Wat is onze ideale toekomst zonder bestuurder?

Ik heb onlangs een FHWA Highway Automation Workshop bijgewoond over AV-beleid en planning (wat fantastisch was, fyi). Aan het einde van de tweedaagse workshop kregen we de opdracht voor een kleine groepsactiviteit:Brainstorm over onze ideale toekomst zonder bestuurder. Sky is the limit… hoe ziet dat eruit? Het bleek de moeilijkste taak van het evenement te zijn…. Er waren vertegenwoordigers van steden, staten, universiteiten, federale overheidsinstanties, vervoersdiensten en OEM's aanwezig, en toch struikelden we allemaal. Het zette me echt aan het denken "hoe kunnen we onze ideale toekomst zonder bestuurder bereiken als we niet eens kunnen beschrijven hoe het eruit ziet?"

Het hangt er natuurlijk een beetje vanaf aan wie je het vraagt ​​(gebaseerd op mijn cynische geest...):

• Een autofabrikant zou kunnen suggereren dat iedereen een voertuig zonder bestuurder bezit (uiteraard die van hen) en dat alle goederen worden afgeleverd via persoonlijke voertuigen.
• Een stadsplanner zou kunnen voorstellen dat we voor elke reis gedeelde ritten gebruiken en dat mensen alleen in dichtbevolkte gebieden wonen.
• Een planner van een vervoersbedrijf zou kunnen suggereren dat mensen alleen op het openbaar vervoer vertrouwen om zich te verplaatsen.
• Een universiteitsplanner zou een open dataplatform kunnen voorstellen waar niets eigendom van is; en
• Als jij deze gouverneurskandidaat van Oregon van twee jaar geleden bent, zou je eigenlijk alle langeafstandsreizen via waterglijbanen willen zien!

Dit is allemaal overdreven, maar mijn punt is dat iedereen vanuit zijn bevooroordeelde perspectieven komt. Wie vertegenwoordigt de massa? En hoe kunnen we daadwerkelijk tot een veilig, rechtvaardig, betrouwbaar, toegankelijk, efficiënt en effectief vervoerssysteem komen als we het niet allemaal eens kunnen worden over wat dat is?

Ik geloof dat we met minder extreme perspectieven moeten denken en daadwerkelijk beleid en plannen moeten ontwikkelen die een betere middenweg vertegenwoordigen. Hier zijn enkele algemene principes die dat denken ondersteunen:

• Creëer prestatienormen voor voertuigen zonder bestuurder om veilige wegen te garanderen;
• Gebruik prijzen om verkeersopstoppingen en onderhoud beter te beheren;
• Minimaliseer het gebruik van voertuigen voor nul en eenpersoonsgebruik via sterke beleids- en prijsmechanismen;
• Verplaats OV-bureaus naar mobiliteitsmanagers die ofwel het openbaar vervoer verzorgen of toezicht houden op particuliere bedrijven die mobiliteitsdiensten leveren (op basis van overeengekomen doelen en kosten-batenanalyses);
• Maak maximale (niet minimale) parkeervereisten op locaties met redelijke mobiliteitsopties; en
• Het gebruik van alternatieve brandstoffen aanmoedigen via krachtige beleids- en prijsmechanismen.

Makkelijk, toch? 😊 Als je maar één ding afleidt van deze blogpost, hoop ik dat het is dat beleidsmakers en planners op het gebied van vervoer de komende jaren werkzekerheid hebben...