Er zijn zoveel goede redenen om een auto te ontwerpen met een motor voorin, en daarom is dit waarschijnlijk de eenvoudigste en meest voorkomende lay-out. Maar als complexiteit een troef is - zoals in high-performance auto's - hebben auto-ingenieurs andere opties. De plaatsing van de motor komt meestal overeen met hoe de rest van de auto is geconfigureerd - met name welke wielen de auto aandrijven. (Deze verbinding is sterk, maar niet volledig onfeilbaar - auto's met vierwielaandrijving en vierwielaandrijving zijn opmerkelijke en vrij veel voorkomende uitzonderingen). Het is zo'n intensief bediscussieerd onderwerp dat Car and Driver een intensieve analyse heeft uitgevoerd, waarbij ter vergelijking een Porsche met een achterin geplaatste motor en een met een middenmotor geplaatste Porsche werd gebruikt. Zelfs als een Porsche niet binnen het budget valt, zijn veel principes hetzelfde. Laten we dus eens kijken naar enkele kenmerken van elke lay-out. Er komt veel natuurkunde en techniek bij deze ontwerpen kijken, maar we zullen proberen het zo eenvoudig mogelijk te houden.
Vooraan gemonteerde motoren zijn de meest voorkomende motorplaatsing. Daarom zijn voorwielaangedreven auto's ook de meest voorkomende. Ze zijn praktisch -- een voorste motorruimte is het gemakkelijkst om aan te werken, en een aan de voorzijde gemonteerde motor zorgt voor ruimere cabines en meer passagiersruimte. En hoewel een voertuig met motor voorin kan worden afgesteld voor pittig rijden, zijn auto's met motor voorin zo'n technisch nadeel vanuit prestatieperspectief dat veel high-performance autofabrikanten ze reserveren voor hun low-end modellen of ze helemaal overslaan. Waarom? De eenvoudigste verklaring is dat auto's met achterwielaandrijving het beste presteren vanuit een prestatieperspectief, en een hoop vermogen zou worden verspild als een voorin gemonteerde motor zijn vermogen over de hele lengte van de auto zou moeten sturen om de achterwielen te laten draaien . Auto's met de motor voorin verliezen ook een beetje remvermogen omdat het gewicht van de auto naar voren verschuift als de auto vertraagt, waardoor het extra momentum krijgt in de ongewenste richting.
Een achterin gemonteerde motor betekent in feite dat de motor zich bevindt in wat we beschouwen als de kofferbak. Het is een populair ontwerp voor sportwagens omdat het plaatsen van de krachtbron achter de achteras het acceleratie- en remvermogen vergroot. De acceleratie lijkt misschien contra-intuïtief - de auto heeft tenslotte in wezen een grote duw van achteren nodig om op gang te komen, en dat is precies waar al het gewicht is gebaseerd. Maar dat gewicht drukt ook op de achterwielen, wat de tractie van de banden verbetert. En simpelweg vanwege de aard van het ontwerp, zijn auto's met de motor achterin doorgaans aanzienlijk kleiner dan een gemiddeld personenvoertuig. Dat groottevoordeel zal ook de handling verbeteren. Er is echter één specifiek nadeel:auto's met achterwielaandrijving zijn gevoelig voor een soort slippen die bekend staat als overstuur. Overstuur is wanneer de achterkant van de auto uit de lijn van de voorkant glijdt, waardoor een fishtailing-effect ontstaat. Overstuur kan lastig te controleren zijn, vooral bij slecht weer, maar veel weekendgangers lijken van het effect te genieten.
Auto's met middenmotor zijn de minst voorkomende configuratie van de drie, maar ze hebben de motor op "de optimale locatie", volgens het bovengenoemde Car and Driver-artikel - net voor de achteras. Dat komt omdat, naast de nabijheid van een centraal gemonteerde motor tot de achterwielen, dit ontwerp de auto ook in staat stelt om een ideale gewichtsverdeling, zwaartepunt en tractie te bereiken. Wanneer het gewicht van de auto gecentreerd is, worden de wielen niet uit balans gebracht door extra gewicht en kan de auto nauwkeuriger worden bestuurd. Dit zijn factoren waar de gemiddelde coureur waarschijnlijk nooit aan denkt, maar die een wereld van verschil kunnen maken als hij door krappe bochten op een circuit rijdt.
Oorspronkelijk gepubliceerd:7 juni 2013
Er wordt veel gepraat over de invloed van de plaatsing van de motor op het rijgedrag ... veel. Het is een geliefd onderwerp onder liefhebbers van high-end merken. En ik heb alle configuraties gereden -- misschien niet uitgebreid, maar genoeg om het verschil te begrijpen. Als je het in zijn eenvoudigste bewoordingen wilt zeggen, het is de ervaring van getrokken worden, in tegenstelling tot de ervaring van geduwd worden. In beide scenario's heeft de bestuurder de volledige controle, maar er zijn subtiele verschillen die moeilijk onder woorden te brengen zijn. Het besturen van een auto met een vooraan gemonteerde motor (wat de meeste trouwens zijn) voelt alsof de motor zijn doel kent - hij doet zijn werk om uw voertuig voort te trekken. Een achterbevestiging lijkt erop dat hij uit is voor een cruise, zo krachtig dat hij niet eens merkt dat hij je voortstuwt. Midden gemonteerd? Nou, dat is gewoon visceraal. Bijna alsof je aan de grond staat.
Zelfs als je weinig (of geen) ervaring hebt met het verschil, kun je misschien nog steeds het gevoel krijgen als je wat tijd in achtbanen hebt doorgebracht. Denk aan een traditionele opstelling, trein bovenop sporen, in vergelijking met een hangende stalen achtbaan. Totaal andere sensatie - het voelt alsof je wordt opgetild, zelfs tijdens een afdaling. De andere is als vallen en op het laatste moment gepakt worden. Zelfs als de onderzetters vergelijkbare paden volgen, is er een reden waarom de ingenieurs met meer dan één ontwerp kwamen.
