De meeste auto's, nu en in het verleden, werken op verbrandingsmotoren, een type motor waarbij de verwarming en koeling plaatsvindt binnen de structuur van de motor. De externe verbrandingsmotor is dus een motor die is ontworpen met externe verwarmings- en koelingsfuncties om te kunnen werken. Het klinkt een beetje onpraktisch, maar het is eigenlijk best efficiënt. En er zijn ten minste twee verschillende soorten externe verbrandingsmotoren in auto's gebruikt:de stoommachine en de Stirlingmotor.
De stoommachine werd voor het eerst gezien in machines, zoals treinen en landbouwmachines, en onder die zware belastingen kon de nobele stoommachine zichzelf bewijzen dat hij op de weg genoeg was om een auto aan te drijven. Zodra een stoommachine op volle temperatuur komt, zorgt deze voor een constante druk. In de praktijk betekent dit dat de auto kan worden bestuurd zonder dat een versnellingsbak met versnellingen nodig is. Een voorbeeld, de Stanley Rocket, was in staat om snelheden tot 127 mijl per uur (204,4 kilometer per uur) te bereiken - en dit was in 1906! Stoomaangedreven auto's behielden hun populariteit, zelfs nadat de verbrandingsmotortechnologie in opkomst was, deels omdat in die tijd een auto aangedreven door een verbrandingsmotor met de hand moest worden aangezwengeld, wat moeilijk en vaak gevaarlijk was. De elektrische starters die we tegenwoordig gebruiken, waren nog niet uitgevonden. Rond de tijd dat Ford's Model T werd gelanceerd, begonnen nieuwe elektrische componenten auto's veel handiger te maken. De kosten waren ook een factor in de verschuiving. De meest populaire stoomauto's kosten ongeveer zes keer zoveel als de in massa geproduceerde Ford, waardoor ze langzaam uitsterven. Stoomauto's worden nu gezien als een curiositeit. Ze zijn populair bij verzamelaars (Jay Leno is een bekende liefhebber van stoomauto's) en hun betrouwbaarheid betekent dat er nog genoeg vintage exemplaren zijn. Stoommachines zijn ook een bron van intriges voor sommige onderzoekers en ingenieurs. Velen van hen geloven zelfs dat de efficiëntie van de stoommachine, in combinatie met moderne technologie, stoomkracht veel potentieel geeft voor een comeback.
De Stirling-motor, die in het begin van de 19e eeuw door een Schotse uitvinder werd ontwikkeld, heeft ook enige tijd gewerkt aan het aandrijven van auto's uit het verleden, hoewel zijn populariteit na de eerste opkomst tot stilstand kwam omdat de materialen die werden gebruikt om vroege versies van de motor te bouwen niet bestand waren tegen de extreme hitte die nodig is om het te laten werken. Dit type motor, vergelijkbaar met de stoommachine, gebruikt zuigers om kracht te creëren, maar de warmte komt van buiten de motor. Nu er betere en sterkere materialen beschikbaar zijn, heeft de Stirling mogelijk nieuw potentieel. Stirling-motoren bieden enkele voordelen, zoals hun vermogen om op elk type brandstof te draaien, wat de autofabrikanten in Detroit inspireerde om in de jaren zeventig met de Stirling te experimenteren. Meer recentelijk, in 2012, deed een door Stirling aangedreven auto mee aan de Shell Eco-marathon Europe, een wedstrijd voor experimentele alt-fuel voertuigen. De auto voldeed niet aan de kwalificaties van de wedstrijd en was niet in staat om te racen, maar het slaagde erin om mensen opnieuw aan de Stirling-motor te laten denken.
