2. Beperkt bereik: De Spitfire had een relatief kort bereik vergeleken met andere hedendaagse jagers, wat de effectiviteit ervan bij langeafstandsoperaties beperkte. Dit was vooral een probleem in het begin van de oorlog, toen de Spitfire niet gemakkelijk doelen in Noord-Frankrijk kon bereiken vanaf vliegvelden in Zuid-Engeland.
3. Hoge landingssnelheid: De Spitfire had een hoge landingssnelheid, waardoor het moeilijker werd om veilig te landen, vooral op beschadigde of geïmproviseerde vliegvelden. Dit leidde tot een aantal ongelukken en noodlandingen.
4. Bewapeningsbeperkingen: Vroege versies van de Spitfire waren bewapend met slechts acht .303-inch machinegeweren, waardoor ze een relatief lichte vuurkracht hadden vergeleken met sommige andere jagers. Dit kwam vooral tot uiting in de strijd tegen zwaar gepantserde Duitse bommenwerpers.
5. Onderhoudsproblemen: De Rolls-Royce Merlin-motor van de Spitfire was een krachtige en betrouwbare motor, maar hij was ook complex en vergde intensief onderhoud, waardoor gevechtsoperaties kostbare tijd en middelen in beslag namen.
Over het geheel genomen was de Spitfire een opmerkelijk succesvol gevechtsvliegtuig, maar hij kende ook zijn problemen en uitdagingen. Deze werden echter geleidelijk overwonnen door voortdurende ontwikkeling en aanpassingen, waardoor het voortdurende succes gedurende de Tweede Wereldoorlog werd verzekerd.
