Ik kan me geen tijd in mijn leven herinneren dat ik geen klassieke auto's bezat en sleutelde. Ik reed ermee omdat ik van ze hield, maar ik was er snel bij om aan te kondigen dat ze ook gemakkelijker te bewerken waren. Het was eigenlijk mijn broer die me deze algemene mening uit mijn hoofd haalde; hij is ook een liefhebber van klassieke auto's en was destijds ingenieur voor Fiat Chrysler Automotive. Hij overtuigde me ervan dat klassieke auto's en moderne auto's beide unieke uitdagingen bieden, en geen van beide is gemakkelijker om aan te werken.
Probeer je een projectauto te kiezen? Overweegt u een klassieke auto, alleen omdat u hebt gehoord dat ze gemakkelijker te bewerken zijn? De waarheid is dat zowel oude als nieuwe auto's hun eigen uitdagingen hebben.
Mijn ingenieur-broer, Xander, betoogde:"Alles aan het werken aan oude auto's als deze is niet allemaal rooskleurig." Het eerste waar hij op wees, was hoe moderne auto-ingenieurs voertuigen ontwerpen met het oog op onderhoud. Maar dit was niet gebruikelijk toen de meeste klassieke auto's van vóór 1980 werden ontworpen.
Ik zal je een voorbeeld geven:bij veel moderne auto's vermijden ingenieurs een vrije bout en moer die een onderdeel op zijn plaats houdt. Dit komt omdat een automonteur een gereedschap aan beide uiteinden van de bevestiger zou moeten krijgen om deze los te maken. In plaats daarvan lassen ze een bout op zijn plaats of lassen ze een moer aan het frame, zodat je geen twee sleutels nodig hebt om het los te draaien.
Hier is nog een voorbeeld:toen Xander zijn Saab 900 uit elkaar haalde, ontdekte hij dat de Saab-ingenieurs verschillende soorten motorsteunen hadden gebruikt, links en rechts, zodat ze allemaal zo gemakkelijk mogelijk te verwijderen waren. Er zijn maar weinig eigenaren van auto's uit de jaren 50, 60 of 70 die hetzelfde kunnen zeggen.
Hoe doen moderne ingenieurs dat? Ze hebben een virtueel CAD-model voor elke mogelijke servicetool om ervoor te zorgen dat een voertuig relatief eenvoudig te onderhouden is voordat de ontwerpfase voorbij is.
Er is een groter probleem met veel klassieke auto's:fabrikanten hergebruikten een chassis vaak meer dan tien jaar. Tegen het einde van de run van een frame werd het gekoppeld aan een geheel andere (en vaak grotere) motor dan waarvoor het was ontworpen. Zonder overkoepelend technisch plan kan een framerail de toegang tot een kritiek onderdeel blokkeren.
Toen Xander een Chrysler Newport uit 1964 kocht, ontdekte hij dat dit het laatste jaar was van het volledige MOPAR-chassis voordat het werd vervangen door het Chrysler C-Body-chassis. Dus het frame en de motorruimte waren oorspronkelijk ontworpen voor een zescilinder-in-lijn, maar bevatten een V8 met kopklep.
Toen hij de starter van de Chrysler probeerde te vervangen, ontdekte hij dat deze werd ingesloten door het spruitstuk, de framerail en de stuurstangen. Wat een snelle ruil had moeten zijn, veranderde in een beproeving van zes uur.
Oudere auto's bieden de hobbymonteur enkele voordelen:auto's van vóór de jaren 80 laten meer ruimte over om onderdelen te bereiken dan nieuwere auto's.
En hoewel ingenieurs nieuwere auto's ontwerpen met het oog op onderhoud, moeten ze vaak veel meer draden en vacuümslangen toevoegen om te omzeilen dan je zou vinden in een klassieke auto. Over het algemeen is geen van beide typen auto veel gemakkelijker om aan te werken dan aan de andere.
Xander zei:"Echt, je moet kopen wat je wilt kopen en eraan werken - en uitzoeken hoe - want, weet je, alles zal zijn problemen hebben en alles zal zijn eigen frustratie hebben."
Bekijk de overpeinzingen van Xander over het onderhoud van klassieke auto's in de onderstaande video:
