Zowat elke Amerikaan ziet dagelijks een verkeerslicht. Maar weinigen hebben er veel over nagedacht, behalve dat ze wilden dat ze groen zouden worden terwijl ze nieuwsgierig dagdromen over auto's en stadsplanning.
Verkeerslichten zijn zo alomtegenwoordig dat het moeilijk is om een wereld zonder voor te stellen. Met dat in gedachten hebben we besloten om een beetje te graven in deze over het hoofd geziene stukjes noodzakelijk onderhoud en infrastructuur. Doe met ons mee terwijl we veelgestelde vragen over deze gele dozen beantwoorden, zoals "hoe zwaar is een verkeerslicht?"
Volgens What Things Weigh weegt het standaard Amerikaanse verkeerslicht tussen de 30 en 50 pond. Een deel van het gewichtsverschil hangt af van het materiaal dat in een bepaald verkeerslicht wordt gebruikt. De meeste nieuwere zijn gemaakt van aluminium en plastic, terwijl oudere zijn gemaakt van gietijzer.
Bovendien bevatten sommige verkeerslichten meer signalen dan andere. Hoewel we de neiging hebben om ze voor te stellen als slechts drie signalen (rood, geel en groen), hebben we er allemaal wel eens gezien die ook groene en gele pijlen hebben. Met de toevoeging van meer signalen komt er meer gewicht.
Verschillende verkeerslichten hebben verschillende lensmaten, wat ook van invloed is op het gewicht. Lenzen zijn meestal 8 inch of 12 inch. Over het algemeen worden grotere lenzen gebruikt als bestuurders meer zicht nodig hebben. Bovendien zijn sommige zo ontworpen dat rode lichten groter zijn dan de andere kleuren.
Het daadwerkelijke ontwerp van een verkeerslicht zal ook van invloed zijn op het totale gewicht. Sommige fabrikanten zullen hun ontwerpen baseren op pragmatische of stilistische aantrekkingskracht. Een opmerkelijk voorbeeld hiervan is het standaard vizier. De volgende keer dat u tijdens uw woon-werkverkeer in het verkeer zit, kunt u waarschijnlijk verschillende verkeerslichtontwerpen opmerken als u stads- en provinciegrenzen oversteekt, zoals opgemerkt door Hillsborough County. Hoewel er tegenwoordig een grote verscheidenheid aan exemplaren is, hadden hun vroegste iteraties niet eens verlichting.
Veel van deze ontwerpoorsprongen komen uit de wereld van de spoorwegen, zoals we ontdekten in onze eerste verkenning van de lange geschiedenis van verkeerslichten. Het prototype verscheen voor het eerst in Engeland, maar had helemaal geen lichten. In plaats daarvan had het armen met borden met de tekst 'stop' of 'gaan'. Deze armen zouden bewegen en terugtrekken om het zware paardenkoetsverkeer van Londen te leiden. Dit werden "verkeerssignalen" genoemd. In veel delen van het VK worden verkeerslichten om deze reden nog steeds "verkeerslichten" genoemd.
Terwijl het eerste verkeerslicht in 1868 in Londen verscheen, zou het enige tijd duren voordat ze hun weg over de vijver vonden. Zoals gemeld door Vox, zou het eerste elektrische verkeerssignaalsysteem in Amerika pas in 1914 worden geïnstalleerd. Daarvoor waren de wegen in Amerika chaotisch. Toegegeven, de meeste voertuigen waren paardenkoetsen. Het zou echter een spannende oefening in anarchie zijn om erachter te komen wie voorrang had. Toen we het tijdperk van de auto ingingen, werd veiligheid belangrijker.
Verkeerslichten zijn ongetwijfeld een cruciaal onderdeel van het behoud van veilige wegen. Maar onze verbeelding kan het niet helpen om zich af te vragen of hangende exemplaren gevaarlijker zijn dan stilstaande exemplaren. Een bijzondere angst ontstaat bij de meeste bestuurders wanneer ze een hangend signaal zien dat door harde wind wordt verstoord.
Hoewel de stuiterende verkeerslichten die aan draden hangen er angstaanjagend uitzien, konden we geen bewijs vinden dat ze gevaarlijker zijn dan stilstaande. Dit kan natuurlijk anders zijn in extreme weersomstandigheden zoals orkanen of tornado's, maar ze zijn net zo veilig voor het dagelijks leven.
