Een veel voorkomende misvatting onder veel liefhebbers van klassieke auto's is dat moderne oliën geen zink bevatten, wat resulteert in een volledige herbouw van de motor als gevolg van overmatige nokkenas- en stoterslijtage veroorzaakt door het gebrek aan zink. Sommigen zijn van mening dat moderne oliën, om veilig te zijn, vermeden moeten worden, omdat ze de motor van hun auto kapot maken.
In 2004 veranderde het American Petroleum Institute (API) hun vereisten voor zinkadditieven en introduceerden hiervoor nieuwe limieten.
De API SN+-specificatie beperkt zink tot 800 delen per miljoen (ppm).
De vorige specificaties, API SL en API SJ, kenden geen specifieke zinkbeperkingen, maar de meeste oliën die destijds verkrijgbaar waren, bevatten ongeveer 1.200 ppm tot 1.600 ppm zink.
Zink is een belangrijk element dat in de meeste oliën wordt gebruikt, omdat het werkt als een antislijtageadditief, dat metalen oppervlakken helpt beschermen tegen schade die door wrijving kan worden veroorzaakt. Nokkenlobben, klepstoters, klepstoters en zuigerrokken zijn de belangrijkste componenten die door zink worden beschermd.
