Zullen Amerikanen ooit een innovatieve vorm van openbaar vervoer omarmen? Dat is twijfelachtig. Als je ooit naar Chuck Berry, de Beach Boys of Bruce Springsteen hebt geluisterd die zingen over brullen op de snelweg, dan weet je dat Amerikanen dol zijn op hun auto's -- en het gevoel van persoonlijke vrijheid dat voortkomt uit het hebben van een eigen set wielen.
Uit gegevens van het Amerikaanse ministerie van Energie blijkt inderdaad dat Amerikanen bijna 842 auto's per 1.000 mensen bezitten, een groter aandeel dan enig ander land op de planeet - veel meer dan de 593 auto's per 1.000 West-Europeanen en de 36 auto's per 1.000 Chinezen [bron :Amerikaanse ministerie van Energie]. Elke Amerikaan rijdt gemiddeld ongeveer het equivalent van vier roadtrips van kust tot kust door de VS in zijn leven, en brengt bijna een uur per dag achter het stuur door [bron:U.S.Department of Transportation]. Van de 1,1 miljard kleine uitstapjes die ze elke dag maken - van en naar het werk, winkelen, de kinderen afzetten bij pianolessen of lasergamen - maken ze 87 procent van hen in hun eigen persoonlijke voertuigen [bron:Bureau of Transportation Statistics] . Dus ja -- "Schat, we zijn geboren om te rennen."
Het probleem is dat deze bijna obsessieve liefde voor de auto veel nadelen heeft:vervuiling, brandstofkosten, files, spatborden en crashes. Het gebruik van het openbaar vervoer zou veel van die problemen kunnen verhelpen; helaas lijken veel Amerikanen een afkeer te hebben van bussen en treinen. Maar wat als ze een vorm van openbaar vervoer hadden die veel leek op autorijden?
Dat is de potentiële belofte van Personal Rapid Transit (PRT)-systemen . PRT's gebruiken kleine podachtige elektrische spoorvoertuigen - denk aan individuele versies van de monorails in Disneyland - die zijn ontworpen om het gemak van auto's te bieden, zonder de nadelen. Het concept is niet echt nieuw. Sinds 1979 vervoert een PRT-systeem in Morgantown, W.Va. maar liefst 16.000 mensen per dag heen en weer tussen het centrum en de campus van de West Virginia University [bron:Demerjian]. Heathrow Airport buiten Londen heeft nu een PRT-systeem om mensen van de parkeerplaats naar de terminal te vervoeren. Maar het Italiaanse ontwerpbureau Pininfarina en een Koreaans bedrijf voor stedelijke mobiliteit, Vectus, hebben een nog uitgebreider systeem bedacht. Ze hebben plannen opgesteld voor een die in een stad zou functioneren als een robottaxisysteem, waarbij rijders voertuigen elektronisch oproepen om ze overal naartoe te brengen [bron:Weiss].
Naarmate de energieprijzen en de milieuproblemen stijgen en de wegen steeds drukker worden, kijken transportplanners steeds meer naar PRT's. Ze hopen dat mensen deze vijf redenen zullen omarmen waarom een PRT niet veel anders zou zijn dan rijden in je eigen auto.
InhoudIn de loop der jaren hebben transportplanners gekeken naar veel verschillende variaties op het basis PRT-concept van autonome voertuigen die zich op een railsysteem tussen locaties verplaatsen. Maar misschien is het beste state-of-the-art model van de technologie op Heathrow Airport buiten Londen, waar in 2011 een pod-autosysteem werd onthuld, gebouwd door Ultra, een Brits bedrijf. Het systeem bestaat uit 21 op batterijen werkende, bestuurderloze, emissievrije voertuigen, die elk vier passagiers en bagage kunnen vervoeren over een route van 3,7 kilometer tussen het luchthavengaragecomplex en de hoofdterminal van Heathrow in vijf minuten tijd [ bron:Ultra].
Voor passagiers is het rijden in een Ultra-pod sneller dan het haasten om een shuttlebus te markeren en zich vervolgens in een compartiment te wringen dat al vol norse vreemden zit. In plaats daarvan raken ze gewoon een computerscherm aan op een van de meerdere stations langs de route om een van de pods op te roepen, die door een centrale computer worden verzonden en naar stations worden gedistribueerd op basis van de vraag van de passagiers. En de pod is ontworpen om plaats te bieden aan ongeveer hetzelfde aantal mensen dat normaal gesproken in een standaard sedan zou rijden, dus er is geen overbevolking. Bovendien kunnen passagiers kiezen met wie ze rijden [bron:Ultra].
De pods zijn eigenlijk grotendeels opgebouwd uit kant-en-klare componenten uit de auto-industrie en bevatten functies die vaak in auto's worden aangetroffen, zoals voorwielaandrijving, tandheugelbesturing, dubbele draagarmophanging aan de voor- en achterzijde, en wielen voorzien van tubeless radiaalbanden. Als u niet vertrouwd bent met gearhead-jargon, kunt u er zeker van zijn dat rijden in een pod ongeveer net zo soepel aanvoelt als rijden in een auto. En aangezien u tegenover uw medepassagiers kunt zitten, is het eigenlijk comfortabeler om een gesprek te voeren en is er meer bewegingsvrijheid voor het geval u uw benen moet strekken [bron:Ultra].
Het Ultra PRT-systeem op Heathrow beweegt met een snelheid van ongeveer 40 kilometer per uur, wat slechts iets langzamer is dan de maximaal toegestane snelheid in de straten van grote steden als New York en Chicago. En als het gaat om vervoer in een druk stedelijk gebied, kunt u met een PRT-systeem er zelfs sneller komen. PRT's zouden langs hun eigen spoorwegen rijden, geïsoleerd van ander voertuigverkeer, zodat passagiers zich geen zorgen hoeven te maken dat ze vast komen te zitten in files. En zodra een rijder een PRT-voertuig had opgeroepen en instapte, zou die pod automatisch opgaan in de spoorweg en de pod ervoor nauw volgen. Aangezien alle voertuigen op het systeem op hetzelfde computernetwerk zijn aangesloten, hoeft u zich geen zorgen te maken dat een andere bestuurder u afsnijdt of een spatbordbuiger veroorzaakt, en hoeft u zich geen zorgen te maken over verkeerslichten.
"Het is als een geautomatiseerde taxi die op zijn eigen rijbaan rijdt en niet hoeft te stoppen", vertelde Peter Muller, president van PRT Consulting, een in Colorado gevestigd bedrijf dat samenwerkt met steden en instanties om de haalbaarheid van persoonlijke snelle doorvoer te bestuderen, aan CNN in 2011. Dat is een van de redenen waarom sommige steden PRT's willen bouwen in de momenteel overbelaste gebieden; San Jose, Californië, bijvoorbeeld, overweegt een PRT-systeem te bouwen om de stad te verbinden met een lokale luchthaven en een voorgesteld treinstation. Maar Muller vertelde CNN dat zijn bedrijf ook blauwdrukken heeft ontwikkeld voor toekomstige autovrije steden waar inwoners volledig op pods zouden vertrouwen [bron:Almasy].
Het Ultra PRT-systeem bevat veel elektronische toeters en bellen. Een crashvermijdingssysteem uitgerust met sensoren is geprogrammeerd om andere voertuigen te spotten. Een draadloze communicatie-opstelling stelt passagiers in staat om zowel via spraak als data met de meldkamer te communiceren. En flat-panel videoschermen en luidsprekers spelen muziek en videoclips af en geven informatie weer voor reizigers. Er is ook de mogelijkheid om een "smartcard" -systeem te installeren waarmee passagiers hun muzikale voorkeuren op hun persoonlijke kaarten kunnen opslaan, zodat wanneer ze in een pod stappen, het automatisch een specifiek deuntje activeert [bron:Ultra].
Maar PRT's zouden een beetje voorlopen op de huidige auto's als het gaat om draadloze elektronische gadgets, omdat ze in tegenstelling tot de laatste robotvoertuigen zonder bestuurder zouden zijn, onderdeel van een vloot die wordt beheerd door een centraal computernetwerk. Autofabrikanten hebben zelfs gekeken naar de ontwikkeling van vergelijkbare netwerksystemen en robotgestuurde stuurautomaten voor auto's die op gewone wegen zouden werken. Een recente studie van de Duitse autofabrikant Opel concludeerde dat zelfs het aansluiten van 5 procent van de auto's op een dergelijk systeem mogelijk honderden miljoenen dollars aan brandstofkosten zou besparen, omdat het verkeer hierdoor efficiënter zou kunnen stromen [bron:Battles]. Maar er zijn ongetwijfeld een heleboel problemen die moeten worden opgelost voordat we robotauto's op straat ontketenen, waar ze te maken krijgen met roekeloze menselijke chauffeurs die lijken op de snelheidsminnende "kleine oude dame uit Pasadena" die werd vereeuwigd in het Beach Boys-lied uit de jaren 60. Pods op een railsysteem kunnen daarentegen vertrouwen op afstandsbediening met minder kans op ongelukken.
We geven een goddeloos fortuin uit aan benzine - meer dan $ 4.400 per huishouden in de Verenigde Staten in 2011 [bron:Rooney]. Dan zijn er nog de kosten van onderhoud, verzekering en parkeren, ervan uitgaande dat we parkeerplaatsen kunnen vinden op drukke parkeerterreinen in winkelcentra en in stedelijke garages. En dan hebben we het nog niet eens over de milieu-impact. Volgens een rapport van Environmental Defense uit 2006 stoten Amerikaanse auto's en lichte vrachtwagens jaarlijks het equivalent van 314 miljoen ton koolstofdioxide uit. Dat is de hoeveelheid koolstof die je zou vinden in een kolentrein - een trein die 80.467 kilometer lang was. Amerikanen zijn goed voor 5 procent van de wereldbevolking, maar zijn goed voor bijna de helft van de koolstofemissies van auto's in de wereld, die een krachtige factor zijn bij klimaatverandering [bron:DeCicco en Fung].
Als je je zorgen maakt over het beschermen van de planeet en het bestrijden van klimaatverandering, rijd je waarschijnlijk al in een hybride benzine-elektrisch voertuig zoals een Toyota Prius, of — als je echt een doorgewinterde groene fan bent — een volledig elektrisch voertuig zoals als de Nissan Leaf. Maar PRT-systemen, waarvan de voertuigen worden bestuurd door een centrale computer om met optimale efficiëntie te werken, zijn op aarde nog eenvoudiger. Het Ultra PRT-systeem op Heathrow produceert bijvoorbeeld naar verluidt 70 procent minder koolstofemissies dan auto's en gebruikt ongeveer een vijfde van de energie die nodig is om een grote shuttlebus voort te stuwen [bron:Daly].
Als je aan openbaar vervoer denkt, denk je waarschijnlijk aan onhandig ogende voertuigen zoals flexbussen en ouderwetse trolleys. Maar het pod-systeem van Global op Heathrow, met zijn kogelvormige, glanzende metalen voertuigen, beïnvloedt een gestroomlijnde futuristische look die niet zou misstaan in een filmische sci-fi-thriller [bron:Goed]. Het Pinaforma-Vectus PRT-concept is nog avant-gardistischer, met pods in een afgeknotte wigvorm en kamerhoge glazen deuren [bron:Weiss].
Zowel bestaande als voorgestelde ontwerpen voor PRT's lijken in feite op zijn minst een beetje op grotere versies van de Mini Cooper en de Smart-auto - of beter nog, de 'stad'- of 'urban'-conceptauto's die zijn ontwikkeld door autofabrikanten, die op dezelfde manier stompe, gestroomlijnde vormen. Een bijzonder PRT-achtig voertuig is de EN-V-conceptauto van GM, een podachtige tweezitter waarvan de twee Segway-achtige wielen worden aangedreven door een elektromotor die werkt op lithiumfosfaatbatterijen. De EN-V, onthuld op de Shaghai World Expo in mei 2010, heeft ook technologisch veel gemeen met PRT-systemen. Net als een PRT kan een EN-V in robotmodus rijden, waarbij een centraal computernetwerk zijn bewegingen aanstuurt. Het zou ook worden uitgerust met sensoren om te communiceren met andere voertuigen en verkeerssignalen, en een draadloze internetverbinding waarmee passagiers videoconferenties kunnen houden terwijl ze onderweg zijn. De EN-V zou in staat zijn tot veel gecompliceerdere manoeuvres dan een PRT, omdat hij niet op een railsysteem zou zijn - inclusief de mogelijkheid om 360 graden bochten te maken op zijn dubbele wielen. Echter, net als PRT's, zou de EN-V een uitgebreide infrastructuur nodig hebben om te werken [bron:Scott].
Ik heb in de loop der jaren een aantal auto's gehad, van een paarse AMC Hornet uit 1972 die mijn vader voor me kocht voor $ 400 toen ik tweedejaarsstudent was, tot een Volkswagen Golf uit 1988 met de meest oncomfortabele stoelen die ik ooit heb gehad. ongeluk om in te zitten en een alarmsysteem dat soms op mysterieuze wijze afging als ik over de snelweg reed. Tegenwoordig heeft mijn familie een Toyota Prius, die mijn vrouw meestal gebruikt om naar het werk te rijden. Als zzp'er die thuis werkt, merk ik dat ik een auto eigenlijk niet zo nodig heb. Als ik ergens heen moet, heeft Washington D.C. een uitstekend openbaar vervoersysteem.
