Asbest is een natuurlijk maar gevaarlijk mineraal dat dateert uit de prehistorie, maar met een aanzienlijke populariteit tijdens het industriële tijdperk. De hittebestendigheid, duurzaamheid en brandwerende eigenschappen van asbest maakten het noodzakelijk voor vele industrieën, waaronder de auto-industrie en de productie.
Hoewel het recente asbestverbod wordt beschouwd als een belangrijke stap in de richting van de bescherming van aanstaande werknemers in Canada, bestaat er een risico op blootstelling aan asbest van zowel geïmporteerde als oudere producten, met name onder monteurs en arbeiders die in de auto-industrie werken. Het asbestverbod zal niet onmiddellijk effect hebben, aangezien mesothelioom en andere door asbest veroorzaakte ziekten 2-3 decennia nodig hebben om symptomen te ontwikkelen. Daarom kan het minstens twee decennia duren voordat het asbestverbod duidelijke resultaten laat zien.
Een van de grootste gevaren en gevaar op het werk voor automonteurs is blootstelling aan asbest. Monteurs worden voortdurend blootgesteld aan dodelijk asbest terwijl ze aan verschillende onderdelen werken, zoals remmen, koppelingsplaten, transmissiedelen, motorkapbekledingen, isolatiepakkingen en airconditioningsystemen voor auto's. Vóór de jaren zeventig werd asbest het meest gebruikt in de auto-industrie omdat het als isolatie fungeerde en hittebestendigheid bood aan mechanische onderdelen van een auto die door wrijving aan hoge temperaturen worden blootgesteld. De auto-onderdelen ondergaan echter slijtage, raken gemakkelijk beschadigd en moeten daarom worden vervangen, wat het asbest kan verstoren. Daarom worden monteurs die aan oudere voertuigen of onderdelen werken nog steeds blootgesteld aan asbest en het is belangrijk om te beseffen dat de effecten van langdurige blootstelling doorgaans pas 10 tot 50 jaar na de eerste blootstelling zichtbaar worden.
Het is essentieel voor moderne monteurs die reparaties uitvoeren die asbesthoudende autoproducten kunnen verstoren, om goed op de hoogte te zijn van de asbestrisico's die met het beroep gepaard gaan.
Er zijn veel verschillende manieren waarop automonteurs kunnen worden blootgesteld aan asbest.
Automonteurs die thuis met oude auto's werken, lopen ook het risico onbewust asbest in te ademen, omdat de huisgarage over het algemeen niet is voorzien van alle apparatuur die in reparatiewerkplaatsen aanwezig is, waardoor de mechanica aan een hoger gezondheidsrisico wordt blootgesteld.
Bovendien lopen de familieleden van monteurs het risico van tweedehands blootstelling aan asbest, aangezien het waarschijnlijk is dat asbeststof in de lucht in de reparatiewerkplaats via de kleding, schoenen, huid en haar van de monteur naar huis wordt gebracht.
Oudere auto's die vóór de jaren 70 zijn geproduceerd, bevatten asbest in de volgende onderdelen:
Remmen – de meest voorkomende componenten die asbest bevatten, kunnen het gevaarlijke mineraal in de remvoeringen, remblokken, rembehuizing, remtrommels, remschoenen, remstof bevatten, asbeststof die gemakkelijk loslaat, alleen door hout te schuren ontstaat zaagsel. Al het rem- en koppelingsstof is potentieel schadelijk, daarom is het in alle gevallen aan te raden om nooit met een luchtvaartmaatschappij stof uit remtrommels of koppelingshuizen te blazen. In plaats daarvan is het raadzaam om goed ontworpen trommelreinigingsapparatuur te gebruiken, die voorkomt dat stof ontsnapt.
Koppelingen: Asbest in koppelingen kan bij normale wrijving vrijkomen, op dezelfde manier als bij remmen.
Andere opmerkelijke carpart gemaakt met asbest:
Vanwege het uitstekende vermogen om te beschermen en te isoleren tegen hoge hitte en wrijving, werd asbest aangetroffen in honderden andere diverse auto-onderdelen. Asbest is ook aangetroffen in tal van moderne auto's die zijn vervaardigd in Azië, met name China, waar asbest nog steeds legaal mag worden gebruikt.
Ondanks alle inspanningen om asbest veilig te gebruiken, lopen werknemers nog steeds het risico van blootstelling aan het dodelijke mineraal.
Bij het repareren of vervangen van autoproducten die asbest bevatten, kunnen zeer dunne asbestvezels in de lucht ontsnappen. Microscopisch kleine asbestvezels kunnen niet met het blote oog worden gezien, geroken of geproefd, wat betekent dat individuen kunnen worden blootgesteld zonder het te weten. De vezels hebben de neiging om lang nadat een klus is geklaard in de lucht te blijven hangen en kunnen zich tot ongeveer 75 voet van het werkgebied verspreiden, waardoor andere monteurs en klanten die de werkkamer binnenkomen mogelijk worden blootgesteld. Bij inademing of opname kunnen de giftige vezels vast komen te zitten in het slijmvlies van de borstholte, longen of buikholte, waardoor ontstekingen en littekens ontstaan. Dit kan leiden tot verschillende soorten asbestgerelateerde ziekten, waaronder longkanker, asbestose, mesothelioom, pleurale effusie, pleurale plaques, verdikking van de weefsels rond de longen. Elk jaar sterven ongeveer 2.500 mensen aan mesothelioom - een zeldzame vorm van kanker veroorzaakt door asbest - en het aantal zal naar verwachting zijn hoogtepunt bereiken in 2020. Gewoonlijk duurt het minstens 30 jaar voordat de symptomen van door asbest veroorzaakte kankers zich ontwikkelen.
Tegenwoordig moeten werknemers in de automobielsector bij tankstations, reparatiewerkplaatsen, garages en autodealers zich bewust zijn van asbestgerelateerde gevaren. Zowel automonteurs als hun gezinnen lopen een aanzienlijk risico op blootstelling aan asbest wanneer ze werkzaamheden uitvoeren aan remmen, koppelingen en pakkingen en wanneer asbestvezels en stof in huis worden gebracht op werkkleding en schoenen.
De volgende aanbevelingen zijn gedaan om de mechanica veilig te houden tijdens het werken rond asbest:
Naast het nemen van deze voorzorgsmaatregelen, is het belangrijk dat monteurs hun gezondheid in de gaten houden en een arts raadplegen als zich problemen voordoen zoals ademhalingsmoeilijkheden en ongemak op de borst. Als bij een monteur die in het verleden met asbest heeft gewerkt de diagnose mesothelioom of een andere aan asbest gerelateerde ziekte is gesteld, kunnen bedrijven die asbesthoudende producten vervaardigden aansprakelijk worden gesteld en kan een rechtszaak tegen amesothelioom worden aangespannen tegen het verantwoordelijke bedrijf.
Gregory A. Cade , de auteur is de oprichter en hoofdadvocaat bij Environmental Litigation Group, P.C. Hij is houder van een diploma Industriële Hygiëne met een solide wetenschappelijke achtergrond. Hij is lid van de Birmingham Bar Association, de Alabama State Bar en de District of Columbia Bar. Hij heeft duizenden slachtoffers vertegenwoordigd van beroepsmatige blootstelling aan asbest en andere bekende giftige stoffen door te strijden voor hun claim. Zijn praktijkgebieden omvatten milieu- en arbeidsrecht, evenals mesothelioom en asbest.
