Het slanke, gestroomlijnde lichaam van de SR-71 creëert een lagedrukgebied boven de vleugels en een hogedrukgebied eronder, terwijl hij vooruit beweegt. Dit drukverschil zorgt voor de lift, waardoor het vliegtuig naar boven beweegt.
Om de lift verder te vergroten, maakt de SR-71 gebruik van supersonische inlaten en uitlaatmondstukken met variabele geometrie. De supersonische inlaten zorgen ervoor dat lucht snel in de motoren kan stromen, waardoor de stuwkracht toeneemt. De uitlaatmondstukken met variabele geometrie veranderen de grootte van hun openingen, waardoor een efficiëntere werking van de motor bij verschillende snelheden en hoogten mogelijk wordt.
Naast deze kenmerken bevinden de vleugels zich relatief ver naar de achterkant van de romp. Hierdoor hebben ze meer ruimte om lift te genereren zonder gestoord te worden door de luchtstroom over de cockpit.
Ten slotte wordt de huid van de SR-71 verwarmd door de wrijving van lucht met hoge snelheid, wat voorkomt dat de grenslaag zich scheidt en een grote hoeveelheid lift mogelijk maakt.
Al deze factoren samen zorgen ervoor dat de SR-71 kan vliegen met snelheden van meer dan drie keer de geluidssnelheid.
