Henry Ford werd geboren in 1863 en stierf in 1947. Hij was niet alleen getuige van belangrijke gebeurtenissen in de geschiedenis van de Verenigde Staten; hij hielp om ze te laten gebeuren. De innovaties van Ford en zijn gelijknamige autobedrijf vormen een cruciaal onderdeel van ons huidige economische systeem. En hij bouwde niet alleen auto's - hij zorgde voor een totale revolutie in het proces door nieuwe systemen en methoden uit te vinden die nog steeds in gebruik zijn. Mensen zijn echter gecompliceerde wezens, en Henry Ford had een aantal controversiële meningen en overtuigingen die, ten goede of ten kwade, zijn nalatenschap aantasten. Hij was bijvoorbeeld een bekende antisemiet en koesterde diepe vooroordelen tegen het Joodse volk. En sommige van zijn zakelijke praktijken die aanvankelijk als vooruitstrevend werden beschouwd, hadden mogelijk donkerdere motivaties. Als gevolg hiervan hebben veel Amerikanen nog steeds een sterk gevoel voor de man. Een fractie wil zijn onsmakelijke kwaliteiten verdoezelen, met het argument dat zijn positieve bijdragen aan de Amerikaanse economie en industrie opwegen tegen het feit dat hij geen erg aardig persoon was. Anderen zijn van mening dat zijn slechte behandeling van andere mensen en ethisch twijfelachtige zakelijke praktijken niet mogen worden verontschuldigd.
Aan welke kant sta jij? Laten we, voordat we een besluit nemen, eens kijken naar enkele mythes over Henry Ford.
Inhoud
Henry Ford zou hebben gezegd:"Als ik mensen had gevraagd wat ze wilden, hadden ze snellere paarden gezegd." Het is een van de beroemdste citaten die aan hem worden toegeschreven. Er is echter weinig of geen bewijs dat hij deze verklaring ooit heeft afgelegd [bron:Vlaskovits]. In zekere zin maakt het niet echt uit - in het grote schema van Henry Ford is dit een vrij onschuldige uitspraak. Eigenzinnig, maar ongevaarlijk. En hoe dan ook, het zou moeten verklaren waarom hij de Model T bouwde zoals hij deed, ook al waren zijn methoden destijds ongehoord. Of hij het citaat nu zei of niet, hij bouwde nog steeds de Model T en veranderde de geschiedenis. Dus waarom maakt het dan uit? Welnu, Henry Ford en Ford Motor Company zijn nog steeds overal casestudies voor innovators. En dat citaat staat als een scheidslijn tussen twee stromingen. De eerste is van mening dat innovatie moet plaatsvinden in het licht van feedback van consumenten en marktonderzoek. De andere kant vindt dat inspiratie niet moet worden tegengehouden door triviale details zoals feedback van consumenten.
Zoals we op de komende pagina's zullen bespreken, begon Henry Ford op het ene pad en verdwaalde het op het andere, ongeacht wat hij wel of niet zei.
De mythe blijft bestaan dat Henry Ford, om geld te besparen, de onderdelen met de langste levensduur van de Model T opnieuw heeft ontworpen tot een lagere kwaliteit. De Model T is ontworpen met het oog op betaalbaarheid en betrouwbaarheid, een grote bron van trots voor Ford. Inderdaad, Model T's hadden de neiging om langer mee te gaan dan auto's van concurrenten. Maar zoals het verhaal gaat, stuurde Henry Ford naar verluidt een stel ingenieurs naar autokerkhoven om Model Ts te bestuderen. Ze kwamen terug en vertelden hem dat de afgedankte Model T's vrij uniform waren gedragen, met uitzondering van één onderdeel:de kingpin, die op bijna elk exemplaar zeer weinig slijtage vertoonde. Ford zei toen dat nieuwe kingpins volgens een lagere kwaliteitsstandaard moesten worden ontworpen, zodat ze niet langer meegaan dan de rest van de auto. Historici lijken het erover eens te zijn dat dit echt is gebeurd [bron:Snopes]. De mythe is echter dat Henry Ford bereid was de algehele kwaliteit van zijn auto's op te offeren en zijn klanten te bedriegen omwille van centen. Maar dat is rechtstreeks in tegenspraak met de andere kwaliteitsinitiatieven van Ford, waar hij echt geld uitgaf om een betere auto te produceren. Henry Ford zag het gewoon als een slimme zaak om geen extra geld uit te geven waar het geen extra voordeel zou hebben opgeleverd.
... en hij had geen idee wat het zei.
Henry Ford onderhield banden met Adolf Hitler, zei vaak afschuwelijk beledigende dingen en publiceerde zelfs een krant genaamd "Dearborn Independent", die vol stond met anti-joodse haatzaaiende uitlatingen. Jarenlang beweerden historici en Ford-aanhangers dat Henry Ford niet betrokken was bij de dagelijkse gang van zaken bij het runnen van de krant en dat hij de krant zelden las; daarom kon hij niet verantwoordelijk worden gehouden voor wat het publiceerde. Bovendien gingen sommige supporters van Ford zo ver dat ze beweerden dat Ford echt geen idee had hoe beledigend zijn standpunten en uitspraken waren voor de mensen om hem heen [bron:Woeste]. Deze mythe, gebaseerd op een verzonnen citaat van onethische historici, bleef bestaan, zelfs nadat ze was ontkracht. Ford werd aangeklaagd wegens smaad, en onderzoekers hebben dossiers van advocaten uit de zaak gevonden, waaruit blijkt dat Ford de krant in 1922 opdracht gaf te stoppen met het schrijven en publiceren van opruiende inhoud en in 1924 opnieuw te beginnen. De zaak kwam nooit voor de rechter omdat Ford een auto-ongeluk in scene gezet om te voorkomen dat ze naar de rechtbank moesten.
Henry Ford heeft zich misschien een weg gemanipuleerd om te getuigen, maar hij is absoluut niet vrij van de antisemitische inhoud in de 'Dearborn Independent'.
Op het eerste gezicht voerde Henry Ford veel verschillende programma's en beleidsmaatregelen uit die zijn werknemers hielpen. Sommige van zijn aanhangers noemen deze "progressieve" of zelfs "liberale" ideeën. Zonder enig achtergrondverhaal is die interpretatie begrijpelijk. Maar zoals we al hebben besproken, was Henry Ford allesbehalve liberaal. In zijn verdediging was zijn motivatie niet echt winst. Hij wilde gewoon de manier waarop hij zijn bedrijf runde verbeteren. Ondanks het ogenschijnlijk gezinsvriendelijke beleid van Ford probeerde hij echt een groot deel van het leven van zijn werknemers buiten de fabriek te beheersen. Als grootste autofabrikant ter wereld (toen) had dit gedrag verstrekkende gevolgen. Ford ergerde zich vooral aan de mogelijkheid van vakbonden en werkte zo hard om te voorkomen dat zijn werknemers lid werden van een vakbond, dat de National Labour Relations Board moest ingrijpen. Aan het eind van de jaren dertig, toen de vakbonden in heel Detroit op stoom kwamen, overwoog Henry Ford zijn bedrijf sluiten om het te voorkomen [bron:History.com]. Uiteindelijk gaf hij toe. In 1941 tekende Ford een contract met de United Auto Workers.
Zoals je op de volgende pagina zult zien, is de mythe over Henry Ford's 'progressieve' werkplekcultuur de moeite waard om nog verder te bespreken.
Dit is misschien wel de meest hardnekkige Ford-mythe. Het is waar, Henry Ford verhoogde de lonen tot een in die tijd ongehoord niveau:arbeiders aan de lopende band hadden het potentieel om $ 5 per dag te verdienen. Maar het was niet zo dat ze hun eigen Model Ts konden kopen, zoals op grote schaal wordt herhaald. Ford was geen liberale kampioen. Hij bekommerde zich niet bepaald om de individuele economische situatie van zijn arbeiders. Hij wilde gewoon dat zijn werknemers het beu zouden worden en halverwege de dienst van de lijn zouden lopen, wat de fabriek in verspilde tijd, verminderde of verloren productiviteit en de hoofdpijn van het constant aannemen en opleiden van nieuwe werknemers kostte. Nadat de loonsverhoging, productiviteit en kwaliteit waren verbeterd, daalde de omzet en was Ford tevreden dat hij een goede investering had gedaan [bron:Leef]. Met die toename moesten werknemers echter instemmen met een gedragscode die van toepassing was op het werk en op de persoonlijke tijd. Ze mochten niet drinken, gokken of hun vrouw buitenshuis laten werken. Immigranten moesten Engels leren. Ford had zelfs een commissie in dienst die huisbezoeken zou afleggen om ervoor te zorgen dat aan deze normen werd voldaan.
Dus hoewel Henry Ford methoden uitvond die de productie voor altijd veranderden, was zijn 'grote broer'-benadering van personeelsbeheer er niet een die bijzonder werd gevierd - of algemeen werd aangenomen.
Oorspronkelijk gepubliceerd:16 januari 2015
In plaats van een standpunt in te nemen in het pro-Henry Ford/anti-Henry Ford-debat, moet ik me afvragen hoeveel moeilijker het voor hem zou zijn geweest om te functioneren zoals hij in het internettijdperk was. Het zou zoveel moeilijker zijn om weg te komen met het soort dingen dat hij deed met de media en consumenten die elke beweging in de gaten hielden. Dat moet natuurlijk gezegd worden over tal van productieve en controversiële zakenmensen (en politici en entertainers) die vandaag de dag leven, en het lijkt velen van hen er niet van te weerhouden hun mond open te doen. Er zijn enkele gebreken in deze vraagstelling, dat weet ik. Maar als Henry Ford de productie niet had geautomatiseerd, had iemand anders dat zeker gedaan. We zouden nu nog steeds onze auto's, laptops, smartphones en al het andere hebben, dus het is echt moeilijk om iets van zijn gedrag te laten glippen. Maar een van de meest interessante dingen aan Henry Ford is dat hij leek te denken dat hij in een vacuüm opereerde - dat mensen zijn auto's zouden kopen, maar niet echt aandacht schonken aan iets anders dat hij deed. En dat zou nu gewoon niet vliegen.
