Met zoveel staten die pro-hybride-automaatregelen implementeren, zoals close-up parkeerplaatsen, snelle rijstroken en belastingaftrek, zou je denken dat de overheid mensen van harte zou aanmoedigen om voertuigen te besturen die nog minder gas verbruiken dan hybrides. Dat is in ieder geval wat de meeste autobezitters hebben aangenomen. Vetauto's zijn tenslotte het toppunt van brandstofrecycling.
Deze voertuigen zijn dieselauto's die zijn omgebouwd om bijna volledig op nieuwe of gebruikte plantaardige olie te rijden. Ombouwsets voegen in feite een tweede brandstoftank en leiding toe aan de motor. De originele brandstoftank en leiding vervoeren diesel, die de motor gebruikt bij het starten, om de motor op te warmen ter voorbereiding op de injectie van de plantaardige olie met een hogere viscositeit (hitte verdunt het), en bij het uitschakelen, om de motor van de resterende plantaardige olie. Het verbranden van plantaardige olie veroorzaakt minder uitstoot dan het verbranden van diesel (of benzine). Het stoot minder fijnstof, geen zwavel en minder koolmonoxide uit. En het meest indrukwekkende is dat het klimaatneutraal is:de groenten die worden verbouwd om plantaardige olie te produceren, verbruiken meer koolstofdioxide dan er vrijkomt wanneer die olie verbrandt.
Naast milieuoverwegingen is het ombouwen van een auto om op vet te rijden ook fiscaal voordelig. Vanaf december 2008 kost een gallon diesel ongeveer $ 2,50 [bron:EIA]. Een liter afgewerkte plantaardige olie, het spul dat restaurants in hun friteuses gebruiken, kost ongeveer niets. Restaurants geven het meestal gratis weg aan iedereen die het wil, omdat ze zouden moeten betalen om er zelf vanaf te komen.
Dus vetwagens moeten hoog aangeschreven staan bij overheidsinstanties, toch? Ze helpen tenslotte zowel geld als de planeet te sparen. Maar het blijkt dat ze door zowel de staats- als de federale autoriteiten worden afgekeurd.
In dit artikel zullen we ontdekken waarom mensen geen auto's met een lage uitstoot mogen rijden, en we zullen zien hoe ze hun eigenaars op de lange termijn geld kunnen kosten.
Plantaardige olie is een voorbeeld van een biobrandstof . Een biobrandstof is gewoon brandstof die wordt gewonnen uit een hernieuwbare, biologische hulpbron, zoals maïsethanol, biodiesel en plantaardige afvalolie (WVO).
Eigenaren van vetwagens kiezen voor afgewerkte plantaardige olie, of WVO, voor hun auto. Ze filteren de etensresten uit de WVO van een restaurant, ook wel frituurvet genoemd, om er SVO van te maken, of pure plantaardige olie, die de automotoren niet verstopt. Vetauto's kunnen ook rijden op SVO die in een winkel is gekocht, zoals een grote kan canola-olie van Costco. Maar deze methode kost meer dan gewone diesel, niet minder.
Het probleem met plantaardige olie is dat het niet is goedgekeurd door de Environmental Protection Agency (EPA) voor gebruik als brandstof. Het is niet echt illegaal -- je belandt er niet in de gevangenis -- maar je kunt er wel een boete voor krijgen.
Andere biobrandstoffen, zoals ethanol en biodiesel, zijn EPA-goedgekeurd. Ze zijn zwaar onderzocht en getest door de EPA en worden door de overheid gereguleerd zoals elke andere brandstofbron. In termen van EPA-goedkeuring betekent dit dat de ethanol of biodiesel die u bij een commerciële verkoper kunt kopen, in overeenstemming is met de Clean Air Act.
De reden dat je WVO niet mag gebruiken om je auto van stroom te voorzien, is dat het nog niet lang genoeg bestaat voor de EPA om zijn milieuvriendelijkheid te testen. En aangezien mensen het gewoon gratis krijgen van restaurants -- ga gewoon naar de bezorgingang en haal wat fritesvet weg -- is er geen manier om ervoor te zorgen dat het voldoet aan de eisen van de Clean Air Act, die strikte regels bevat over hoe brandstof wordt verwerkt. Veters slaan gewoon frituurvet op in hun garages, filteren het en vullen het.
En wat kan de EPA met u doen als u uw auto laat rijden op wat misschien wel de meest CO2-neutrale brandstofbron ter wereld is? Het kan je $ 32.500 per dag boeten [bron:Montefinise]. De EPA kan ook een extra $ 2.750 in rekening brengen voor het aanpassen van de auto om te rijden op een niet-EPA-goedgekeurde brandstof [bron:Montefinise].
Hoewel de EPA mogelijk eigenaren van vetwagens onderzoekt, moeten ze nog iemand beboeten voor de overtreding. Hetzelfde kan niet gezegd worden voor overheidsinstanties -- maar hun ruzie met WVO gaat niet over milieuvriendelijkheid.
Terwijl de Environmental Protection Agency zich bezighoudt met smeermiddelen voor het rondrijden op brandstof die niet voldoende is getest, maken staten zich zorgen over meer fundamentele zorgen:namelijk inkomstenderving.
Het probleem hier is wederom het ontbreken van WVO-regelgeving. Aangezien gebruikt frituurvet geen door de overheid goedgekeurde brandstofbron is, bestaat er geen mechanisme om het te belasten. Wat u aan de pomp betaalt als u diesel of benzine koopt, is deels staatsbrandstofbelasting. Het verschilt per staat, maar we kunnen het hebben over 20 tot 25 cent per gallon dieselbrandstof [bron:Fletcher en Freeman]. Staten nemen veel geld op - soms meer dan een miljard dollar per jaar - aan staatsbrandstofbelastingen, en dat geld wordt gebruikt voor zaken als wegverbeteringen en andere essentiële infrastructuurprojecten.
Wanneer iemand een auto ombouwt om op vet te rijden, loopt de staat waarschijnlijk een paar honderd dollar per jaar mis aan brandstofbelasting. Dat is niet veel als het maar om één persoon gaat. Maar wanneer honderden of duizenden mensen de overstap maken, betekent een lagere uitstoot ook aanzienlijk minder inkomsten.
Dus hoewel de EPA tot nu toe vooral auto's van de haak heeft gelaten, waren staten niet zo begripvol. Er zijn verhalen in het hele land dat mensen niet alleen achterstallige belastingen in rekening worden gebracht voor het aantal liters diesel dat ze zouden hebben gebruikt, maar ook dat ze worden aangerekend om als hun eigen tankstation te fungeren. In ten minste twee gevallen, een in Illinois en een in North Carolina, is aan eigenaren van vetwagens verteld dat ze zich moeten registreren als 'brandstofontvangers', een aanduiding die gewoonlijk is voorbehouden aan bedrijven in de brandstofindustrie. En om 'brandstofontvanger' te worden, moet u vooraf een obligatie van $ 2500 kopen als garantie dat u uw belastingen betaalt. Tussen die obligatie, achterstallige belastingen en eventuele gerelateerde boetes voor het gebruik van onbelaste brandstof, zijn sommige mensen duizenden dollars verschuldigd voor het besturen van een vettige auto.
Sommige staten zijn echter aan boord met de overstap naar koolstofneutrale WVO. Pennsylvania en Arkansas stellen bijvoorbeeld autobezitters automatisch vrij van die brandstofbelastingen [bron:Fuller].
De hoop in de gemeenschap van alternatieve brandstoffen is dat de actie van Pennsylvania, Arkansas en anderen zal aanslaan. Misschien wel het grootste obstakel is een eenvoudig gebrek aan infrastructuur om op een adequate manier om te gaan met afgewerkte plantaardige olie als brandstof. In sommige staten kunnen mensen zich aanmelden om brandstofbelastingen vooruit te betalen wanneer ze overstappen naar WVO - maar dat vereist een gevestigd systeem om dat geld te verzamelen en te labelen als WVO-verbonden, wat veel staten nog niet hebben gedaan . Dus eigenaren van vettige auto's die hun brandstofbelasting proberen te betalen, zitten vast in het kader dat is opgezet voor andere soorten brandstoffen - en dat is hoe ze uiteindelijk commerciële "brandstofontvangers" moeten worden als ze te maken hebben met een hele 10 gallon een week.
