Automatische transmissies bestaan al sinds de jaren '40, toen GM zijn 'Hydramatic'-aandrijfsysteem voor het eerst introduceerde. Dit systeem werd ingezet in verschillende tanks van de Tweede Wereldoorlog, met name de M5 Stuart en M24 Chaffee, en dit bracht verdere verfijningen. Na de oorlog maakte de auto-industrie een enorme bloei door en al snel gaven autofabrikanten licenties of brachten ze hun eigen smaak van de automatische transmissie uit.
Sindsdien hebben auto's langzaam het marktaandeel van de versnellingspook weggevreten en tegenwoordig is minder dan 2% van alle nieuwe voertuigen die in de VS worden verkocht handgeschakelde transmissies. De huidige trend wijst zeker op de ondergang van de stick shift. Toch zullen sommige puristen beweren dat het niet hebben van een versnellingspook afbreuk doet aan de rijervaring van een auto. Persoonlijk denken we dat een responsieve schakelflipper je alle controle van een stick geeft, met het gemak van de automaat. Tegenwoordig zijn ze ook behoorlijk goed in brandstofverbruik. We dwalen af, het doel van dit artikel is niet om u ervan te overtuigen dat de technologie van de 21e eeuw zijn goede punten heeft, maar om te kijken naar de belangrijkste verschillen in voertuigonderhoud tussen een automatische transmissie en een stick-transmissie.
Laten we eerst hun technische verschillen bespreken.
Handgeschakelde versnellingsbakken zijn bij alle fabrikanten vrij conventioneel, ze bestaan allemaal uit een enkele behuizing (voor een auto met voor- of achterwielaandrijving) met vijf of zes versnellingen vooruit, één achteruit en mogelijk een differentieel. De versnellingen zijn meestal spiraalvormig om geluid te elimineren en zijn aan de ene kant gekoppeld aan het differentieel en aan de andere kant via een natte/droge koppeling aan de motor. De behuizing is over het algemeen gevuld met tandwielolie van hoge kwaliteit 90.
Zoals je hier misschien uit afleidt, zijn de meeste handgeschakelde versnellingsbakken behoorlijk robuust en vergen ze weinig onderhoud. Als u een oudere circuitauto heeft, zoals een E36 BMW, is het een goed idee om de transmissievloeistof (versnellingsbakolie) eens in de twee jaar te verversen. In het geval van uw dagelijkse chauffeur is eens in de zeven jaar prima.
Automatische transmissies zijn een heel ander dier. Dit komt vooral omdat er zoveel verschillende soorten zijn. Drie van de meest voorkomende zijn continu variabel (CVT), koppelomvormeraandrijving en Direct Shift Gearbox (DSG). Al deze maken gebruik van verschillende koppelingssystemen, verschillende soorten hydraulische of (meer in het algemeen tegenwoordig) elektromechanische regelsystemen en verschillende versnellingscombinaties. Om elk type diepgaand te bespreken, zou een ander artikel nodig zijn. De enige gemene deler is dat ze allemaal zorgvuldig onderhoud vergen. De oudere koppelomvormersystemen pompen vloeistof door de versnellingsbak en hebben als zodanig een vloeistofcarter, filterzeef en pakking die minstens om de twee jaar onderhoud nodig hebben. Op Volkswagen DSG- of Porsche PDK-transmissies is elke 40 000 mijl of twee jaar een olieservice vereist, afhankelijk van wat zich het eerst voordoet. Subaru CVT's vereisen elke 60 000 mijl olieverversing.
Deze diensten bestaan uit meer dan alleen een olieverversing; de transmissie is grondig geïnspecteerd; lekkages worden gerepareerd en filters gereinigd of vervangen. Het is van cruciaal belang dat u zich hieraan houdt als u de levensduur van uw transmissie wilt garanderen en wilt besparen op dure reparaties in een later stadium. Als u niet zeker weet wanneer uw transmissie voor het laatst is onderhouden, raadpleeg dan de richtlijnen van uw fabrikant of ga naar Foreign Affairs Motorsport voor vriendelijk advies van ons ASE-gecertificeerde team.
