In zijn Essay on the Principle of Population uit 1798 concludeerde de Engelse politiek econoom Thomas Robert Malthus dat wij mensen gedoemd zijn om cycli van innovatie, groei en massale hongersnood te doorstaan als we onze beschikbare middelen overtreffen. Latere economen verdienden hun sporen door zijn methodologie in diskrediet te brengen, maar talloze lokale hongersnoden over de hele wereld hebben zich ontvouwd, waardoor de patronen die Malthus beschreef min of meer werden bevestigd. In de loop van de tijd is de term 'Malthusiaanse economie' gaan beschrijven elk somber scenario waarin een bevolking de middelen overschrijdt om hen te voeden.
Snel vooruit naar de moderne tijd. De wereld bevindt zich opnieuw in een beetje een Malthusiaans dilemma, maar met een wending:er zijn sterke politieke spanningen ontstaan doordat extreme weersomstandigheden zoals droogte en overstromingen de oogst van maïs hebben bedreigd - een cruciaal voedselbestanddeel over de hele wereld. Nu de olieprijzen stijgen en bijna naar believen dalen, heeft de economische druk om ethanol - een van maïs afgeleide alternatieve brandstof voor auto's en vrachtwagens - te maken recordhoogtes bereikt.
Iedereen die naar het werk pendelt of naar het nieuws luistert, weet dat transport de levensader van de moderne economie is geworden. Als gevolg hiervan blijft de vraag groeien naar brandstoffen die de olie die wordt gebruikt om benzine te maken, kunnen vervangen of op zijn minst aanvullen.
Maïs blijft ondertussen een van de meest effectieve en gewilde componenten bij de productie van ethanol. Maïs is een onmisbare grondstof voor de productie van tal van voedingsmiddelen die zowel vee als mensen voeden. Dit roept natuurlijk de vraag op:wat gebeurt er met ethanol als er een waardeloze maïsoogst is? Wat gebeurt er met hongerige mensen als maïsboeren meer geld verdienen door hun oogst te verkopen voor de productie van ethanol dan door het te verkopen voor voedsel?
De economie en zelfs de ethiek van ethanol zijn het onderwerp van pittige discussies geweest, en dat zal waarschijnlijk nog wel een tijdje zo blijven. Op basis van een groeiend aantal onderzoeken kunnen we echter op zijn minst enkele conclusies trekken over de effecten van ethanol op de wereldmarkt. Dit artikel onderzoekt de cruciale rol die "King Corn" speelt wanneer de wereld haar behoefte om zichzelf te voeden afweegt tegen haar behoefte om de vraag naar olie te vervangen.
Inhoud
Ethanolproductie is al een miljardenindustrie met een economisch ecosysteem dat landbouw, productie, transport en andere sectoren omvat. Omdat zoveel geld en zoveel banen afhankelijk zijn van deze nog steeds groeiende industrie, hebben veel mensen de omstandigheden bestudeerd die de ethanolindustrie ten goede zouden kunnen komen of schaden.
Een van de grootste zorgen is wat er zou gebeuren als iets de aanvoer van maïs zou verstoren, een belangrijke grondstof voor ethanol. Droogte -- een ongewoon langdurig, extreem gebrek aan regen -- vormt een duidelijke bedreiging.
In feite suggereert een baanbrekende studie over deze kwestie een sterke correlatie tussen droogte, lage maïsopbrengsten en hogere ethanolprijzen. In dat onderzoek van maart 2008 ontdekten onderzoekers van de Iowa State University dat:
[bron:McPhail en Babcock]
Zelfs als de regering ethanol probeert aan te moedigen, duwen boeren en bedrijven terug door bij het Congres te lobbyen voor speciale overwegingen. Hier is een vereenvoudigde blik op een deel van dat geven en nemen:producenten van alternatieve energie stellen dat ze prijssubsidies nodig hebben -- met andere woorden belastingvoordelen -- op hun productie om op de markt te kunnen concurreren met kolen, olie en andere diepgewortelde brandstoffen (allemaal van die hun eigen door de belastingbetaler gefinancierde subsidies krijgen). De regering luisterde. De Energiewet van 2005 kent belastingverminderingen toe voor een assortiment brandstoffen, waaronder een belastingvermindering van 51 cent per gallon voor bedrijven die ethanol maken.
Bovendien probeerde de Energy Independence and Security Act van 2007 (EISA) de vraag van boeren naar ethanol te stimuleren. Volgens EISA eist de regering dat brandstofproducenten in 2008 negen miljard gallons biobrandstof in de brandstofvoorziening van het land introduceren. Wat is biobrandstof? Biobrandstof is de verzamelnaam voor brandstoffen die kunnen worden verbouwd of vernieuwd uit biologische bronnen, waaronder ethanol, biodiesel en brandstoffen die zijn geraffineerd uit vast afval.
Het EISA-mandaat verhoogt jaarlijks de verwachtingen van brandstofproducenten, met als hoogtepunt een behoefte aan biobrandstoffen van 36 miljard gallon in 2022. Het idee is om uiteindelijk van ethanol een aanzienlijk deel van de Amerikaanse transportbrandstofvoorraad te maken. Beleidsmakers zeggen dat dit de afhankelijkheid van de Verenigde Staten van buitenlandse oliebronnen zal verminderen.
Iowa State University-onderzoeker Bruce Babcock vertelde in augustus 2008 verder aan de Amerikaanse Senaatscommissie voor landbouw, voeding en bosbouw:
"Onze beslissing om de uitbreiding van de productie van biobrandstoffen aan te moedigen, heeft de economie van de landbouw veranderd door de energie- en voermarkten met elkaar te verbinden. Het lijdt weinig twijfel dat we de productie van biobrandstoffen uit maïs en plantaardige olie zullen zien voldoen aan de verplichte niveaus" [bron:Babcock].Babcocks getuigenis bagatelliseerde echter een onvoorziene gebeurtenis die werd genoemd in het onderzoeksartikel dat hij eerder dit jaar samen schreef. Een ernstige droogte, aldus de krant, zou de maïsprijzen met 50 procent doen stijgen als brandstofproducenten nog steeds moesten voldoen aan het EISA-mandaat voor biobrandstoffen. Dat komt omdat voedselproducenten nog koortsiger zouden concurreren met brandstofproducenten om maïs te kopen.
Gedurende het grootste deel van de opgetekende geschiedenis heeft de mensheid droogtes en andere weersomstandigheden als onvermijdelijke 'daden van God' beschouwd. Maar sommige wetenschappers zeggen dat we ernstige en langdurige droogtes voor onszelf kunnen uitlokken. Ga naar de volgende pagina om erachter te komen waarom.
Misschien moeten we carpoolen overwegenAls je denkt dat negen miljard gallons in een jaar klinkt als veel brandstof, overweeg dan dit:de Verenigde Staten verbruiken zoveel benzine in 23 dagen [bron:Energy Information Administration].
Het is begrijpelijk dat maïstelers bang zijn voor droogte.
Dus toen overheidsvoorspellers in 2008 sterke mogelijkheden van droogte voorspelden vanwege de heersende "La Niña"-weerpatronen, ging de Amerikaanse landbouwwereld op de hoogte. Dat komt omdat La Niña, een bijkomend weerfenomeen van de bekendere El Niño, verantwoordelijk is voor periodieke droogte in het zuidwesten van de Verenigde Staten.
La Niña wordt verondersteld verantwoordelijk te zijn voor de Dust Bowl uit de jaren dertig - op roerend opgetekend door John Steinbeck in The Grapes of Wrath - evenals voor ernstige droogte in de jaren vijftig [bron:Swaminathan].
Hoewel we in 2008 niet zo'n extreem weer hebben meegemaakt, waren de maïstelers in het zuidwesten van de VS vroeg in het groeiseizoen bang, toen in juni een groot deel van de laaggelegen velden onder water kwam te staan. Echter, bijna perfect weer voor de rest van de zomer droeg bij aan wat de USDA en boerengroepen zeggen dat een bijna recordoogst zou kunnen zijn.
Dat klinkt goed, maar hier is het slechte nieuws:wetenschappers waarschuwen dat als gevolg van door de mens veroorzaakte klimaatverandering deze eeuw regelmatig droogtes kunnen optreden die vergelijkbaar zijn met Dust Bowl. Volgens modellen die zijn ontwikkeld door wetenschappers van het Lamont-Doherty Earth Observatory van de Columbia University, zou er ergens rond 2020 permanente droogte kunnen ontstaan in Mexico en een groot deel van het zuidwesten van de Verenigde Staten. Twee van de ongeveer twaalf grote maïsproducerende staten, Kansas en Nebraska, vallen onder het atmosferische zwad waarvan de wetenschappers zeiden dat het gevaar loopt op permanente droogte [bron:Seager, et al. ]. De Corn Belt, een gebied met grote producenten Iowa, Illinois, Nebraska, Minnesota, Indiana, Wisconsin, South Dakota, Michigan, Missouri, Kansas, Ohio en Kentucky, is geen onbekende voor periodieke verwoestende droogtes. Droog weer in 1988 en 2006 zorgde ervoor dat boeren in deze regio aan het twijfelen waren en vergelijkingen maakten met de Dust Bowl uit de jaren dertig. Maar over het algemeen zijn boeren afhankelijk geworden van voldoende regenval om een overvloed aan maïs te produceren.
Voorafgaand aan de toegenomen vraag die een paar jaar geleden door ethanol werd gecreëerd, haalden Amerikaanse maïstelers doorgaans genoeg maïs op om aan de vraag van het jaar te voldoen, plus een aanzienlijke reserve die in geval van nood zou kunnen worden gebruikt. Een bron van licht gemopper binnen de maïsteeltgemeenschap is dat het reservevoorraad elk jaar kleiner wordt als gevolg van de extra vraag van ethanolproducenten. In de afgelopen decennia werd bijna 16 procent van de totale maïsoogst in reserve gehouden. Als de prognoses van het ministerie van Landbouw in 2008 kloppen, zal de reserve dichter bij 6 procent liggen [bron:Kub].
We weten dat maïs een vitale rol speelt in de economie van onze natie. Als er een probleem is met de maïsoogst, zijn de gevolgen van dat probleem wijd en zijd voelbaar. Ga naar de volgende pagina voor meer informatie over de vele markten die afhankelijk zijn van maïs.
Koninkrijksmaïs
Maïs is big business in de Verenigde Staten, met een waarde van $ 52 miljard in 2007 alleen al uit de landbouw [bron:U.S. Department of Agriculture]. Volgens de National Corn Growers Association hebben onderzoekers ongeveer 3.500 toepassingen voor maïs geïdentificeerd. Hier zijn er een paar:
Eten:
Industrie:
De productie van ethanol zal de komende jaren om vele redenen toenemen. Waarom? Omdat de wet het eist.
De Energy Independence and Security Act van 2007 (EISA) stelt mandaten vast voor het maken en gebruiken van ethanol. De wet bevat ook doelstellingen voor de productie van zonne-, wind- en kolenenergie. Het doel is om de hoeveelheid energiebronnen die de Verenigde Staten moeten importeren om aan hun behoeften te voldoen, te verminderen.
De aandacht voor ethanol heeft echter ook de woede gewekt van milieuactivisten en sommige leiders van internationale organisaties die zeggen dat de vraag naar ethanolproductie voor maïs bijdraagt aan de wereldwijde honger. New York Times-columnist Paul Krugman heeft ethanol letterlijk gedemoniseerd en mikte op een column die de ethanolproductie de schuld gaf van voedselrellen die over de hele wereld plaatsvinden.
"Waar de effecten van slecht beleid echter het duidelijkst zijn, is de opkomst van demon-ethanol en andere biobrandstoffen", schreef Krugman. Hij voegde eraan toe:"Land dat wordt gebruikt om grondstoffen voor biobrandstof te verbouwen, is land dat niet beschikbaar is om voedsel te verbouwen, dus subsidies voor biobrandstoffen zijn een belangrijke factor in de voedselcrisis. Je zou het zo kunnen zeggen:mensen verhongeren in Afrika, zodat Amerikaanse politici stemmen voor de rechter kunnen brengen in boerderijstaten" [bron:Krugman].
Meer vooraanstaande economen hebben zich uitgesproken tegen een verhoogde ethanolproductie. Econoom Jeffrey D. Sachs schold tegen "het misplaatste beleid in de VS en Europa om de omleiding van voedselgewassen te subsidiëren om biobrandstoffen zoals op maïs gebaseerde ethanol te produceren" [bron:Sachs]. Jean Ziegler, de speciale VN-rapporteur voor het recht op voedsel, ging zelfs zo ver dat hij de productie van biobrandstoffen bestempelde als 'een misdaad tegen de menselijkheid' vanwege zijn rol bij het verhogen van de wereldwijde voedselprijzen [bron:Cendrowicz].
Aanhangers van ethanol zeggen dat dergelijke praatjes de complexe variabelen negeren die de voedselprijzen bepalen, waarvan de kosten van het eigenlijke graan (maïs is een graan) maar een klein deel is. De National Corn Growers Association (NCGA) stelt dat er genoeg voedsel is om de wereld te voeden. Het probleem is om het voedsel te krijgen waar het nodig is, ondanks ontoereikende infrastructuur of politieke onrust in landen waar mensen het meest honger hebben [bron:National Corn Growers Association].
Maïs is toevallig het favoriete gewas in de Verenigde Staten als het gaat om het maken van ethanol, maar het is niet de enige bron die brandstofproducenten kunnen gebruiken. In feite kunnen veel landbouwproducten die als afval worden beschouwd, worden gebruikt voor ethanolvoorraad. Ontdek wat ze zijn op de volgende pagina.
We zijn nog ver verwijderd van het maken van auto's die huishoudelijk afval als brandstof kunnen gebruiken. Er kunnen echter afvalproducten zijn die op een dag ethanolproductie mogelijk maken zonder het gebruik van maïs in voedsel in gevaar te brengen.
Wetenschappers op het gebied van ethanolonderzoek onderzoeken manieren om de brandstof te maken uit biomassa, organische bijproducten die normaal gesproken als nutteloos worden beschouwd.
Deze zogenaamde cellulose-ethanol kan worden gemaakt van tarwe- en rijststro, switchgrass, papierpulp en landbouwafvalproducten zoals maïskolven, citrusvruchten, algen en maïsstoof. (Stover is de naam voor bladeren en stengels die overblijven nadat de maïs is geoogst.)
Milieuactivisten kloppen ethanol aan omdat ze zeggen dat het een misplaatste nadruk legt op het verbouwen van maïs voor brandstof in plaats van voedsel. Ze zeggen ook dat het weinig doet om de schadelijke uitstoot in de lucht te beteugelen, aangezien fossiele brandstoffen moeten worden verbrand om ethanol te verwerken.
Maar cellulose-ethanol zou, als het volledig ontwikkeld is, die zorgen kunnen wegnemen. Voorstanders van cellulose-ethanol zeggen dat het twee keer het energiepotentieel heeft van op maïs gebaseerde of op suiker gebaseerde ethanol. Dat betekent dat er minder land zou moeten worden besteed aan het oogsten van gewassen voor brandstof. Bovendien veroorzaakt het maken en gebruiken van cellulose-ethanol veel minder uitstoot van broeikasgassen dan ethanol op basis van maïs. Terwijl standaard ethanol de schadelijke uitstoot met 20 tot 30 procent vermindert in vergelijking met benzine, vermindert ethanol op basis van cellulose de uitstoot met 80 procent [bron:Energy Information Administration]. Tegen 2008 was een handvol bedrijven, waaronder Western Biomass Energy L.L.C. en Iogen Corp., hadden faciliteiten opgezet om cellulose-ethanol te produceren, met nog meer aangekondigde plannen om dit voorbeeld te volgen [bron:Fehrenbacher].
Bekijk de links op de volgende pagina voor meer informatie over ethanol.
