Om een motor optimaal te laten werken, moet het brandstof-/luchtmengsel in elke cilinder afvuren op het moment dat de zuiger het bovenste dode punt (BDP) bereikt.
Het duurt een bepaalde tijd voordat de bougie het mengsel heeft ontstoken en de verbranding is opgebouwd. Deze tijd blijft ongeveer hetzelfde, hoe snel de motor ook draait.
Het timingmechanisme is ingesteld om de stekker kort voor het BDP af te vuren. Maar omdat het mechanisme wordt bediend door de beweging van de motor, zou deze tijd normaal gesproken afnemen naarmate de motor sneller liep en zou de stekker te laat afgaan.
Er is dus een mechanisch apparaat aangebracht om het vuren vooruit te laten gaan - om het eerder te laten gebeuren - met toenemend motortoerental.
De belasting van een motor - of deze nu hard trekt of kruist - heeft ook invloed op de timing.
Een licht belaste motor werkt het beste als de ontsteking een extra bedrag naar voren wordt geschoven. Een tweede vacuümapparaat regelt dit onafhankelijk van het eerste.
Het centrifugale voortbewegingsmechanisme reageert op het motortoerental. Het bevindt zich meestal aan de onderkant van het verdeellichaam onder de grondplaat van de contactonderbreker.
Twee stalen gewichten zijn met scharnieren aan een draaiende plaat op de verdeelas bevestigd en in de gesloten positie gehouden door sterke veren.
Naarmate de motor versnelt, werpt de middelpuntvliedende kracht de gewichten naar buiten.
Ze draaien hun draaipunten aan en draaien de contactonderbrekernok naar voren zodat de punten eerder opengaan en de bougie eerder ontsteekt naarmate de snelheid toeneemt.
Het vacuümvervroegingsmechanisme reageert op het vacuüm in het inlaatspruitstuk van de motor, dat wordt veroorzaakt door de aanzuiging van de bewegende zuigers. Als de motor licht wordt belast, neemt het vacuüm toe.
Een smalle leiding loopt van het verdeelstuk naar een vacuümkamer op de verdeelstuk, waarbinnen zich een flexibel membraan bevindt.
Naarmate het vacuüm toeneemt, buigt het membraan en beweegt een staaf die met het midden is verbonden, waardoor de grondplaat van de contactonderbreker lichtjes draait. Dit verplaatst de hiel van de contactonderbreker ten opzichte van de verdelernok en versnelt de ontsteking.
Wanneer de motor belast is, neemt het vacuüm af, het membraan veert terug en de ontsteking wordt vertraagd om aan de gewijzigde omstandigheden te voldoen.
De gebruikelijke manier om de timing aan te passen is door de klembout van de verdeler los te draaien en de hele unit een beetje te draaien.
De hoeveelheid waarmee de twee voortgangsmechanismen de timing veranderen, is niet instelbaar.
Sommige eerdere distributeurs hebben een gekartelde moer op het vacuümvervroegingsmechanisme, waarmee u de timing als geheel kunt wijzigen (niet alleen de werking van het mechanisme).
Veel nieuwere auto's hebben een elektronisch ontstekingssysteem dat de vonk nauwkeuriger timet dan een mechanisch systeem.
Het slijt ook minder, zodat het altijd het hoogste rendement heeft, en het lost één probleem van een mechanisch systeem op:bij hoge motortoerentallen werkt een mechanisch systeem niet met het hoogste rendement.
Elektronische systemen kunnen van het type inductieve ontlading of capacitieve ontlading zijn.
Een inductief ontladingssysteem is het type dat gewoonlijk als originele uitrusting wordt gemonteerd op auto's met elektronische ontsteking. Het produceert op de normale manier hoogspanningsstroom (HT):door laagspanningsstroom (LT) in een spoel in en uit te schakelen.
In het eenvoudigste inductieve ontladingssysteem, het type transistorondersteunde contacten (TAC), is er ook een normale contactonderbreker.
Het voert slechts een zeer kleine stroom, die naar een vermogenstransistor wordt gevoerd die de zwaardere LT-stroom naar de spoel in- en uitschakelt.
De contact-onderbreker punten worden niet geërodeerd door de kleine stroom, zodat ze langer schoon blijven, en de opening hoeft zelden te worden gereset.
Meer geavanceerde, volledig elektronische systemen hebben mogelijk geen punten. In plaats daarvan bevat de verdeler een andere vorm van triggerapparaat voor de vermogenstransistor die vertrouwt op elektrische pulsen in plaats van een mechanische make-and-break-methode.
In één type is er een elektromagnetische spoel en een draaiende puntige rotor met één stalen spike voor elke cilinder.
Elke keer dat een piek langs de spoel beweegt, ontstaat er een kleine spanning die de transistor activeert.
Sommige andere typen kunnen optische of magnetische triggers hebben - ze hebben allemaal dezelfde functie.
Een capacitief ontladingssysteem (CD) - dat in sommige doe-het-zelfkits wordt gebruikt, produceert HT-stroom in de spoel door een grote puls van een condensator door de primaire wikkeling te sturen.
De condensator is een elektrisch opslagapparaat dat zeer snel kan worden opgeladen en ontladen.
De secundaire wikkelingen van de spoel produceren HT-stroom zowel op het moment dat de LT-stroom in de primaire wikkelingen wordt ingeschakeld, als op het moment dat deze wordt uitgeschakeld.
Omdat een condensator heel snel een hele grote puls kan geven, is er altijd een sterke vonk, ongeacht het toerental van de motor.
