen, zoals elektriciteitscentrales, hernieuwbare energiebronnen zoals wind- en zonne-energie, of via het nationale elektriciteitsnet. Eenmaal opgewekt, wordt de elektriciteit getransporteerd naar onderstations in de buurt van het spoor. Deze onderstations zetten de elektriciteit om naar de juiste spanning en frequentie die nodig zijn voor de tractiemotoren van de trein en leveren deze vervolgens aan de bovenleidingen, derde rails of stroomvoorzieningssystemen op grondniveau.
Het is belangrijk op te merken dat moderne elektrische treinen zijn uitgerust met geavanceerde elektrische systemen die de stroom van de externe bron naar de tractiemotoren van de trein efficiënt beheren en controleren, waardoor een soepele werking, regeneratief remmen en efficiënt energieverbruik mogelijk zijn.
