Stel je voor dat je meerijdt in je auto en horizontaal accelereert (dat betekent dat je de snelheid van de auto opvoert terwijl je rechtdoor rijdt). Je raakt een hobbel in de weg en de auto springt de lucht in (verticale versnelling) en valt dan door de zwaartekracht weer op de weg. Niet een erg prettige rit, toch? Om dat soort hobbelige ritten tot een minimum te beperken, installeren autofabrikanten het auto-ophangingssysteem om de schokken van onvolmaakte wegen en de energie van verticale acceleratie te absorberen. Op deze manier zullen de passagiers die in de carrosserie van de auto zitten geen schokkende rit krijgen, aangezien de wielen omgaan met de kleine bergen en valleien - hobbels en kuilen - in de weg.
Ingenieurs die voor autofabrikanten werken, moeten oplossingen bedenken om passagiers en chauffeurs een soepele rit te laten ervaren terwijl de auto ruwe wegen ervaart; houd de banden in contact met de weg om de bestuurder zoveel mogelijk controle over de auto te geven (remmen, accelereren en sturen); en minimaliseer de effecten van middelpuntvliedende kracht als de auto een bocht neemt.
Veren, schokdempers en veerpoten hebben elk hun taak om een soepele rit te garanderen. De veren absorberen de verticale versnellingsenergie van de oneffenheden in de weg en de schokdempers zetten deze energie om in warmte-energie, die via de hydraulische vloeistof in de cilinder van de schokdemper wordt afgevoerd. Stutten (schokdempers gemonteerd in veren) werken door structurele ondersteuning te geven aan de auto-ophanging en door de verticale versnellingsenergie te dempen. Nog een andere optie voor een soepele rit zijn anti-sway bars, dit zijn metalen staven die aan het ophangsysteem aan de zijkanten van de auto's zijn bevestigd. Wanneer een wiel een hobbel raakt, brengt de stabilisatorstang een deel van de beweging over op het andere wiel om het slingeren van de auto te verminderen.
Oorspronkelijk gepubliceerd:16 juni 2011
