Parallel parkeren is een beproeving voor veel automobilisten, maar met beperkte parkeerruimte in grote steden, is het een essentiële vaardigheid om uw auto in een kleine ruimte te persen. Het is zelden een gemakkelijke taak en het kan leiden tot verkeersopstoppingen, uitgeputte zenuwen en verbogen spatborden. Gelukkig heeft de technologie een antwoord:auto's die zichzelf parkeren. Stel je voor dat je de perfecte parkeerplaats vindt, maar in plaats van je auto heen en weer te manoeuvreren, druk je gewoon op een knop, leun je achterover en ontspan je. Dezelfde technologie die wordt gebruikt in zelfparkerende auto's kan worden gebruikt voor systemen om botsingen te vermijden en uiteindelijk voor zelfrijdende auto's.
Autofabrikanten beginnen zelfparkerende auto's op de markt te brengen omdat ze een vraag van de consument voelen. Parallel inparkeren is vaak het meest gevreesde onderdeel van het rijexamen en het is iets dat bijna iedereen op een bepaald moment moet doen. Mensen die in grote steden wonen, moeten het misschien elke dag doen. Het wegnemen van de moeilijkheid, stress en onzekerheid van dit karwei is erg aantrekkelijk.
Zelfparkerende auto's kunnen ook helpen om een deel van de parkeer- en verkeersproblemen in dichtbevolkte stedelijke gebieden op te lossen. Soms wordt het parkeren van een auto in een ruimte beperkt door de vaardigheid van de bestuurder bij parallel parkeren. Een zelfparkerende auto past in kleinere ruimtes dan de meeste automobilisten alleen aankunnen. Hierdoor kunnen mensen gemakkelijker een parkeerplaats vinden en nemen hetzelfde aantal auto's minder plaatsen in beslag. Wanneer iemand inparkeert, blokkeren ze vaak een rijstrook voor minstens een paar seconden. Als ze problemen hebben om ter plaatse te komen, kan dit enkele minuten duren en het verkeer ernstig verstoren.
Ten slotte leidt de moeilijkheid van parallel parkeren tot veel kleine deuken en krassen. Zelfparkeren zou veel van deze ongelukken voorkomen. Het kan ook geld besparen, omdat u zich geen zorgen hoeft te maken over verzekeringsclaims voor parkeerschade.
Zelfparkeertechnologie wordt vooral gebruikt in parallelle parkeersituaties (hoewel BMW een prototype heeft dat zichzelf in horizontale ruimtes parkeert, zoals kleine garages). Parallel parkeren vereist dat auto's parallel aan een stoeprand parkeren, in lijn met de andere geparkeerde auto's. De meeste mensen hebben ongeveer 1,80 meter meer ruimte nodig dan de totale lengte van hun auto om met succes parallel te parkeren, hoewel sommige ervaren chauffeurs het ook met minder ruimte kunnen doen.
Om parallel te parkeren, moet de bestuurder deze vijf basisstappen volgen:
Zelfparkerende auto's die momenteel op de markt zijn, zijn niet volledig autonoom, maar ze maken parallel parkeren wel veel gemakkelijker. De bestuurder regelt nog steeds de snelheid van het voertuig door het rempedaal in te drukken en weer los te laten (het stationaire toerental van de auto is voldoende om de auto in de parkeerplaats te rijden zonder het gaspedaal in te trappen). Zodra het proces begint, neemt het boordcomputersysteem het stuur over.
De auto beweegt naar voren in positie naast de voorste auto en een signaal laat de bestuurder weten wanneer hij moet stoppen. Vervolgens schakelt de bestuurder de auto in zijn achteruit en laat hij de rem iets los om achteruit te rijden. Met behulp van het stuurbekrachtigingssysteem draait de computer het stuur en manoeuvreert de auto perfect de parkeerplaats in. Wanneer de auto ver genoeg achteruit is gereden, laat een ander signaal de bestuurder weten dat hij moet stoppen en de auto moet laten rijden. De auto trekt naar voren terwijl de wielen zich aanpassen om hem in de ruimte te manoeuvreren. Een laatste signaal (op de Britse Toyota Prius is het een vrouwenstem die zegt:"De assist is voltooid") vertelt de bestuurder wanneer het parkeren voltooid is.
Op de Britse Toyota Prius geeft een groot computerscherm op het dashboard de bestuurder meldingen, zoals wanneer hij moet stoppen, wanneer hij in de achteruit moet schakelen en wanneer hij langzaam moet remmen om de auto op de parkeerplaats te zetten.
Verschillende zelfparkeersystemen hebben verschillende manieren om de objecten rond de auto waar te nemen. Sommige hebben sensoren verspreid over de voor- en achterbumpers van de auto, die als zender en ontvanger fungeren. Deze sensoren zenden signalen uit, die weerkaatsen op voorwerpen rond de auto en ernaar terugkaatsen. De computer van de auto gebruikt vervolgens de hoeveelheid tijd die nodig is om die signalen terug te brengen om de locatie van de objecten te berekenen. Andere systemen hebben camera's op de bumpers of gebruiken radar om objecten te detecteren. Het eindresultaat is hetzelfde:de auto detecteert de andere geparkeerde auto's, de grootte van de parkeerplaats en de afstand tot de stoeprand, en stuurt hem vervolgens de ruimte in.
Vervolgens kijken we naar de specifieke modellen op de markt en wat de toekomst te wachten staat.
In 1992 gebruikte Volkswagen zelfparkeertechnologie in zijn IRVW (Integrated Research Volkswagen) Futura concept car. De IRVW parkeerde volledig autonoom - de bestuurder kon uit de auto stappen en toekijken hoe deze zichzelf parkeerde. Een computer ter grootte van een pc in de kofferbak bestuurde het systeem. Volkswagen schatte dat deze functie ongeveer $ 3.000 zou hebben toegevoegd aan de prijs van een auto, en het werd nooit aangeboden op een productiemodel [ref].
In 2003 begon Toyota met het aanbieden van een optie voor zelfparkeren, Intelligent Parking Assist genaamd, op zijn Japanse Prius hybride. Drie jaar later hadden Britse chauffeurs de mogelijkheid om zelfparkeren aan de Prius toe te voegen voor het equivalent van $ 700. Tot nu toe heeft zeventig procent van de Britse Prius-kopers voor deze functie gekozen [ref]. Toyota is van plan om de zelfparkerende Prius in de nabije toekomst in de Verenigde Staten te introduceren, maar er is geen datum vastgesteld.
Hoewel Toyota momenteel het enige bedrijf is met een zelfparkerende auto op de markt, hebben anderen zelfparkeersystemen in de maak. In 2004 werkte een groep studenten van de Universiteit van Linköping in Zweden samen met Volvo aan het project Evolve. De Evolve-auto kan autonoom inparkeren. De studenten voorzagen een Volvo S60 met sensoren en een computer in de kofferbak, die zowel het stuur als het gas- en rempedaal bedient. U kunt hier een video van deze auto in actie zien. Seimens VDO werkt aan een stand-alone rijhulpsysteem genaamd Park Mate, dat chauffeurs helpt bij het vinden en parkeren van een parkeerplaats.
Een auto die het stuur kan overnemen om zichzelf te parkeren is één ding, maar een zelfrijdende auto is iets anders. Het lijkt de droom van een futurist:miljoenen zuinige auto's die soepel rijden onder computerbesturing, veilig aanrijdingen vermijden en veilige snelheden aanhouden, terwijl de "chauffeurs" achterover leunen en tv kijken of een dutje doen. Hoe ver zijn we verwijderd van een "Jetsons"-achtige autotopie? Waarschijnlijk vrij ver.
Veel mensen houden van autorijden, dus het kan voor hen moeilijk zijn om de controle over hun auto over te geven aan een computer, zelfs als dat veiliger zou zijn. Ook met productaansprakelijkheidswetten moet rekening worden gehouden. De technologie is echter niet ver weg. General Motors is van plan een zelfrijdende Opel Vectra uit 2008 aan Duitse bestuurders aan te bieden. De auto rijdt zelfstandig met 60 mph, met behulp van een systeem van camera's, lasers en computers om rijstroken, verkeersborden, bochten, obstakels en andere auto's te volgen. [ref].
Sommige auto's hebben al een semi-automatisch cruisecontrolsysteem, bekend als adaptieve cruisecontrol . Dit systeem stelt de bestuurder in staat om een snelheid in te stellen, net als bij de reguliere cruisecontrol. Dit systeem gebruikt echter lasers om de afstand tot voertuigen op de weg voor je te detecteren en vertraagt automatisch de auto als deze te dichtbij komt.
Een andere opkomende ontwikkeling zou draadloze technologie gebruiken om auto's met elkaar te verbinden. Als een auto gladde omstandigheden in een bocht detecteert, zouden auto's erachter de informatie ontvangen en langzamer gaan rijden. Tractiecontrolesystemen zouden ook in actie komen. Bovendien kan dit systeem verkeerssituaties detecteren door de snelheden van andere auto's te volgen en vervolgens alternatieve routes voorstellen.
Hoewel zelfparkerende auto's op dit moment misschien een frivole luxe lijken, zijn ze eigenlijk de volgende stap in de evolutie van autotechnologie. Voor veel meer informatie over zelfparkerende auto's, autosystemen en gerelateerde onderwerpen, bekijk de links op de volgende pagina.
