Zoals we in Braking zagen, legt een auto een lange weg af terwijl de bestuurder simpelweg reageert op een situatie, en verder nog terwijl de bestuurder zijn acties uitvoert. Tijdens het rijden moet je constant rekening houden met de reactietijd die nodig is voordat je remt, stuurt of accelereert wanneer je wordt geconfronteerd met een gevaar.
Reactietijden variëren sterk van persoon tot persoon en zijn steevast langer dan je zou denken. Een professionele coureur die fysiek fit is, begaafd is in het rijden op hoge snelheden en wordt afgevuurd met adrenaline, kan opmerkelijk snel reageren, in slechts 0,2 van een seconde. Dit vertegenwoordigt de tijd die verstrijkt tussen het moment waarop de bestuurder een gevaar opmerkt en het begin van zijn actie, of het nu gaat om het indrukken van het rempedaal, gas geven of het stuurwiel bewegen. Als je bedenkt dat het ongeveer een seconde duurt om 'duizend' te zeggen, begin je de bliksemsnelheid van de reacties van een coureur te waarderen:in een vijfde van deze tijd kan hij een gevaar herkennen, beslissen over de mate van gevaar, beoordelen wat er daarna zou kunnen gebeuren, kies een handelwijze en handel ernaar.
De gemiddelde automobilist reageert veel trager:ongeveer 0,5 seconde is nog goed, 0,8 seconde is voldoende en zelfs een seconde is niet erg. Alles langer dan een seconde begint gevaarlijk langzaam te worden. Je hebt misschien een ruw idee, zelfs een opgeblazen idee, van hoe goed je reacties zijn, maar je eigen tijd is moeilijk te meten, tenzij je een goede medisch geverifieerde controle hebt. Sommige rijcentra hebben simulatietesters:je zit aan de gesimuleerde bedieningselementen van een auto en moet remmen wanneer een gevaar, of gewoon een 'rem'-waarschuwing, op het scherm voor je knippert. Er is ook een gezelschapsspel waarmee je je reacties kunt vergelijken met die van andere mensen door simpelweg een lang stuk kaart vast te pakken dat iemand tussen duim en wijsvinger laat vallen, maar dit is slechts een vergelijkende gids.
Houd er rekening mee dat de snelheid van uw reacties aanzienlijk kan variëren; ze vertragen als je moe, ziek of onder stress bent. Als je moet rijden terwijl je je helemaal onder de maat voelt, moet je daar rekening mee houden. Je reactietijd kan 0,5 seconde zijn als je fit bent, maar als je erg verkouden bent kan deze oplopen tot 0,8 seconde. Die extra 0,3 seconde maakt een enorm verschil voor de afstand die je aflegt voordat je actie gaat ondernemen voor een gevaar dat voor je ligt.
In bijgaande tabellen is te zien hoe ver je reist voor drie verschillende reactietijden bij verschillende snelheden. Ga ervan uit dat je reactietijd een seconde nadert en houd hier rekening mee in de semi-instinctieve berekeningen die je onderweg maakt bij het beoordelen van de remweg, een inhaalmanoeuvre enzovoort.
U moet natuurlijk het effect van uw reactietijd verminderen door de weg te lezen en te beseffen wanneer en waar een gevaar kan optreden. Als u vermoedt dat er potentieel gevaar in het verschiet ligt, is het altijd verstandig om het gaspedaal los te laten en uw rechtervoet boven het rempedaal te houden. Deze anticipatie bespaart waardevolle tienden van een seconde door de vertraging te elimineren terwijl de hersenen een 'lift off accelerator, move on to brake'-bericht aan uw rechtervoet doorgeven.
U moet 's nachts meer reactietijd toestaan, omdat uw ogen zich voortdurend moeten aanpassen aan veranderende lichtniveaus. De iris van het oog trekt snel samen om uw zicht aan te passen wanneer felle koplampen naderen, maar het duurt veel langer om zich weer aan te passen aan de duisternis zodra de lichten uit zijn; terwijl uw ogen zich aanpassen aan het donker, rijdt u met tijdelijk verminderd zicht. Tijdens deze momenten waarop het moeilijker is om te zien wat er in het verschiet ligt, zal de tijd die nodig is om ontwikkelingen te herkennen die van invloed kunnen zijn op u toenemen. Hiermee rekening houden kwam aan de orde in Rijden bij Nacht; aangezien uw reactietijd kan oplopen tot enkele seconden, moet u uw snelheid dienovereenkomstig verminderen.
Hoewel je een beetje positieve actie kunt ondernemen om het effect van je eigen reactietijd toe te staan, kun je niets anders doen aan de tekortkomingen van verkeersdeelnemers om je heen dan altijd trage reacties van andere automobilisten te verwachten. Het komt vaak voor dat iemand die bij een ongeval betrokken is, klaagt dat de andere bestuurder 'genoeg tijd had om me te zien', en misschien deed hij dat naar de maatstaven van de benadeelde bestuurder. Maar scherpe reacties bij een andere coureur zijn niet vanzelfsprekend. Een incident waarbij twee voertuigen op elkaar botsen omdat Driver One te langzaam over het pad van Driver Two wegrijdt, kan aan beide partijen worden toegeschreven; Chauffeur Twee heeft het mis om aan te nemen dat Chauffeur One snel reageert en ruimte moet laten voor zijn aarzelende benadering.
Voordat we het onderwerp reactietijden verlaten, zijn er twee populaire mythen die moeten worden ontploft. De eerste is de opvatting, die nu gelukkig door de overgrote meerderheid van de automobilisten wordt verworpen, dat alcohol de reacties versnelt. Drinken heeft precies het tegenovergestelde effect, want het verdooft het zenuwstelsel waardoor je langzamer reageert op invloeden van buitenaf. Het probleem is dat het beoordelingsvermogen afneemt onder invloed van alcohol, waardoor sommige mensen denken dat ze sneller kunnen reageren na een paar drankjes. Het kan niet genoeg benadrukt worden dat u nooit mag drinken en autorijden. Onthoud ook dat medicijnen u ook kunnen vertragen, dus als u medicijnen krijgt voorgeschreven, vraag dan uw arts of het veilig is om te rijden. U moet ook de etiketten lezen op alle pillen die u bij een apotheek koopt; anti-ziektetabellen kunnen bijvoorbeeld bijwerkingen hebben die desastreus zijn tijdens het autorijden.
De tweede mythe is die bekende bewering van bestuurders die bij een ongeval betrokken waren:'I stopte dood'. Nu u weet hoe ver u kunt reizen terwijl u op een gevaar reageert, kunt u inzien dat deze bewering nooit waar kan zijn. Bovendien kunnen auto's nooit 'dood' stoppen:als ze dat zouden kunnen, zouden de inzittenden worden gedood door de vertragingskrachten. . .
