Als je een bundel hebt uitgegeven om eersteklas, hoogwaardige banden te krijgen, ben je er waarschijnlijk behoorlijk aan gehecht. Maar terwijl u regelmatig controleert of ze goed zijn opgepompt, uw voorkant goed uitgelijnd houdt en ander routineonderhoud kan de levensduur van uw banden verlengen, uiteindelijk verslijten alle banden. De meeste banden hebben slijtage-indicatoren die verschijnen wanneer het loopvlak van de band tot de wettelijke limiet is afgesleten. Maar je kunt ook een eenvoudige test doen door een cent in de groef te plaatsen. Als je de bovenkant van het hoofd van Abe Lincoln kunt zien, is het tijd om naar de bandenwinkel te gaan [bron:TireRack.com].
Maar wat moet u doen met uw oude banden? Je zou ze in je achtertuin kunnen steken en er plantenbakken van maken. Je zou ze op een braakliggend terrein kunnen dumpen, als je een onverantwoordelijke zwerfster wilt zijn. Je zou ze 's nachts over het hek kunnen hijsen naar je plaatselijke stortplaats, die ze waarschijnlijk niet meer nodig heeft. Of je zou ze kunnen verbranden, als je er niet om geeft de lucht te vervuilen met gevaarlijke gifstoffen.
We plagen je natuurlijk alleen maar. Als je een goede burger bent, doe je al die dingen niet. U gooit uw banden op een verantwoorde manier weg door ze te recyclen.
Amerikanen verslijten ongeveer 290 miljoen banden per jaar en ze recyclen er 233 miljoen van, volgens het Amerikaanse Environmental Protection Agency [bron:EPA].
Tegenwoordig is het vrij eenvoudig om te doen. Op de volgende pagina's leggen we uit hoe het werkt en wat er met uw gerecyclede banden gebeurt.
Tegenwoordig zijn veel bandendealers bereid om uw oude banden voor u te recyclen als u een nieuw paar koopt. Soms is er een kleine vergoeding van $ 2 of $ 3 voor het recyclen [bron:Kane County Recycles].
Als u geen winkelier kunt krijgen om uw banden in te nemen, zou uw plaatselijke provincie of gemeentelijke overheid u moeten kunnen helpen. Sommige hebben speciale ophaaldagen voor banden waarop u uw banden langs de stoeprand kunt laten staan, terwijl andere, zoals Montgomery County, Md., buiten Washington, D.C., afvalstations hebben die banden accepteren voor recycling [bron:Montgomery County, MD]. U kunt hierover meestal informatie krijgen door de website van uw lokale overheid te raadplegen.
Als u in de loop der jaren een hoop oude banden op uw terrein heeft verzameld, wedden dat uw buren graag zouden willen dat u contact opneemt met een bandenrecyclingbedrijf en hen al dat verspilde rubber laat weghalen. In New Jersey zegt de website van Scrap Tire Recycling Co bijvoorbeeld dat het autobanden van elke grootte kan opnemen. (Ze verzamelen ook vliegtuigbanden, als je die hebt.) Het bedrijf verkoopt de schrootbanden vervolgens aan andere bedrijven die het rubber hergebruiken in verschillende producten [bron:Recyclemytires.com].
Of u uw oude banden nu inlevert bij een recyclingcentrum of ze bij een bandendealer achterlaat, ze komen waarschijnlijk terecht bij een commerciële opwerkingsfabriek. Daar zullen de schrootbanden worden behandeld met chemicaliën om ze af te breken tot een materiaal dat opnieuw kan worden gebruikt. Sommige fabrieken gebruiken een proces dat devulkanisatie wordt genoemd en dat de zwavel die oorspronkelijk aan het rubber was toegevoegd, afbreekt en verwijdert om het uit te harden. Het resultaat is een materiaal dat teruggewonnen rubber wordt genoemd en dat goedkoper is dan nieuw rubber, hoewel het soms de treksterkte mist. Het teruggewonnen rubber wordt vervolgens door een mechanische molen gehaald. Soms wordt het eerst ingevroren door het bloot te stellen aan vloeibare stikstof, waardoor het teruggewonnen rubber broos wordt, zodat het gemakkelijker tot een fijn poeder kan worden vermalen [bron:Klingensmith].
Hoewel oude banden waardeloze rommel lijken, kunnen ze voor talloze doeleinden worden gebruikt. Volgens de Environmental Protection Agency zijn er momenteel minstens 110 producten die zijn gemaakt van materiaal dat is afgeleid van gebruikte banden.
Een gebruik voor oude banden is om ze weer op de weg te zetten - als onderdeel van de weg. Ongeveer 12 miljoen schrootbanden per jaar worden verwerkt tot gerubberd asfalt, dat in veel staten wordt gebruikt om federale snelwegen en snelwegen weer aan de oppervlakte te brengen. Studies tonen aan dat het een lagere levenscycluskost heeft dan conventionele bestrating. In het noorden van Virginia hebben wegenbouwers ook versnipperd bandenrubber gecombineerd met cement om "fluistermuren" te vormen die geluidsgolven van het verkeer afleiden en het geluidsniveau verlagen, waardoor de oren van de lokale bewoners gespaard blijven [bron:EPA].
Een ander transportgerelateerd gebruik van oude banden zijn zeer duurzame, met rubber omhulde bielzen. Elke stropdas bevat ongeveer 80 pond vermalen schrootbanden en plastic uit afgedankte flessen, bij elkaar gehouden met een speciaal bindmiddel of lijm rond een stalen balk. Het resulterende product is ongeveer twee keer zo sterk als een houten stropdas en gaat wel 90 jaar mee, ongeveer drie keer zo lang als een houten stropdas [bron:EPA].
Gerecycleerde banden worden ook gebruikt om milieuvriendelijke, onderhoudsarme dekken voor huizen te maken. Gemalen bandenrubber wordt gecombineerd met polyethyleenharsen om gegoten planken te maken die beter bestand zijn tegen extreme hitte en kou, zon en insectenschade dan natuurlijk hout. Dekken van rubbercomposiet gaan ongeveer 25 jaar mee en hebben weinig onderhoud nodig, behalve af en toe schoonspuiten [bron:Luxury Housing Trends].
Een ander steeds populairder gebruik van gerecycled bandenrubber is voor atletiekbanen, basketbalvelden en buitenspeeltuinen. Deze oppervlakken zijn niet alleen duurzaam, maar ze zijn ook zacht genoeg om te voorkomen dat kinderen zichzelf bezeren als ze vallen. In West Lake Park in Hollywood, Florida, spelen kinderen in een replica-piratenschip dat bovenop een gesimuleerde lagune zit, compleet met zwemmende zeekoeien en zeeschildpadden, vervaardigd uit 8.000 schrootbanden [bron:Broward County, FL].
Oorspronkelijk gepubliceerd:29 aug. 2012
