De bougie – zo klein maar zo belangrijk

In 1860 gebruikte Étienne Lenoir een elektrische bougie in zijn gasmotor, de eerste verbrandingsmotor met zuigers en wordt algemeen beschouwd als de uitvinder van de bougie. Vroege patenten voor bougies waren onder meer die van Nikola Tesla (in Amerikaans patent 609.250 voor een ontstekingstijdstipsysteem, 1898), Frederick Richard Simms (GB 24859/1898, 1898) en Robert Bosch (GB 26907/1898). Maar alleen de uitvinding van de eerste commercieel levensvatbare hoogspanningsbougie als onderdeel van een op magneto gebaseerd ontstekingssysteem door Robert Bosch' ingenieur Gottlob Honold in 1902 maakte de ontwikkeling van de motor met vonkontsteking mogelijk. Een bougie is een apparaat voor het leveren van elektrische stroom van een ontstekingssysteem aan de verbrandingskamer van een motor met vonkontsteking om het gecomprimeerde brandstof/luchtmengsel te ontsteken door een elektrische vonk, terwijl de verbrandingsdruk in de motor behouden blijft. Een bougie heeft een metalen omhulsel met schroefdraad, elektrisch geïsoleerd van een centrale elektrode door een porseleinen isolator. De centrale elektrode, die een weerstand kan bevatten, is via een sterk geïsoleerde draad verbonden met de uitgangsklem van een bobine of magneto. Het metalen omhulsel van de bougie wordt in de cilinderkop van de motor geschroefd en zo elektrisch geaard. De centrale elektrode steekt door de porseleinen isolator uit in de verbrandingskamer en vormt een of meer vonkenspleten tussen het binnenste uiteinde van de centrale elektrode en gewoonlijk een of meer uitsteeksels of structuren die zijn bevestigd aan het binnenste uiteinde van de van schroefdraad voorziene schaal en aangeduid als de zijkant, aarde , of aardelektrode(n).

Dit is hoe deze kleine, maar uiterst belangrijke onderdelen worden gemaakt...