1. Vuurbuizen:Bij vlampijpketels bestaat het verwarmingsoppervlak uit een bundel buizen omgeven door hete verbrandingsgassen. De hete gassen passeren deze buizen en dragen warmte over aan het water eromheen.
2. Waterbuizen:Bij waterbuisketels bestaat het verwarmingsoppervlak uit buizen die water transporteren en hete verbrandingsgassen stromen langs de buitenkant van deze buizen. De warmte wordt overgedragen van de hete gassen naar het water in de buizen.
3. Ovenwanden:De ovenwanden, die de verbrandingskamer omsluiten, fungeren ook als verwarmingsoppervlakken door warmte van de hete gassen te absorberen en deze over te dragen aan het water in de ketel.
4. Oververhittingsbuizen:In sommige ketels worden oververhittingsbuizen gebruikt om de stoom verder te verwarmen nadat deze is gegenereerd. Deze buizen bevinden zich in het pad van de hete verbrandingsgassen of rookgassen en helpen de stoomtemperatuur boven het verzadigingspunt te brengen.
5. Economizerbuizen:Economizerbuizen worden gebruikt om warmte terug te winnen uit de rookgassen die de ketel verlaten. Deze buizen worden doorgaans in het pad van de rookgassen geïnstalleerd voordat ze in de atmosfeer worden geloosd. Door de rookgassen te koelen, verwarmen economizers het voedingswater dat de ketel binnenkomt voor, waardoor het brandstofverbruik wordt verminderd.
De combinatie van deze verwarmingsoppervlakken zorgt voor een efficiënte warmteoverdracht en stoomopwekking in een ketel. Het ontwerp en de configuratie van de verwarmingsoppervlakken zijn afhankelijk van het specifieke keteltype, de gebruikte brandstof en de gewenste stoomtemperatuur en -druk.
