1. Gebrek aan oordeel: Als de opbrengst van de veiling van de in beslag genomen auto niet voldoende is om het uitstaande leningsaldo te dekken, kan de kredietverstrekker in veel rechtsgebieden een vonnis van gebreken tegen de kredietnemer eisen. Dit betekent dat de kredietverstrekker juridische stappen kan ondernemen om de resterende schuld te innen. De kredietnemer kan verantwoordelijk zijn voor het betalen van het gebrekenvonnis, inclusief eventuele rente, vergoedingen en kosten die verband houden met het incassoproces.
2. Kwijtschelding van tekorten: Sommige staten hebben wetten die kredietverstrekkers verbieden om in bepaalde omstandigheden een tekortverklaring te eisen, bijvoorbeeld als de kredietnemer niet op de hoogte was van zijn recht om het voertuig terug te betalen of als de kredietverstrekker er niet in slaagde de juiste terugnameprocedures te volgen. Als dergelijke wetten van toepassing zijn, is de kredietnemer mogelijk niet aansprakelijk voor het negatieve saldo.
3. Vrijwillige overgave: Als de lener de auto vrijwillig aan de kredietverstrekker overdraagt zonder dat er terugneming nodig is, kan hij of zij mogelijk een overeenkomst met de kredietverstrekker sluiten om het negatieve saldo kwijt te schelden of te verminderen. De kans hierop is groter als de kredietnemer een geschiedenis heeft van tijdige betalingen en andere verzachtende omstandigheden.
4. Contractuele voorwaarden voor leningen: In de voorwaarden van de leningsovereenkomst kunnen ook bepalingen zijn opgenomen over het negatieve saldo. In sommige leningsovereenkomsten kan bijvoorbeeld worden gespecificeerd dat het negatieve saldo onmiddellijk opeisbaar wordt bij terugneming, terwijl andere een aflossingsvrije periode of een betalingsplan toestaan.
5. Wetten op het gebied van consumentenbescherming: Sommige staten hebben consumentenbeschermingswetten die van invloed kunnen zijn op het vermogen van de kredietverstrekker om een negatief saldo te innen. Deze wetten kunnen het bedrag aan rente of kosten beperken dat in rekening kan worden gebracht, of zij kunnen kredietnemers aanvullende rechten en bescherming bieden.
6. Verjaringstermijn: Er kan een verjaringstermijn gelden die van toepassing is op het vermogen van de kredietverstrekker om het negatieve saldo na te streven. De verjaringstermijn varieert van staat tot staat en begint vanaf de datum van terugneming of de datum van de laatste betaling door de kredietnemer.
7. Kredietrapportage: Het negatieve saldo en de inbeslagname kunnen aan kredietbureaus worden gemeld, wat een negatieve invloed heeft op de kredietscore van de lener.
Het is belangrijk dat een kredietnemer die wordt geconfronteerd met terugneming en een mogelijk negatief saldo, zijn rechten en opties begrijpt. Het inwinnen van juridisch advies van een consumentenadvocaat met ervaring op het gebied van incasso- en terugnemingswetten kan nuttig zijn bij het begrijpen van de specifieke wetten en opties die op hun situatie van toepassing zijn.
