"Regen, regen, ga weg/Kom op een andere dag terug/Bij voorkeur wanneer ik niet meer dan 5 mijl van glad asfalt hoef te rijden om kitmaterialen te kopen om het lek in het plafond te dichten dat ervoor zorgt dat er water op mijn dure nieuwe Perzische tapijt."
Nee, dat oude kinderliedje werkte ook nooit voor ons, dus we moesten het op de moeilijke manier doen -- we moesten leren hoe we niet in de regen moesten rijden.
Dat kan toch niet zo moeilijk zijn? Het zal je misschien verbazen. Sommige slechte rijgewoonten, die geen problemen veroorzaken als de weg droog is, zijn zo diep geworteld dat het erg moeilijk is om er vanaf te komen wanneer Moeder Natuur haar vloeibare liefde over het landschap dumpt in een poging om rozenknopjes te laten bloeien en glimmende chromen spatborden doen kreuken. Maar vrees niet, beste lezer. Als er 100 procent kans is op neerslag op je lokale wegen en je moet absoluut binnen een half uur ergens zijn, dan hebben we een korte lijst voor je samengesteld met rijgewoonten waar je meteen vanaf moet. Dus stop wat multivitaminen om die roestige geheugencellen van je te versterken en lees de volgende vijf pagina's voordat je die haveloze oude paraplu opent en de regenachtige wildernis in trekt.
U zult ons er dankbaar voor zijn als u thuiskomt met uw auto -- en uw ruggenmerg -- in één stuk.
InhoudOké, dit is niet altijd mogelijk. U bevindt zich misschien op een smalle eenbaansweg en de zijkanten zijn mogelijk de enige plaats waar u moet rijden. Er kan al een lange rij auto's op de middelste rijstrook staan, waardoor u naar links of rechts moet blijven. Maar hier is de theorie:
Wegen zijn zo aangelegd dat ze in het midden het hoogst zijn. Het verschil kan klein zijn, maar het zorgt ervoor dat water van de middelste bult loopt (eigenlijk wordt het een kroon genoemd) en naar de randen afvloeit. Als je in de regen rijdt, wil je stilstaand water vermijden, wat betekent dat je wilt zijn waar het water niet is -- en dat in het midden van de weg. Nee, het centrum zal ook niet droog zijn, vooral niet als het nog steeds regent, maar het wordt de droogste plek in de buurt die niet in iemands garage is.
We gaan er soms van uit dat, net als al het andere, onze koplampen om ons draaien. Ze helpen ons te zien wat er voor ons ligt, een beetje zoals een paar grote zaklampen waarvan de batterijen niet elke keer vervangen hoeven te worden als je stroom uitvalt. Als het regent, hebt u uw koplampen eigenlijk nodig, zelfs overdag, zodat andere mensen u kunnen zien. In de duistere somberheid van een regenbui, zelfs een lichte druilerige, zorgt het gebrek aan zonlicht ervoor dat de wereld eruitziet als één grote massa gaar havermout en als je een paar koplampen uit die havermout ziet komen, zullen andere bestuurders eraan herinneren dat -- oeps! -- er zit nog iets in die havermout behalve rozijnen!
Maar als koplampen je helpen om gezien te worden, wil je er ook niet onbedoeld mensen mee verblinden. Andere automobilisten hebben al genoeg moeite om hun weg te vinden. Verblind ze niet door uw grootlicht in te schakelen.
Oké, dit klinkt als een no-brainer, maar is het niet verbazingwekkend hoeveel mensen geboren lijken te zijn zonder hersens? Het maakt niet uit of je de weg zo goed kent dat je er geblinddoekt mee zou kunnen rijden terwijl je diep slaapt, je moet er toch niet mee rijden terwijl er genoeg water op de voorruit is om goudvissen een thuis te bieden. Omdat je niet vooruit kunt kijken, weet je niet per se wat er is. Er kunnen voor u gestopte auto's zijn die u niet kunt zien. Er kunnen voetgangers ronddwalen die verward op uw pad rondlopen. U rijdt misschien niet eens zo rechtdoor als u denkt en zou recht op een brughoofd kunnen afstevenen. Als het zicht minder wordt, verlaat u de weg zo snel als veilig is. Zet je auto stil. Stop een cd in de dashboardspeler en luister naar rustgevende muziek terwijl je wacht tot alles weer opklaart. Pak je mobiele telefoon en praat met je beste vriend (maar alleen als je niet aan het rijden bent, weet je nog?). Keer je naar de persoon naast je en leer hem of haar beter kennen. Prachtige huwelijken zijn het resultaat van een minder gunstig begin.
Oké, dat bedoelen we niet letterlijk, maar als je water over de weg van de ene naar de andere kant ziet stromen en niet weet hoe diep het is, probeer er dan niet overheen te rijden! Laten we dat nog eens herhalen voor het geval de regen te hard was om het de eerste keer te horen:probeer er niet overheen te rijden! Elk jaar denken ongelukkige chauffeurs dat hun auto geen schade zal oplopen door een klein stroompje regenwater te doorwaden dat niet dieper kan zijn dan, oh, een centimeter of zo. Je zou er versteld van staan hoeveel van deze mensen dan worden weggevaagd, van de weg en in een venijnige stroom van regenwater die hen honderden meters zou kunnen dragen terwijl ze wanhopig proberen uit hun auto te komen en een boomtak te grijpen om voorkomen dat het onder de waterlijn verdwijnt. Het is beter om de storm en het regenwater af te wachten dan je leven te verliezen -- en heel goed mogelijk het leven van degenen die je dierbaar zijn -- omdat je dacht dat een beetje water je geen kwaad kon doen.
En zelfs als het water niet beweegt, als de bodem niet zichtbaar is, weet je niet wat eronder zit. Er kan een kuil zijn zo groot als een zwembad. Er kan gebroken glas zijn of spijkers die van een vrachtwagen zijn gevallen. Als u de bodem niet kunt zien, riskeer dan niet om uw banden op de verzonken stoep te zetten - of uw leven op het spel te zetten. Stop op veilige afstand van de waterkant of zoek, indien mogelijk, een manier om er omheen te rijden.
Er zijn snelheidslimieten die u vertellen hoe veilig het is om onder goede omstandigheden te rijden. Als de omstandigheden slecht zijn en de wegen nat zijn, zijn snelheidslimieten waardeloos. Rijd er goed onder -- en hoe slechter de omstandigheden, hoe lager de snelheid die u moet rijden.
Het grootste gevaar van te hard rijden in de regen is aquaplaning. Nee, aquaplaning doe je niet als je op een visexpeditie vliegt in een Cessna die is uitgerust met pontons. Aquaplaning is wat er gebeurt als je auto denkt dat het een boot is terwijl hij nog op de snelweg is.
Gewoonlijk kunnen uw banden zich een weg banen door het water voor hen en in contact blijven met het wegdek. Maar als de weg nat is en u te snel rijdt, kan uw auto zelfs op het water gaan drijven en verliest het loopvlak van de band contact met het wegdek. Dit is slecht. Tjonge, is dit erg! Wanneer uw loopvlak het contact met het wegdek verliest, kunt u niet meer sturen. Je kunt niet meer remmen. Dit is wat er gebeurt als je gaat watervliegtuigen. En je weet vaak niet dat je aan aquaplaning doet totdat je op de rem trapt en de auto uit de hand loopt. Daarom is het in het begin beter om niet met watervliegtuigsnelheden te reizen.
Wat doe je als je je realiseert dat je aquaplaning aan het doen bent en de controle al kwijt bent? Ten eerste, raak niet in paniek (maar geloof ons, je zult in de verleiding komen). Trap niet op de rem, want dat maakt het alleen maar erger. Laat het gaspedaal los zodat eventuele resterende tractie uw snelheid kan verlagen. En rechtdoor rijden. Probeer niet om te draaien. Als de auto afwijkt in een richting die u niet wilt gaan, vecht er dan niet tegen; volg gewoon je wielen. En terwijl de auto vertraagt, heb je plotseling (bijna magisch) de controle weer onder controle.
Op dit punt raden we aan om van de weg af te gaan en jezelf de tijd te geven om je hartslag te vertragen. Je hebt het nodig.
Toen ik 17 jaar oud was (veel langer geleden dan ik zou willen toegeven), had ik mijn eerste auto-ongeluk. Het was, ja, op een donkere en regenachtige nacht. Erger nog, het was op een kronkelende landweg. Ik sloeg een hoek om en er stond een lange rij auto's voor een stoplicht. Ik trapte op de rem en er gebeurde niets. Ik bleef maar rijden, helemaal achterin de auto aan het einde van de rij. De motorkap van mijn Ford Mustang verfrommelde als een origami-zwaan. Dit was mijn introductie tot aquaplaning.
Gelukkig raakte niemand gewond, hoewel de vrouw en haar twee kinderen in de auto die ik had aangereden een beetje door elkaar geschud waren. Zo zat de man op mijn passagiersstoel. En zo was de kerel die de auto achter me bestuurde. (Ik kende hem. Hij was mijn toneelleraar op de middelbare school. We waren op weg om een productie van "Our Town" op te voeren in een plaatselijk bejaardentehuis.)
Dus dit artikel is geschreven vanuit het hart, het artikel dat nog steeds klopt omdat ik gelukkig net begon te vertragen voordat het ongeluk gebeurde. Als ik niet langzamer was gegaan -- nou, ik hoop dat de schrijver die deze opdracht kreeg er net zo van zou hebben genoten als ik.
Jammer dat ik mijn eigen artikel niet had gelezen voordat ik die avond in de regen naar buiten ging. Of enkele van deze artikelen:
