Autoclaxons kunnen soms vervelend zijn, maar ze kunnen een zeer handig hulpmiddel zijn tijdens het rijden. Ze kunnen tegelijkertijd levens redden, andere automobilisten boos maken of geluidsoverlast veroorzaken in dichtbevolkte gebieden. Desalniettemin zijn ze een noodzakelijk hulpmiddel voor autoveiligheid tijdens het rijden.
Volgens de website Boom Blasters gaat de geschiedenis van autoclaxons vooraf aan auto's. Hoorns werden gebruikt om de nadering van zelfrijdende voertuigen op de openbare weg te signaleren, destijds voornamelijk door stoom aangedreven rijtuigen. Halverwege de 19e eeuw nam Groot-Brittannië een wet aan dat gemotoriseerde voertuigen op de openbare weg moeten worden voorafgegaan door een man te voet die met een rode vlag zwaait en op een claxon blaast om voetgangers en dieren te beschermen. Dat ging zo'n 10 jaar door totdat iemand erachter kwam dat het gemakkelijker was om de claxon op het voertuig te monteren.
Toen er auto's verschenen, werd de claxon een apparaat dat de aandacht trok en iedereen waarschuwde dat jij en je auto eraan kwamen om ongelukken te voorkomen. Destijds lag de topsnelheid rond de 20 mph, dus een voetganger of dier zou genoeg tijd hebben om de weg vrij te maken.
Er is een verkeerde manier en een juiste manier om je claxon te gebruiken. Bij correct gebruik kunt u levens redden. Bij misbruik kunt u een gevaarlijke situatie creëren, niet alleen voor uzelf, maar ook voor andere automobilisten. Volgens Honk For Help zijn hier vijf manieren waarop je de claxon van je auto wel of niet moet gebruiken.
Hoewel de technologie bestaat om bestuurders te waarschuwen voor gevaren op de weg, is de claxon een eenvoudig maar effectief communicatiemiddel tussen bestuurders. In dit artikel legt Torque uit hoe autoclaxons werken. Ze werken door een metalen diafragma te laten trillen. Ze werken op elektriciteit en bestaan uit een solenoïde en een metalen schijf van verenstaal. De solenoïde genereert een magnetische trekkracht op de schijf wanneer deze wordt geactiveerd, waardoor deze concentrisch wordt gebogen. Het membraan buigt, scheidt de elektrische verbindingen en schakelt de solenoïde uit.
Wanneer de schijf terugkeert naar zijn vorige vorm, sluiten de elektrische verbindingen, waardoor er weer elektriciteit in de solenoïde kan stromen. Zolang de claxonknop ingedrukt is, wordt de cyclus herhaald. Dit buigen en buigen van het stalen diafragma in de hoorn zal sneller plaatsvinden dan het oog kan waarnemen. De resulterende trillingen produceren echter het geluid dat we van de hoorn horen.
Een autoclaxon is een onmisbaar hulpmiddel voor bestuurders als deze op de juiste manier wordt gebruikt. Ze hebben talloze levens gered sinds ze in het midden van de 19e eeuw werden geïntroduceerd en blijven vandaag de dag dienst doen als communicatiemiddel voor chauffeurs.