Als het op snelheid aankomt, denken de meeste mensen er niet eens aan totdat een politieagent vraagt of ze weten hoe hard ze reden. Maar voor zo ongeveer alles wat gaat, worden wereldsnelheidsrecords bijgehouden. Hier zijn enkele records voor 's werelds snelste voertuigen op land en op zee.
Inhoud
Het snelheidsrecord over land werd op 15 oktober 1997 gevestigd door Andy Green, een Britse gevechtspiloot bij de Royal Air Force. Op Black Rock Desert, een droge meerbedding in het noordwesten van Nevada, bereikte Green's TurboSSC-straalaangedreven auto een snelheid van 763,035 mijl per uur, waarmee hij de eerste bestuurder was die supersonische snelheid bereikte (761 mph) en de geluidsbarrière doorbrak.
Green brak zijn eigen record van 714,144 mijl per uur, dat werd gevestigd op 25 september 1997. De TurboSSC wordt aangedreven door twee nagebrande Rolls-Royce Spey-motoren - dezelfde motoren die werden gebruikt in de Phantom-straaljagers die Green voor de RAF vloog . De straalmotoren die de TurboSSC aandrijven, verbruiken 4,8 gallon brandstof per seconde en halen ongeveer 0,04 mijl per gallon.
Officiële snelheidsrecords onder water - meestal behaald door militaire onderzeeërs - worden niet bijgehouden vanwege de geheimhouding rond de mogelijkheden van deze oorlogsschepen. Maar in 1965, de USS Albacore , een onderzeeër van de Gato-klasse, werd geklokt op 33 knopen (38 mph), een onofficieel snelheidsrecord onder water. Fabrikanten van onderzeeërs claimen hogere snelheden, maar zijn niet officieel gemeten.
De Russische onderzeeër van de Akula-klasse zou naar verluidt 35 knopen (ongeveer 40 mijl per uur) kunnen reizen onder water, terwijl de Alfa-klasse onderzeeër die hij verving gedurende korte perioden 44,7 knopen (ongeveer 51,4 mijl per uur) zou halen.
De snelste persoon op twee wielen is motorcoureur Chris Carr. Op 5 september 2006 brak Carr op de Bonneville Salt Flats in Utah - de locatie van vele snelheidsrecords over land - het snelheidsrecord voor motorfietsen met een gemiddelde snelheid van 350,8 mijl per uur over twee passen op een parcours van vaste lengte in twee runs in tegengestelde richting.
Van de twee passen was Carr's snelste 354 mijl per uur. Hij reed op de Number Seven Streamliner, een speciaal ontworpen motor met een V4-turbomotor.
De snelste speedboot ter wereld is gebouwd in de achtertuin van de man die het record vestigde. Op 8 oktober 1978, in Blowering Dam, Australië, voerde motorbootracer Ken Warby de aanvoerder van Spirit of Australia naar een wereldrecord gemiddelde snelheid van 318,75 mijl per uur, waarmee hij zijn eigen record van 290,313 mijl per uur het voorgaande jaar verbrak.
Warby ontwierp en bouwde Spirit of Australia zelf, met behulp van balsahout, glasvezel en een militaire overtollige motor die hij voor slechts $ 69 kocht. Dit is een gevaarlijke sport -- geen enkele andere speedbootracer heeft een snelheid van meer dan 300 mijl per uur gehaald en overleefd.
Het snelste zeilschip, en het kleinste, is de zeilplank, een surfplank met een zeil eraan. Wereldkampioen windsurfen Finian Maynard uit Ierland heeft het wereldsnelheidsrecord van 48,7 knopen (ongeveer 56 mijl per uur), ingesteld op een koers van 500 meter in de buurt van Saintes Maries de la Mer, Frankrijk, in april 2005. Maynard brak zijn eigen record van 46,82 knopen (53,9 mijl per uur), vastgesteld op 13 november 2004.
Volgens de World Sailing Speed Record Council is het snelste langeafstandszeilschip de Orange II , een 125 meter lange catamaran. Bestuurd door de Franse zeiler Bruno Peyron, de bemanning van de Orange II vestigde het record op een trans-Atlantische reis in juli 2006, waarbij de Atlantische Oceaan werd overgestoken met een gemiddelde snelheid van 28 knopen (ongeveer 32 mijl per uur) en de reis voltooide in 4 dagen, 8 uur, 23 minuten en 54 seconden.
Peyron en de Oranje II ook eigenaar van het zeilrecord rond de wereld dat op 16 maart 2005 is gevestigd. Ze cirkelden rond de wereld (27.000 zeemijl) in 50 dagen, 16 uur en 20 minuten, met een gemiddelde snelheid van 17,89 knopen (ongeveer 20 mijl per uur ).
In de categorie treinen met wielen is de Franse TGV, een hogesnelheidstrein, de snelste ter wereld. Op 3 april 2007 vestigde de hogesnelheidstrein, bestaande uit twee motorrijtuigen en drie dubbeldekkerrijtuigen, onder testomstandigheden het record van 357,2 mijl per uur.
In de categorie magnetische levitatietreinen - waarbij de wagons met krachtige elektrische magneten boven een geleidingsbaan zweven - vestigde de Japanse JR-Maglev-trein met drie wagons op 2 december 2003 een record van 361 mijl per uur.
Maar zonder mensen aan boord - en met raketten eraan - kunnen railvoertuigen veel sneller gaan. Op 30 april 2003 bereikte een onbemande viertraps raketslee (een kleine treinwagon met raketten eraan vastgebonden) een snelheid van 6.416 mijl per uur op de Holloman Air Force Base in New Mexico.
Fietsen hebben menselijke kracht nodig om vooruit te komen, maar dat betekent niet dat ze niet snel kunnen bewegen. Het record voor de hoogste snelheid behaald op een gewone (staande) fiets is van Fred Rompelberg, die in 1995 een snelheid van 166.944 mijl per uur bereikte terwijl hij werd voortgestuwd door een motorvoertuig, waardoor zijn luchtweerstand aanzienlijk verminderde.
Het officiële record voor een rechtopstaande fiets zonder tempo is 51,29 mijl per uur over 200 meter, ingesteld door Jim Glover in Vancouver in 1986. Ligfietsen - die grappig uitziende fietsen waarbij de berijder in een liggende positie zit met de benen naar voren gestrekt - zijn aerodynamisch sneller dan conventionele fietsen. De Canadese wielrenner Sam Whittingham vestigde het snelheidsrecord voor ligfietsen op 5 oktober 2002, met een snelheid van 81 mijl per uur over 200 meter met een vliegende start en geen tempovoertuig.
Waarschijnlijk is het langstlopende snelheidsrecord van een door stoom aangedreven voertuig, de Stanley Steamer. Tussen 1902 en 1927 werden deze door stoom aangedreven auto's voor het publiek geproduceerd door de Stanley-tweeling - Francis en Freelan - via hun Stanley Motor Carriage Company.
In 1906 vestigde een Stanley Rocket, bestuurd door Fred Marriott, het wereldsnelheidsrecord over land voor alle auto's, met een snelheid van 127,7 mijl per uur op de Daytona Beach Road Course in Florida. Hoewel het snelheidsrecord over land is verbroken door auto's met verbrandings- of straalmotoren, bezit de Stanley Steamer nog steeds het record voor auto's met stoomaandrijving.
Van elektrische auto's wordt meestal gedacht dat ze langzaam zijn, maar niet de Buckeye Bullet. Dit elektrische (op batterijen werkende) voertuig, ontworpen en gebouwd door ingenieursstudenten van de Ohio State University, heeft zowel de Amerikaanse als internationale snelheidsrecords over land, waarvoor verschillende regels gelden.
Om het internationale record te vestigen, moet een elektrische auto binnen een uur tijd twee keer een parcours van 1 kilometer in tegengestelde richting afleggen. Op 13 oktober 2004, op de Bonneville Salt Flats, vestigde chauffeur Roger Schroer het nieuwe internationale snelheidsrecord over land van 271.737 mijl per uur.
Om het Amerikaanse record te krijgen, moest het voertuig tussen twee kwalificatieritten vier uur in beslag worden genomen, zodat het niet kon worden gerepareerd, aangepast of geknoeid.
Op 15 oktober 2004 vestigde de Buckeye Bullet, opnieuw gereden door Schroer op dezelfde koers, het Amerikaanse snelheidsrecord over land op 314.958 mijl per uur.
Hoewel hij het park nooit verlaat, wordt de Kingda Ka-achtbaan in het pretpark Six Flags Great Adventure in Jackson, New Jersey, erkend als 's werelds snelste achtbaan.
De Kingda Ka, geopend in 2005, is een hydraulische lanceringsraketachtbaan die in slechts 3,5 seconden zijn topsnelheid van 128 mijl per uur bereikt. De 456 meter hoge toren is ook 's werelds hoogste voor een achtbaan. Gebouwd door de Zwitserse ritfabrikant Intamin, gebruikt de Kingda Ka een veiligheidssysteem over de schouder om de rijders op hun stoel te houden, maar er is geen garantie dat het hun lunch in hun maag zal houden.
Het woord diesel riep vroeger beelden op van stinkende bussen en langzaam rijdende vrachtwagens, maar dat beeld veranderde op 23 augustus 2006, toen de JCB DIESELMAX dieselauto, bestuurd door Andy Green, gemiddeld 350 mijl per uur reed over twee runs op de Bonneville Zout Flats. Bij de eerste run haalde hij 365,779 mijl per uur.
De JCB DIESELMAX is gebouwd door het Britse bedrijf JCB, dat normaal gesproken dieselaangedreven graaflaadmachines, laders en andere soorten bouwmachines maakt.
Onze lijst met land- en waterrecords eindigt op de volgende pagina met de snelste grasmaaier.
De meeste kinderen hebben een hekel aan grasmaaien, maar dat zou kunnen veranderen als hun ouders deze zitmaaier voor hen zouden kopen. Op 4 juli 2006 reed Bob Cleveland op de Bonneville Salt Flats met zijn speciaal gebouwde grasmaaier met een gemiddelde snelheid van iets meer dan 80 mijl per uur.
Cleveland monteerde de maaier zelf, met behulp van een Snapper-gazontractor met een Briggs &Stratton V-twin gemodificeerde motor van 23 pk en andere aangepaste accessoires. Op het moment dat hij het record vestigde, was Cleveland achtvoudig kampioen in de National Lawn Mower Racing Series.
