Een basiskennis van wat er zich onder de motorkap afspeelt terwijl u rijdt, zal u meer waardering voor uw auto geven en u misschien zelfs helpen om er gevoeliger mee te rijden. Als u uw auto goed behandelt, zal deze u immers beter van dienst zijn. Een auto is een uitgebreide machine die is ontworpen om u en uw passagiers te vervoeren; u, als operator, kunt het beter beheersen als u weet hoe het werkt. Het valt buiten de opdracht van dit boek om de techniek van een auto tot in detail te onderzoeken, maar er zijn veel publicaties over dit onderwerp die geschikt zijn voor iedereen, van geïnteresseerde leek tot gekwalificeerd ingenieur. Als je jezelf tot een van de eersten rekent, kan een elementaire beschrijving van hoe een auto werkt nuttig zijn.
De verbrandingsmotor werkt door benzine of dieselbrandstof te verbranden met een mengsel van lucht om een uitzetting van gas te creëren dat de zuigers aandrijft. Deze zuigers drijven een roterende as aan, een krukas genaamd, die via een koppeling met de versnellingsbak is verbonden. De koppeling kan worden losgelaten zodat de motor kan draaien terwijl de auto stilstaat. Een wankel-rotatiemotor heeft zijn roterende as effectief geprofileerd om een rotor te creëren die wordt aangedreven door de uitzettende gassen.
De versnellingsbak bevat combinaties van tandwielen die de verschillende verhoudingen weergeven zoals ze door de bestuurder worden geselecteerd. Een versnellingsbak is nodig zodat de motor binnen zijn comfortabele snelheidsbereik (normaal zo'n 2000 tpm tot 6000 tpm) kan draaien, ongeacht de rijsnelheid. Je start in de eerste versnelling en schakelt op naarmate de snelheid toeneemt. De kracht wordt naar de aangedreven wielen gebracht (die aan de voor- of achterkant kunnen zijn, of beide bij een auto met vierwielaandrijving) door middel van scharnierende assen.
De auto is op zijn wielen opgehangen door scharnierende armen die de noodzakelijke beweging over de golvingen van het wegdek mogelijk maken. De veren, van het spiraal- of bladtype, isoleren de auto en de inzittenden tegen stoten en kuilen in het wegdek, en schokdempers voorkomen dat de veren blijven oscilleren nadat ze zijn samengedrukt en weer losgelaten. Veren en schokdempers zorgen er ook voor dat de wielen en banden stevig contact met de weg houden.
De remmen bestaan uit speciale remblokken met hoge wrijving die tegen elke kant van een schijf of het binnenvlak van een trommel worden gedrukt om de rotatie van het wiel te vertragen. De beweging van de bestuurder op het rempedaal verhoogt de druk in het hydraulische bedieningssysteem, zodat de remmen de schijven of trommels met grote kracht vastgrijpen.
Mensen met een goed begrip van de techniek van een auto zullen hopelijk deze meest elementaire samenvatting vergeven, maar het kan sommige lezers helpen die er altijd de voorkeur aan hebben gegeven zich geen zorgen te maken over wat er onder de motorkap gebeurt.
Een goede chauffeur misbruikt zijn motor nooit door hem te vragen boven of onder zijn normale werkbereik te trekken. Grote motoren (misschien met zes, acht of zelfs twaalf cilinders) kunnen heel gelukkig naar de virtuele tickover-snelheid lopen, en sterk afgestelde motoren kunnen hoger draaien dan het gemiddelde, maar tussen 2000 tpm en 6000 tpm is het geschatte bereik voor een typische viercilindermotor . Een goede bestuurder probeert de hoogste versnelling niet veel onder de 2000 tpm in te schakelen, en hij laat zijn motor ook niet constant tot zijn limiet draaien. Hij gebruikt de versnellingsbak zodat zijn motor altijd comfortabel loopt, wat betekent dat hij pas halfgas geeft als hij een redelijke kruissnelheid heeft bereikt. Het is helemaal verkeerd om onnodig snel te rijden en bij elk obstakel op de rem te moeten staan. Je moet altijd met een 'happy balance'-snelheid rijden en je aan de langzame kant vergissen in plaats van aan de snelle.
De koppeling is altijd het meest misbruikte mechanische onderdeel van een auto, en voor veel bestuurders is het het eerste belangrijke onderdeel dat uitvalt naarmate het aantal kilometers hoger wordt. Als het apparaat dat verantwoordelijk is voor het overbrengen van het motorvermogen naar de versnellingsbak, bestaat de koppeling uit twee tegenover elkaar liggende schijven met een mechanisme dat ze samenbrengt om de aandrijving in te schakelen of ze uit elkaar trekt om het los te laten. Een voering van frictiemateriaal zorgt voor de grip, zo is goed te zien hoe door het slippen van de koppeling deze voering sneller verslijt. Een koppeling kan 100.000 mijl of meer meegaan als deze met respect wordt behandeld, maar een bestuurder zonder mechanische sympathie kan er een binnen 5000 mijl kapot maken.
Een bestuurder die het koppelingspedaal gebruikt als rustpunt voor zijn linkervoet (en dat zijn er genoeg!) zal zijn hele leven lang voor veel nieuwe koppelingen moeten betalen, maar zal zich misschien nooit realiseren dat hij schuldig is. Hij zou kunnen denken dat de lichte druk van een voet die licht op het pedaal rust geen kwaad kan, maar het is net genoeg om de koppeling de hele tijd een beetje te laten slippen, waardoor hij snel verslijt. Sommige luie bestuurders gebruiken de koppeling ook om de auto op een heuvel te houden, waarbij het bijtpunt van de koppeling wordt afgewogen tegen het motortoerental, zodat de auto stil blijft staan. Het is veel veiliger, en op de lange termijn goedkoper, om de handrem te gebruiken, zoals u is geleerd voor het rijexamen van de overheid.
Een andere fout die kan optreden, zonder dat een bestuurder het beseft, is het gebruik van het koppelingspedaal om de snelheid van de auto te regelen. Hij zou de koppeling kunnen indrukken om wat snelheid te verliezen bij het nemen van een bocht, en hem dan zachtjes insturen voor het volgende rechte stuk weg. De gedachte lijkt te zijn dat deze tactiek de noodzaak vermijdt om een versnelling terug te schakelen, maar het effect is dat de koppeling verslijt en de bestuurder in de verkeerde versnelling blijft voor de omstandigheden.
Het slippen van de koppeling treedt op wanneer deze te zacht wordt losgelaten, maar het is ook mogelijk om deze te hard te gebruiken. Vaak jack konijn starten kan allerlei dure schade aan uw auto veroorzaken. Ze belasten het hele transmissiesysteem en de motor (waardoor in extreme gevallen de versnellingsbak kapot gaat), slijten de banden en beschadigen de kruiskoppelingen in de aandrijfassen, dit laatste defect wordt herkend door een luide 'klonk' elke keer dat u schakelt .
De behoefte aan mechanische sympathie strekt zich ook uit tot de versnellingsbak. Elke grauwende resulteert altijd in slijtage van de tandwieltanden of zelfs gebroken tanden, dus zorg ervoor dat u de koppeling volledig ontkoppelt voordat u schakelt en duw de versnellingspook helemaal naar huis voordat u de koppeling weer loslaat. Te snel proberen te schakelen is de oorzaak; de ergstegrauwende treedt op wanneer een bestuurder te snel achteruit probeert te schakelen nadat hij tot stilstand is gekomen, of zelfs een moment voordat de auto tot stilstand is gekomen.
Elk onderdeel van uw auto profiteert van een zorgvuldige behandeling, inclusief de remmen. Tot het laatste moment remmen is niet alleen riskant, maar verslijt ook sneller de remblokken en banden. Nieuwe banden maken een aanzienlijk deel uit van de kosten van het besturen van een auto, dus onthoud dat mechanische sympathie - een essentieel onderdeel van geavanceerd rijden - zich hier ook toe uitstrekt.
