We kunnen aannemen dat wanneer een politieagent iemand aan de kant zet, hij de verkeersregels handhaaft. Daarom verbaast het veel mensen dat de politie hun auto's al jaren gebruikt om de PIT-manoeuvre uit te voeren.
Het is een twijfelachtige achtervolgingstechniek die ook heeft geleid tot verschillende dodelijke ongevallen en soms heeft bijgedragen aan criminele achtervolging. Hoe werkt de PIT-manoeuvre en waarom is het een populaire politietactiek?
Het acroniem 'PIT' heeft veel interpretaties, maar het is het meest bekend als de 'achtervolgingsinterventietechniek' of 'precisie-immobilisatietechniek'. Om deze tactiek uit te voeren, lijnt de officier de voorwielen van hun auto uit met de achterwielen van hun doelwit. De officier stuurt het vluchtende voertuig in, waardoor het doelwit de grip verliest.
De politieagent moet ook in dezelfde richting draaien om uit de buurt van het beoogde voertuig te blijven. Deze techniek kan de vluchtende auto niet stoppen, dus er zijn vaak nog een paar agenten nodig om de verdachte vanuit een andere hoek vast te pinnen.
De politie van Fairfax County in Virginia gebruikte voor het eerst de PIT-manoeuvre, geïnspireerd door de bump-and-run-techniek in stockcar-racen. Dit is waar de ene bestuurder in de bumper van de andere ramt, waardoor ze opzettelijk uit de hand lopen. Vanwege duidelijke veiligheidsoverwegingen is deze techniek nu illegaal in racen.
De bestuurder die probeert te vluchten voor de politie, weet meestal niet hoe hij zijn auto moet stoppen tijdens een volledig verlies van tractie. Hoewel de manoeuvre de auto niet helemaal kan uitschakelen, geeft het officieren genoeg tijd om het doelwit vast te houden. Bovendien, voertuigen met elektronische stabiliteitscontrole (ESC), waardoor ze tijdelijk minder vermogen van de motor ervaren.
Zelfs als deze burger de rijvaardigheid had om te herstellen van een dergelijke gebeurtenis, zijn ze waarschijnlijk te afgeleid. Ze anticiperen mogelijk niet op de impact van de officier, dus ze kunnen niet op tijd reageren. Andere stimuli zoals zwaailichten, loeiende sirenes en de aanwezigheid van andere bestuurders op de weg kunnen het doelwit overweldigen.
Het tactische voordeel van de officier ten opzichte van het doelwit maakt de PIT-manoeuvre zo effectief. Dat betekent echter niet dat het onmogelijk is om het te vermijden. Als u bijvoorbeeld snel afremt, mist de officier een botsing met het doel. Als alternatief, als het doelwit zichzelf voor de voorbumper van de politieauto kan houden, kan de officier niet in de juiste positie komen.
In theorie moet de politieagent zich aan enkele veiligheidsregels houden voordat hij de manoeuvre probeert. De meeste voorschriften raden af om de PIT-tactiek te gebruiken bij het rijden van meer dan 35 mph, maar sommige afdelingen hebben geen beperkingen. Bovendien wordt van agenten verwacht dat ze rekening houden met het weer en andere auto's of omstanders in de buurt.
Sommige afdelingen keuren de PIT-manoeuvre alleen goed als het doelwit een bevestigd gevaarlijk individu is. In sommige situaties kan dit ertoe leiden dat de officier de manoeuvre met hogere snelheden uitvoert, waarbij dodelijk geweld wordt gebruikt op vluchtende voertuigen. Dit kan een probleem zijn als de verdachte in de auto onwillige passagiers aan boord heeft.
Degenen die de PIT-manoeuvre niet waarderen, hebben ook het risico genoemd wanneer ze worden uitgevoerd op auto's met ESC. Uit een onderzoek van het ministerie van Justitie bleek dat voertuigen met deze systemen na de botsing ernstiger worden getroffen. ESC is in 2012 verplicht gesteld, dus het is veilig om te zeggen dat de meeste voertuigen op de weg deze functie hebben.
Bovendien vallen er soms doden doordat beide officieren de PIT-manoeuvre en hun doelen uitvoeren. In augustus 2020 telde de Washington Post alleen al dat jaar negen doden door deze techniek, van wie sommigen minderjarig waren. Het is duidelijk dat de PIT-manoeuvre grondig moet worden herzien of misschien helemaal geen plaats heeft in de rechtshandhaving.
