Laten we beginnen met de overeenkomsten. Zowel turbocompressoren als superchargers worden geforceerde inductiesystemen genoemd . Ze comprimeren de lucht die in de motor stroomt (zie Hoe automotoren werken voor een beschrijving van de luchtstroom in een normale motor). Het voordeel van het comprimeren van de lucht is dat het de motor meer lucht in een cilinder laat proppen. Meer lucht betekent dat er ook meer brandstof kan worden bijgevuld, zodat u meer kracht haalt uit elke explosie in elke cilinder. Een turbo/supercharged-motor produceert in totaal meer vermogen dan dezelfde motor zonder opladen.
De typische boost die wordt geleverd door een turbocompressor of een supercharger is 6 tot 8 pond per vierkante inch (psi). Aangezien de normale atmosferische druk 14,7 psi op zeeniveau is, kunt u zien dat u ongeveer 50 procent meer lucht in de motor krijgt. Daarom zou je verwachten dat je 50 procent meer vermogen krijgt. Het is echter niet perfect efficiënt, dus u kunt in plaats daarvan een verbetering van 30 tot 40 procent krijgen.
Het belangrijkste verschil tussen een turbolader en een supercharger is de voeding . Iets moet de stroom leveren om de luchtcompressor te laten werken. In een supercharger zit een riem die rechtstreeks op de motor aansluit. Het krijgt zijn vermogen op dezelfde manier als de waterpomp of dynamo. Een turbocompressor daarentegen haalt zijn kracht uit de uitlaatstroom . De uitlaat loopt door een turbine, die op zijn beurt de compressor laat draaien (zie Hoe gasturbinemotoren werken voor details).
Er zijn afwegingen in beide systemen. In theorie is een turbocompressor efficiënter omdat hij de "verspilde" energie in de uitlaatstroom gebruikt voor zijn krachtbron. Aan de andere kant veroorzaakt een turbocompressor enige tegendruk in het uitlaatsysteem en heeft de neiging om minder boost te geven totdat de motor met hogere toerentallen draait. Superchargers zijn gemakkelijker te installeren, maar zijn meestal duurder.
