De General Motors M1-karabijn was een semi-automatische karabijn geproduceerd door General Motors Corporation voor het Amerikaanse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het was een lichtgewicht en compact wapen ontworpen voor gebruik door parachutisten, tankbemanningen en andere soldaten die een compacter en hanteerbaarder wapen nodig hadden dan het standaard M1 Garand-geweer.
De M1-karabijn is ontwikkeld door een team van ingenieurs onder leiding van David Marshall "Carbine" Williams, die eerder de M1 Garand had ontworpen. De karabijn was gebaseerd op de eerdere M1-karabijn, die was ontwikkeld door de Winchester Repeating Arms Company. De M1-karabijn bevatte verschillende verbeteringen ten opzichte van het eerdere model, waaronder een vereenvoudigd ontwerp, verbeterde nauwkeurigheid en een hogere vuursnelheid.
De M1-karabijn werd tijdens de Tweede Wereldoorlog door verschillende bedrijven vervaardigd, waaronder General Motors, Inland Division of General Motors en de Saginaw Steering Gear Division van General Motors. Tijdens de oorlog werden meer dan 6 miljoen M1-karabijnen geproduceerd en deze werd op grote schaal gebruikt door Amerikaanse troepen in de Pacifische en Europese theaters.
Na de Tweede Wereldoorlog werd de M1-karabijn nog steeds gebruikt door het Amerikaanse leger in Korea en Vietnam. Het werd ook overgenomen door de strijdkrachten van verschillende andere landen, waaronder België, Canada, Frankrijk, Israël en Nederland. De M1-karabijn blijft een populair wapen voor civiel gebruik en wordt nog steeds door verschillende bedrijven geproduceerd.
Specificaties:
* Kaliber: .30 Karabijn
* Actie: Halfautomatisch
* Lengte van de loop: 18 inch
* Totale lengte: 35,6 inch
* Gewicht: 5 pond
* Tijdschriftcapaciteit: 15 of 30 ronden
* Vuursnelheid: 600 toeren per minuut
* Effectief bereik: 300 meter
