Het is niet bepaald een geheim dat de fossiele brandstoffen waarop de meeste auto's rijden, uiteindelijk opraken. Het is ook geen geheim dat ze koolstofbroeikasgassen uitstoten zoals champagne bubbels uitstoot. Voeg dat allemaal samen en er is geen ontkomen aan de onvermijdelijke conclusie:fossiele brandstoffen moeten weg. Maar waarmee gaan we ze vervangen?
Aan mogelijkheden geen gebrek:Elektrische batterijen. Waterstof brandstofcellen. Perslucht. Vloeibare stikstof. Helaas zijn de meeste van deze technologieën nog niet helemaal klaar voor primetime. Zelfs batterij-elektrische voertuigen, waarvan er enkele momenteel verkrijgbaar zijn bij vooraanstaande autofabrikanten, hebben hun nadelen, zoals een beperkt rijbereik, lange oplaadtijden en een beperkte infrastructuur van oplaadstations. Dus voorlopig blijven we fossiele brandstoffen verbranden om onze auto's te laten rijden, toch?
Misschien. Maar er is op dit moment nog een alternatief dat nauwelijks wordt gebruikt:biobrandstoffen. Dit zijn brandstoffen gemaakt van plantaardig materiaal die profiteren van hun natuurlijke energie-inhoud, opgevangen door de zon door middel van fotosynthese, om een mengsel te produceren dat, meestal in combinatie met fossiele brandstoffen, kan worden gebruikt om verbrandingsmotoren aan te drijven.
Hoewel dit alternatief nu beschikbaar is en er voertuigen zijn die er gebruik van kunnen (en zullen) maken, wordt biobrandstof echt niet zo veel gebruikt en wordt er slechts een beperkte hoeveelheid van gemaakt. De Amerikaanse regering biedt belastingvoordelen aan degenen die deze biobrandstoffen maken, mengen en verkopen aan consumenten (maar niet aan de consumenten die ze gebruiken, tenzij ze ze gebruiken als onderdeel van een bedrijf). Na een korte blik op het idee achter biobrandstoffen, zullen we het hebben over hoe deze belastingverminderingen echt werken.
Alle fossiele brandstoffen zijn eigenlijk biobrandstoffen. Aardolie (evenals aardgas en steenkool) vertegenwoordigen de gefossiliseerde overblijfselen van levende organismen, voornamelijk planten, die miljoenen jaren geleden onder het aardoppervlak vastzaten en door het gewicht van het bovenliggende materiaal zijn samengeperst tot hun brandbare essentie. Oliebronnen brengen deze gefossiliseerde plantenresten eenvoudig terug naar de oppervlakte van de aarde, waar ze kunnen worden verwerkt tot de benzine die verbrandingsmotoren laat draaien.
Maar waarom miljoenen jaren wachten op onze brandstoffen? Het oude spul raakt op en veroorzaakt veel vervelende vervuiling, met name koolstofemissies, terwijl het brandt. Biobrandstoffen die uit gewassen worden gemaakt, genereren ook koolstofemissies, maar worden over het algemeen als minder gevaarlijk voor het milieu beschouwd, omdat de hoeveelheid koolstof die vrijkomt gelijk is aan de hoeveelheid die tijdens de teelt is geabsorbeerd, waardoor ze "koolstofneutraal" zijn - dat wil zeggen dat ze niet nieuwe koolstof in de atmosfeer brengen. Aan de andere kant komen fossiele brandstoffen koolstof vrij die anders veilig onder de grond zou zijn gebleven.
De huidige generatie biobrandstoffen wordt voornamelijk gemaakt van voedselgewassen -- maïs en sojabonen zijn favoriet omdat er goed ontwikkelde methoden zijn om ze in brandstof om te zetten -- maar dit levert een probleem op. Om genoeg brandstof te produceren uit maïs en sojabonen om de verbrandingsmotoren van een heel land te laten draaien, zou meer groeiruimte nodig zijn dan er in het land beschikbaar is. En elk voedsel dat wordt omgezet in biobrandstof betekent dat er minder beschikbaar is voor voedsel, wat de voedselprijzen opdrijft. (Herinner je je de wet van vraag en aanbod? Die is hier ook van kracht.) Niet alleen maïs en sojabonen worden duurder gemaakt. Het is de prijs van vlees van dieren die deze gewassen in hun voer krijgen. Kortom, de prijzen stijgen in de hele landbouwvoedselketen wanneer gewassen worden omgeleid naar biobrandstof.
Toekomstige productie van biobrandstoffen kan mogelijk niet-eetbare delen van gewassen gebruiken of gewassen die ongewenst zijn voor voedsel, maar die zullen groeien in gebieden die normaal geen eetbare gewassen zullen ondersteunen. Maar dat is de toekomst; we hebben nu nieuwe brandstoffen nodig en daarom blijft de Amerikaanse regering biobrandstoffen steunen door middel van belastingvoordelen. Op de volgende pagina zullen we zien hoe deze werken.
Een biobrandstof die momenteel in veel auto's kan worden gebruikt, is ethanol, een vorm van alcohol die in combinatie met benzine een effectieve brandstof is voor verbrandingsmotoren. Auto's met een E85-classificatie kunnen bijvoorbeeld brandstoffen gebruiken die voor 85 procent uit ethanol en voor 15 procent uit benzine bestaan.
Iedereen die ooit de reeks belastingformulieren heeft doorgenomen die de IRS hen elk jaar stuurt, weet dat de belastingcode van de Verenigde Staten buitengewoon ingewikkeld is en veel papierwerk vereist. Bovendien zijn de formulieren die de meeste mensen per post ontvangen, slechts een fractie van de belastingformulieren die de IRS elk jaar daadwerkelijk publiceert. Dat komt omdat de meeste formulieren voor speciale doeleinden zijn, zoals het geven van belastingverminderingen aan makers, mixers, verkopers en zelfs bedrijven die biobrandstoffen gebruiken.
Hoewel er geen enkel belastingkrediet is dat kortweg "belastingkrediet voor biobrandstoffen" wordt genoemd, zijn er in de loop der jaren een aantal belastingkredieten voor biobrandstoffen geweest, waarvan er vele niet beschikbaar waren voor de consument. Het belangrijkste biobrandstofkrediet op dit moment is te vinden op IRS-formulier 6478, "The Cellulosic Biofuel Producer Tax Credit." Dat is nogal een mondvol. De naam verwijst naar de productie van brandstof gemaakt van "elke lignocellulose of hemicellulosische stof die beschikbaar is op een hernieuwbare of terugkerende basis" (in de woorden van het belastingformulier zelf). Vertaald in het Engels betekent dit dat als je brandstof maakt van bepaalde vormen van cellulose die afkomstig zijn van duurzame gewassen, je maar liefst $ 1,01 per gallon terug kunt krijgen als belastingvermindering. En dit kan worden doorgegeven aan de consument. Dit krediet zou eind 2012 vervallen, maar de Senaat heeft een verlenging tot 2013 goedgekeurd. U kunt formulier 6478 bekijken en zelfs downloaden op de IRS-website.
Formulier 6478 is in de eerste plaats bedoeld voor bedrijven die biobrandstoffen maken, mengen of verkopen. Als u een bedrijf heeft dat alleen deze brandstof gebruikt, kunt u een gemakkelijkere route nemen om uw krediet te krijgen. Download IRS-formulier 3800, "Algemeen zakelijk krediet" en vul daar uw biobrandstofkosten in.
Dit belastingkrediet heeft veel critici. Ze klagen onder meer dat er gewoon niet genoeg van deze vorm van biobrandstof wordt geproduceerd om het krediet te rechtvaardigen, terwijl het verlies van deze biomassa voor andere toepassingen de voedselkosten alleen maar opdrijft. Ze wijzen erop dat de productie van gewassen voor biobrandstof kan leiden tot ontbossing en verwoestend voor het milieu. En velen vinden dat de overheid haar stimulansen zou moeten concentreren op andere alternatieve brandstoffen, die uiteindelijk schoner en overvloediger zullen zijn en minder effect zullen hebben op de voedseleconomie.
Aangezien de meeste alternatieve brandstoffen de komende jaren niet levensvatbaar zullen zijn (hoewel elektrische batterijen nu beschikbaar zijn), lijkt biobrandstof een ideale oplossing voor de korte termijn. Maar het brengt zijn eigen verrassende problemen met zich mee. Persoonlijk ben ik van plan om voorlopig in mijn Prius te blijven rijden, maar kijk uit naar doorbraken in biobrandstof in de toekomst. En als u een voertuig heeft dat rijdt op (laten we zeggen) E85 of biodiesel die u gebruikt als onderdeel van een bedrijf, kijk dan eens naar dat belastingkrediet voor producenten van cellulose-biobrandstof. Zelfs als je de naam niet kunt zeggen zonder je tong te verdraaien, kan je bankrekening je er misschien voor bedanken.
