De Dodge Charger uit 1969. Mijn oogappel. De reden waarom ik in de eerste plaats van auto's houd. En vooral de bron van mijn steeds groter wordende waanzin.
Ik herinner me dat mijn oom me vertelde dat het bezit van een auto als deze betekent dat je er elk weekend aan gaat werken. Voor mij klonk dat alsof de auto's een soort junk waren en dat je altijd iets zou repareren. En ja hoor, hij had gelijk.
Mijn auto is een rollend project en dat betekent dat er altijd wel iets is waar ik aan kan werken. In combinatie met mijn obsessieve behoefte om constant dingen bij te werken of te verbeteren die anders niet gerepareerd hoeven te worden, is de werkdruk vrijwel eindeloos.
In dit geval heb ik ervoor gekozen om op de fabrieksbesturing te springen om te zien of ik net wat meer leven uit de voorkant kon halen. Mijn eerste zorg was om meer respons te krijgen met een strakkere stuurverhouding. En omdat ik niet tegen het gebrek aan weerstand in het stuur kan, zou het fijn zijn om daar onderweg voor te zorgen.
Nadat het verhaal over mijn project Charger live ging, vroeg een commentator naar de rijstijlen en de algehele ervaring van de auto. Het probleem is dat ik niet veel inzicht kan geven in wat ik beschouw als een authentieke rijervaring, niet omdat het is aangepast om radicaal anders te zijn dan een gewone oplader, maar omdat er werk in uitvoering is.
Het volstaat te zeggen dat ik van mijn auto hou, ongeacht de checklist met problemen en mijn dromerige ideeën om ze allemaal op te lossen. Ik vind het niet te groot, ik vind de uitlaatdrone niet erg, en ik vind het zelfs geweldig dat het lang niet compleet is. Daardoor kan ik het behandelen als een open canvas. Een van de weinige dingen die ik echter met zekerheid kan zeggen, is dat het stuursysteem hetzelfde is als op een fabriekslader.
De fabrieksstuurbekrachtiging in die auto is een wonder. Het is erg zweverig en reageert niet. Met bijna nul draaiweerstand voelt het echt als het navigeren van een boot op open water. Ik vraag me af hoe er niet meer rond telefoonpalen is gewikkeld. Sommigen menen dat deze sensatie bijdraagt aan de nostalgische sfeer van de auto en dat je ermee kunt leren omgaan. Ik kan dat punt niet betwisten. Een authentieke rijervaring omvat immers alle eigenaardigheden.
Toch is authenticiteit één ding en bruikbaarheid een ander, en ik wilde zo snel mogelijk iets doen aan de niet-precieze besturing. De methoden die ik heb gekozen om te onderzoeken, waren het installeren van stuurarmen met een snelle verhouding en de pump-down-procedure die velen op deze auto's toepassen.
Mopar B-carrosserieën staan er niet bepaald om bekend dat ze bochten aankunnen alsof ze op rails staan. Als je dat toen had gewild, zou je waarschijnlijk zijn uitgegaan van zoiets als een MG of een Triumph of een BMW 2002. Zelfs toen was de rijdynamiek bij lange na niet wat moderne machines kunnen. En de meeste Amerikaanse prestatieauto's die toen werden gebouwd, waren kogels in de kwartmijl die er goed in slaagden oma naar de kruidenierswinkel te krijgen. De ultrahoge normen van vandaag voor sturen en hanteren waren duidelijk niet in zicht.
Gelukkig is er voldoende ondersteuning voor degenen die hun klassieke muscle cars willen besturen. Je kunt er vrijwel alles mee doen, inclusief het aanpassen van de hele voorkant om tandheugelbesturing en schroefsets te accepteren. Mijn plannen omvatten verbetering, maar ik wil de auto niet zo ver van zijn oorsprong halen, en ik heb sowieso niet het budget of de faciliteiten om dat voor elkaar te krijgen.
Als je het laatste stuk leest, weet je dat ik momenteel QA1-bedieningsarmen en een K-lid heb om te matchen met een stabilisatorstang om dingen aan elkaar te binden. Je zult ook weten dat ik die updates heb gemaakt, gewoon omdat ik toch de fabrieksspullen aan het vervangen was. Ik paste dezelfde manier van denken toe als het ging om het aanscherpen van de besturing.
Mijn stuurbekrachtigingshuis heeft geen problemen. Afgezien van een lek dat ik heb gevonden en aangepakt in de hogedrukleiding, loopt het nog steeds goed. Het was dus niet echt nodig om hem te vervangen. Mijn pitman- en spanarm daarentegen zagen er niet meer uit als lentekippen, dus dat is wat ik ervoor koos om te updaten.
De stuurarmen die ik heb ingewisseld, waren van Hotchkis Sport Suspension (onderdeelnummer 3004). Dit worden quick-ratio-armen genoemd omdat ze de stuuroverbrengingsverhouding van de auto effectief vergroten. De reden dat dit gebeurt, is dat de armen iets meer dan 2,5 cm langer zijn dan in de fabriek, waardoor de stuurverhouding in feite wordt teruggebracht van 16:1 naar 12:1.
Ik moet verduidelijken dat de extra lengte van de Hotchkis-armen met snelle verhoudingen bij sommige toepassingen problemen kan opleveren. Ik sprak met een vertegenwoordiger die me liet weten dat ze zich zouden kunnen binden aan kopstukken van volledige lengte, die ik op mijn auto heb. Ik zou het niet erg hebben gevonden om de fakkel en de hamer uit te breken, maar ze gleden zonder problemen op hun plaats. Anderen die de mod maken, hebben misschien niet zoveel geluk.
Ik zei dat ik erover nadacht om de langere stuurarmen te combineren met de felbegeerde pump-it-down-procedure in de laatste post, maar net als al het andere met betrekking tot sleutelen, veranderden de plannen.
Deze procedure is iets waar spierballen al een tijdje mee bezig zijn. Kortom, wat u doet, is de druk in het stuurbekrachtigingssysteem verlagen. De reden dat mensen dit doen is om het zweverige gevoel in het stuur te verminderen.
Ik overdrijf niet als ik zeg dat je met één vinger aan het stuur kunt draaien. Ik zou zelfs zeggen dat een licht briesje dat tegen het stuur slaat, je abrupt in een greppel kan sturen. Dat klinkt natuurlijk geweldig op papier, maar het is zenuwslopend als je in een auto rijdt die geen echte feedback geeft. Ik ben niet bezig met wegraces, maar ik vind het toch leuk om me altijd betrokken te voelen bij de auto.
Ik raad de pump-it-down-test ten zeerste aan aan iedereen die niet houdt van het "natuurlijke" stuurgevoel van hun oude auto. Bedrijven zoals Borgeson (daarover meer in een minuut) bieden bushing-kits met grondige instructies om de klus te klaren. Ik heb wel een van die kits gekocht, maar heb er uiteindelijk voor gekozen om deze niet te installeren.
Ik heb de pump-it-down-procedure niet uitgevoerd vanwege de impact die die stuurarmen hadden. Ik ben geen ingenieur, maar gezond verstand vertelt ons dat de langere stuurarmen hun grotere bereik gebruiken als een middel om de snelheid waarmee uw wielen worden gedraaid te verhogen. Maar de extra hefboomwerking werkt in beide richtingen en er is meer inspanning nodig om die wielen te laten draaien.
Met andere woorden, het stuur werd helemaal vastgedraaid met die stuurarmen op hun plaats. Het is niet precies waar ik het wil, maar ik heb mijn bedenkingen bij het verminderen van de druk in het systeem op dit moment. Vooral omdat ik binnenkort nieuwe banden nodig heb en ik voor breder wil gaan. Dit heeft ook direct invloed op de hoeveelheid inspanning die nodig is om aan het stuur te draaien. Door de druk te verlagen, kan het strakker worden dan ik wil.
Als u bekend bent met Borgeson, weet u dat het bedrijf stuurbekrachtigingskasten maakt die beide problemen oplossen waar ik het over heb. Ze bieden een verbeterde stuurverhouding en geven feedback in een poging om het gevoel en de prestaties van een modern stuurhuis te creëren. Ik heb talloze positieve recensies over deze dozen gelezen en heb zelfs met een man gesproken die er een in zijn eigen oplader van de tweede generatie had terwijl ik mijn huiswerk maakte over de armen met snelle verhoudingen.
Volledige openbaarmaking:ik geloof dat het installeren van een van die dozen een superieure methode is en veel betere resultaten zal opleveren. Ik wilde gewoon niet de $ 1.400 ophoesten die nodig zou zijn om er een in mijn auto te krijgen als ik al een stuurhuis heb dat prima werkt.
Bovendien maken de Hotchkis quick-ratio stuurarmen een groot verschil. Ik woon in de bergen van Pennsylvania, en ze vullen het cruisen over de bochtige wegen vrij goed aan. Maar de grootste verbetering zit in parkeerterreinen en andere krappe ruimtes. Vroeger was het zo dat als ik de stick bemande terwijl ik 400 keer aan het stuur draaide om uit parkeerplaatsen te komen, ik in een spiraal van woede terechtkwam. Nu glijd ik er gewoon in en uit. Gezien het feit dat een set Pitman &Idler-armen in de fabriek ongeveer dezelfde prijs hebben, zeg ik dat ze zeker de moeite waard zijn om te installeren.
Deze stuurarmen mogen dan een kleine update zijn, ze dienen bijna als herkenningspunt. Deze stuursituatie is al enige tijd een losse draad. Nu dat achter de rug is, kan ik me gaan concentreren op de broodnodige reparaties en updates.
Op het rooster staat momenteel een waslijst met basisonderhoudstaken. Ironisch genoeg begint de stuurbekrachtigingspomp bloedige moord te schreeuwen, en ik moet het aanpakken voordat ik gek word.
Afgezien daarvan heeft hij remmen nodig, zijn de schokbrekers gestapeld, zijn de wiellagers kapot en zijn de banden klaar om opnieuw te worden gebruikt. Vanzelfsprekend gebruik ik deze allemaal als excuses om waar nodig aanpassingen en aanpassingen door te voeren. Grotere banden rondom staan bovenaan die lijst. Ik heb ook met enkele ideeën gespeeld waar ik nog niet helemaal klaar voor ben, maar er kunnen grote onnodige veranderingen op komst zijn.
Het is ook tijd om serieus te worden over een deel van de roest die ik heb genegeerd en de carrosseriezonden die ik onderweg heb begaan. Ik ga mezelf geen beloften doen over een tijdlijn om het voor elkaar te krijgen, maar mijn strijd tegen de roestige klauwen van Moeder Natuur is nog lang niet voorbij en ik moet weer de strijd aangaan. Hoe sneller ik dat doe, hoe beter.
We zijn hier om deskundige gidsen te zijn in alles wat met How To te maken heeft. Gebruik ons, complimenteer ons, schreeuw tegen ons. Reageer hieronder en laten we praten! Je kunt ons ook toeschreeuwen op Twitter of Instagram, of ons allemaal hier bereiken:[email protected]
