Er zijn veel verschillende soorten motortoerentalsensoren, maar ze hebben allemaal hetzelfde doel:de ECU te allen tijde laten weten waar de krukas en nokkenas(sen) zich bevinden.
Een motortoerentalsensor kan ook worden aangeduid als de krukaspositiesensor, de nokkenaspositiesensor, de krukas/nokkenashoeksensor (CAS) of de motorpositiesensor.
De timing van de motor is van cruciaal belang voor een goede verbranding. De ECU moet precies weten wanneer brandstof moet worden ingespoten, de kleppen moet worden geopend en het lucht-brandstofmengsel moet worden ontstoken voor een optimale verbranding. Als dit proces niet perfect is gesynchroniseerd, zal de motor slecht draaien, of helemaal niet.
Afhankelijk van de uitvoering van de motor kan uw auto een aparte sensor hebben voor de krukaspositie en nokkenaspositie, of slechts één sensor om beide taken uit te voeren.
Er zijn verschillende veelvoorkomende typen krukaspositiesensoren. Deze sensoren gebruiken meestal een elektromagnetische of optische sensor waarvoor geen contact tussen bewegende delen nodig is. Zonder contact tussen bewegende delen hebben deze sensoren meestal een lange levensduur, omdat ze niet onderhevig zijn aan slijtage.
Variabele Reluctantiesensoren, ook wel variabele reluctor, VR of magnetische sensoren genoemd, zijn vergelijkbaar met pickups die je zou kunnen vinden in een elektrische gitaar of bas. Ze gebruiken een magneet met een draadspoel eromheen.
Sensoren met variabele reluctantie voeren een spanning uit wanneer een ferrometaal op een getand trekkerwiel de sensor passeert, waardoor een stroom ontstaat op de draadspoel in de sensor. Deze sensoren produceren een sinusgolfsignaal wanneer het metaal de spoel nadert en vervolgens weg beweegt.
Een Hall-effectsensor (ook wel Hall-sensor genoemd) is ook magnetisch. Het belangrijkste verschil tussen een Hall-effectsensor en een variabele reluctantiesensor is dat een Hall-effectsensor digitaal is, terwijl de VR-sensor analoog is. Dit betekent dat het een blokgolf produceert en metaal voor de sensor kan detecteren, zelfs als dat metaal niet beweegt.
De krukashoeksensor (CAS) op de vroege 1.8L Mazda Miatas is een goed voorbeeld van een Hall-effectsensor. Deze sensor deed dubbel werk; aangezien de vroege Miatas geen variabele kleptiming had, kon deze ene sensor de ECU vertellen waar zowel de krukas als de nokkenas zich op een bepaald moment bevonden.
Een optische sensor gebruikt licht dat door een draaiende schijf schijnt om de snelheid te bepalen. Net als de Hall-effectsensor produceert een optische sensor ook een vierkante golfvorm.
De eerste generatie 1.6L Miatas gebruikte een optische CAS-sensor in plaats van een Hall-effectsensor.
De transmissiesnelheidssensor praat met de ECU of TCU om een automatische transmissie te helpen weten in welke versnelling deze moet staan. Er zijn twee hoofdtypen transmissiesnelheidssensoren:de snelheidssensor van de ingaande as en de snelheidssensor van de uitgaande as.
Een snelheidssensor van de ingaande as meet het toerental van de ingaande as en koppelomvormer, wat overeenkomt met het toerental van de motor.
De snelheidssensor van de uitgaande as bewaakt de snelheid aan de achterkant van de transmissie, nadat de overbrengingsverhouding van de transmissie al is toegepast. Dit kan door de snelheidsmeter of kilometerteller worden gebruikt om de rijsnelheid van een voertuig te bepalen.
Wielsnelheidssensoren kunnen verschillende taken uitvoeren, waaronder ABS-functie, tractiecontrole, stabiliteitscontrole, grondsnelheid (uw snelheidsmeter en kilometerteller) en bandenspanningscontrole.
De ECU bewaakt tegelijkertijd alle wielsnelheidssensoren. Als de ECU een verschil merkt in een of meer wielsnelheidssensoren, kan hij deze gegevens gebruiken om te bepalen wat er in de omgeving gebeurt.
Sommige voertuigen zijn geprogrammeerd om defensief op deze gegevens te reageren. De meeste moderne auto's zullen bijvoorbeeld een wiel remmen dat veel sneller draait dan de andere wielen, omdat het voor de computer duidelijk is dat het snel draaiende wiel niet de nodige tractie heeft om het voertuig voort te stuwen.
Moderne tractiecontrolesystemen lijken sterk op traditionele sperdifferentiëlen, waardoor het koppel dat op het andere wiel aan de andere kant van een open differentieel kan worden uitgeoefend, toeneemt.
Sommige wielsnelheidssensoren zijn ingebouwd in de naafconstructie, terwijl andere op zichzelf staande sensoren zijn die gemakkelijker te vervangen zijn.
Motortoerentalsensoren zijn vaak een cruciaal onderdeel van de timing van een voertuig. Als de ECU de positie van de krukas of nokkenassen niet kent, weet hij ook niet wanneer de bougies moeten worden ontstoken.
Een slechte krukas- of nokkenaspositiesensor kan ervoor zorgen dat de auto niet start.
Sommige voertuigen hebben redundante sensoren waarmee het voertuig kan starten en rijden, zelfs als één snelheidssensor defect is. In deze gevallen ziet u waarschijnlijk een controlelampje met een code die u een idee moet geven welke snelheidssensor defect is.
Check engine-lampjes kunnen gratis worden gelezen bij de meeste auto-onderdelenwinkels, maar u kunt ook een goedkope codescanner vinden om thuis te gebruiken als u dat wilt.
Veel snelheidsmeters worden aangedreven door een snelheidssensor die op de transmissie is aangesloten. Als deze snelheidssensor defect raakt, werkt uw snelheidsmeter mogelijk niet. Sommige kilometertellers gebruiken dezelfde sensor als de snelheidsmeter en werken mogelijk ook niet meer.
Zonder een snelheidssensor kan het voor de transmissieregeleenheid (TCU) moeilijk zijn om te weten wanneer of hoe snel te schakelen. U kunt ruw schakelen of helemaal geen verschuivingen ervaren.
Cruisecontrol vertrouwt op de kennis van de snelheid van een voertuig om correct te functioneren. Als een snelheidssensor defect raakt, is cruisecontrol mogelijk pas beschikbaar als de sensor is gerepareerd.
Bij voertuigen met ABS zal een slechte wielsnelheidssensor een ABS-lampje activeren. De meeste ABS-systemen kunnen niet goed functioneren zonder een goed signaal van alle vier de wielsnelheidssensoren.
Als u het ABS-lampje ziet branden, verwacht dan niet dat uw ABS-systeem u zal helpen als u hard moet remmen. Het is het beste om dit probleem meteen aan te pakken, zodat u de volledige controle over het voertuig behoudt bij krachtig remmen.
Naast het ABS-lampje kunt u ook de tractie- en stabiliteitscontrolelampjes zien branden. Ford-eigenaren zien mogelijk het bericht 'Service AdvanceTrac'.
Zonder goede informatie van elk wiel heeft de ECU mogelijk niet genoeg gegevens om de relatieve snelheid tussen de aangedreven wielen te kennen.
Motor- en transmissiesnelheidssensoren variëren in prijs, afhankelijk van het type sensor. Een krukas- of nokkenaspositiesensor kan tussen de $ 15 en $ 250 kosten. Aftermarket-onderdelen zijn meestal goedkoper. Transmissiesnelheidssensoren kosten ongeveer hetzelfde.
Arbeid varieert afhankelijk van het motortype, omdat sommige sensoren toegankelijker zijn dan andere. Als uw monteur de transmissie moet laten vallen om een transmissiesensor te vervangen, rekent u op een rekening van rond de $ 800-1.000.
Wielsnelheidssensoren zijn over het algemeen vrij toegankelijk en eenvoudig te vervangen. Deze sensoren kunnen relatief goedkoop worden gekocht, tussen $ 15 en $ 150 voor het onderdeel alleen. Gelukkig hebben de meeste voertuigen de neiging om naar de onderkant van die schaal te vallen.
Als de ABS-sensor is geïntegreerd met de naafconstructie, verwacht dan iets meer te betalen, zowel voor de hele naafconstructie als voor de installatiearbeid. Een naafmontage kost ongeveer $ 200, en de arbeid zou je ongeveer $ 200 moeten kosten.
