De SR-71 is ontworpen door de Lockheed Corporation en werd van 1964 tot 1998 geëxploiteerd door de Amerikaanse luchtmacht. Hij werd voornamelijk gebruikt als strategisch verkenningsvliegtuig, dat in staat was gedetailleerde beelden van vijandelijk gebied vanaf extreme hoogten vast te leggen. Door zijn hoge snelheid kon het de meeste grond-luchtraketten en interceptorvliegtuigen ontlopen.
Het vliegtuig was uitgerust met geavanceerde systemen zoals een radarabsorberende huid, een titaniumstructuur die bestand was tegen extreme temperaturen veroorzaakt door snelle vluchten, en een geavanceerde automatische piloot. De twee krachtige Pratt &Whitney J58-turbostraalmotoren zorgden voor de stuwkracht die nodig was om supersonische snelheden te bereiken en vast te houden.
Ondanks zijn indrukwekkende prestaties was de SR-71 een uitdaging om te bedienen en te onderhouden vanwege de extreme omstandigheden waarmee hij te maken kreeg. Er waren zeer bekwame piloten en gespecialiseerde grondondersteuningsploegen voor nodig. Bovendien was het brandstofverbruik van het vliegtuig enorm, waardoor tijdens langdurige vluchten regelmatig moest worden bijgetankt.
Vanwege de hoge kosten en veranderende strategische prioriteiten werd het SR-71-programma uiteindelijk stopgezet. Zijn erfenis als het snelst bemande vliegtuig en zijn bijdragen aan militaire verkenning blijven echter aanzienlijk. De SR-71 blijft de verbeelding van luchtvaartenthousiastelingen over de hele wereld boeien.
