De primaire (of liever enige) manier om de ruimte in te komen, was door hem aan een raket vast te maken en hem aan te steken. Deze methode verbrandt duizenden liters raketbrandstof en is niet bepaald goed voor het milieu. Maar Spinlaunch heeft zojuist een succesvolle test uitgevoerd van hun 'voortstuwingssysteem', dat alleen kan worden omschreven als dingen in de ruimte gooien in plaats van ze te lanceren. Spinlaunch is onder de radar gevlogen, maar naarmate hun technologie verbetert, neemt ook hun reputatie toe.
In plaats van een traditioneel voortstuwingssysteem, met boosters en raketbrandstof, gebruikt Spinlaunch een enorme centrifuge om een raket op hoge snelheid te laten draaien en vervolgens los te laten (naar boven gericht). Zie het als een honkbalspeler die naar een pitch gaat, maar dan op grotere schaal.
De centrifuge gebouwd door Spinlaunch staat op een machtige 165 voet, groter dan het Vrijheidsbeeld. En deze testlancering stuurde de raket volgens CNBC tienduizenden voer omhoog. Maar deze lancering heeft niet eens het oppervlak van de mogelijkheden van de centrifuge bekrast. Spinlaunch zegt dat ze slechts 20% van de mogelijkheden van de machine gebruikten.
Maar zelfs dan zijn de resultaten indrukwekkend. Met de hoop raketten te laten draaien met 5.000 mph in de vacuümkamer van de centrifuge, betekent dit dat de raket ongeveer 1.000 mph ging, ruim boven supersonisch, voordat hij de tunnel verliet. Maar het beste van alles is dat deze methode voor het lanceren van raketten ruimtevaartbedrijven een enorme hoeveelheid geld zal besparen.
De sleutel is dat deze centrifuge geen raketbrandstof gebruikt, en ook geen emissie-emitterende energie. Alle energie is kinetisch, wat betekent dat er geen voortstuwing nodig was. In plaats daarvan wordt de raket urenlang rondgedraaid, beginnend met kruipen. Uiteindelijk wordt er genoeg energie opgebouwd om de raket de ruimte in te werpen zonder enige voortstuwing. Spinlaunch is echter van plan om raketten in hun systeem op te nemen, om het bereik en de manoeuvreerbaarheid in de ruimte te vergroten.
Dat betekent dat je geen zware raketboosters of dure raketbrandstof nodig hebt om een lading in een baan om de aarde te krijgen. Volgens Tesla kost het $ 16 miljoen om hun herbruikbare Falcon 9-raket te bouwen, en nog eens $ 200.000 om het op te gasen. Dit programma zou de brandstofkosten bijna elimineren en de kosten van de raket aanzienlijk verlagen.
De eerste test van Spinlaunch is echter nog maar het begin. Het bedrijf is van plan om nog een orbitale draagraket te bouwen die drie keer zo groot is als dit prototype. Het zal krachtiger zijn en sneller draaiende raketten dan deze versie. Maar er is een goede reden dat het nooit zal worden gebruikt om passagiers naar de ruimte te vliegen.
Natuurlijk, de Spinlaunch-raket heeft een laadvermogen van 440 lbs, dus er is ruimte voor mensen. Maar stel je voor dat je vijf uur in een vacuümkamer bent, met duizenden mijlen per uur ronddraait en ongeveer 10.000 g kracht ervaart. Gezien het feit dat mensen een g-krachttolerantie van negen hebben, zou je onmiddellijk sterven. Dit is een van de vele redenen waarom naar hyperspace springen waarschijnlijk nooit zal gebeuren, althans niet voor mensen.
Maar voor objecten zoals satellieten, die kunnen worden versterkt en versterkt, is deze methode geweldig. Immers, waarom zou je miljoenen dollars willen uitgeven om een kleine satelliet te lanceren, als je het voor een fractie daarvan zou kunnen doen en daarbij minder gas zou verbranden?
In 2020 stuurden we 114 raketten de ruimte in en lanceerden we 1.300 satellieten. Maar met deze nieuwe technologie zullen de lanceringen van satellieten alleen maar groeien, waardoor kleinere bedrijven voor minder geld de ruimte in kunnen.
