De wereldwijde energieverbruikgewoonten overschakelen van op aardolie gebaseerde brandstoffen naar biobrandstof , of op planten en hernieuwbare bronnen gebaseerde brandstoffen, is in sommige opzichten logisch. In tegenstelling tot oliereserves, zijn biobrandstofgewassen hernieuwbaar -- na de oogst van dit jaar, plant de brandstofbron van volgend jaar. Ook bevatten de uitstoot van veel biobrandstoffen minder schadelijke deeltjes en chemicaliën dan de uitstoot van aardolie. Het grootste verkoopargument voor biobrandstoffen is echter het argument dat schoner brandende brandstof, gemaakt van een bron die koolstofdioxide absorbeert terwijl het groeit, ons kan helpen de uitstoot te verminderen die bijdraagt aan de wereldwijde klimaatverandering.
Maar de biobrandstoffen die het meest waarschijnlijk op grote schaal worden geproduceerd, zoals maïs in de Verenigde Staten, suikerriet in Chili en palmolie in Indonesië, hebben aanzienlijke nadelen. Door ze op een economische manier te produceren die het wijdverbreide gebruik van biobrandstoffen ondersteunt, kan ernstige schade aan het milieu worden toegebracht. En de economische voordelen van het produceren van deze brandstoffen op een manier die profiteert van hun milieuvoordelen, zou ze te duur kunnen maken om op grote schaal te produceren en te distribueren.
Inhoud
Biobrandstofgewassen zijn zoals alle planten; ze hebben de juiste combinatie van zonlicht, water, voedingsstoffen en tijd nodig om te groeien. En net als kamerplanten of groenten in de achtertuin, doen sommige van deze gewassen het in bepaalde regio's beter dan andere.
Dit kan voor een groot dilemma zorgen voor voorstanders van plantaardige brandstof. Een biobrandstofboer in een droge regio zoals het Amerikaanse zuidwesten zou zwaar moeten investeren in irrigatie om voldoende maïs te verbouwen om een economisch haalbare hoeveelheid ethanol te produceren [bron:McKenna]. Het alternatief, een dieselaangedreven vrachtwagen die brandstof uit een andere regio haalt, brengt transportkosten - en aanzienlijke emissies - met zich mee die het voordeel van de brandstof ten opzichte van petroleumdiesel beperken [bron:Pimentel].
Verdere complicaties treden op wanneer biobrandstof voor het ene land wordt geproduceerd in een ander land. Palmolieplantages in Indonesië liggen bijvoorbeeld onder vuur vanwege het veroorzaken van massale ontbossing en aanzienlijke uitstoot van broeikasgassen. Hun doel? Schone biodiesel produceren voor Europese chauffeurs. Deze uitbesteding van de productie van biobrandstoffen verplaatst simpelweg de vervuiling in plaats van deze te elimineren [bron:Rosenthal].
De economische aspecten van de productie van biobrandstof kunnen van invloed zijn op meer dan alleen de brandstofindustrie. Aangezien veel populaire gewassen voor biobrandstoffen ook populaire voedselbronnen zijn, kan een grotere productie van biobrandstoffen leiden tot schommelingen in de voedselprijzen.
Denk aan een boer die zijn vee voedt met een mengsel dat maïs bevat. Als een ethanolproducent maïs gaat kopen van dezelfde distributeur die de boer gebruikt, kan de toegenomen vraag de prijzen doen stijgen. De boer, die weet dat de extra kosten van voer zijn winst zullen schaden, beschermt zijn bedrijf door die kosten door te berekenen als hogere prijzen voor zijn vee. De slager, kruidenier of restaurateur die zijn kippen, runderen en varkens koopt, betaalt meer voor het vlees, wat zich uiteindelijk vertaalt in een hoger prijskaartje voor het avondeten voor de eindconsument [bron:Carey].
Hoewel je zou kunnen stellen dat een grotere vraag boeren zal aanmoedigen om productiever gebruik te maken van hun land, kan die oplossing voor dit doorsijpelingsprobleem leiden tot zijn eigen problemen, zoals overmatig gebruik van kunstmest en monocultuurlandbouw die overmatig vatbaar is voor plagen en ziekten [ bron:Altieri].
Misschien wel het grootste economische nadeel van biobrandstoffen is dat, volgens sommige onderzoekers, de productie van biobrandstof te veel verbruikt om het haalbaar te maken.
In een onderzoek uit 2005 maten onderzoekers de totale input van hulpbronnen die nodig was voor de productie van biodiesel uit een aantal populaire gewassen. Ze maten het gas dat werd verbrand door tractoren die de velden ploegen, de energie die nodig was om kunstmest te produceren en te verspreiden, het water voor irrigatie en de energie die nodig was om het naar de velden te verplaatsen, en een schijnbaar eindeloze lijst van andere uitgaven - zowel financiële als in termen van de uitstoot van broeikasgassen -- dat ging in de productie van biobrandstof. In het beste geval hadden sommige onderzochte biobrandstoffen 27 procent meer energie nodig om te produceren dan ze bevatten. In het ergste geval kostte biobrandstof op basis van zonnebloemolie meer dan 100 procent meer energie om te produceren dan het bevatte [bron:Pimentel].
Gezien deze kosten beweren sommige voorstanders van biobrandstoffen dat nieuwe en toekomstige technologieën, samen met schaalvoordelen, deze verhoudingen zullen verminderen. Tot die tijd lijkt het er echter op dat biobrandstoffen nog aanzienlijke economische nadelen moeten overwinnen op weg naar vervanging van op aardolie gebaseerde brandstoffen.
Voor meer informatie over biobrandstoffen, klik door naar de volgende pagina.
