Lang geleden in de donkere middeleeuwen van de jaren zeventig werkten kakelende auto-ingenieurs in witte jassen, zwarte rubberen handschoenen en een veiligheidsbril met loshangende riemen aan de slapen in diepe, donkere Duitse kelders om antiblokkeerremsystemen of ABS te creëren. Een reeks sensoren, computers en technologische tovenarij elimineerden de noodzaak om te remmen. Toen die sensoren eenmaal op hun plaats zaten, was het eenvoudig genoeg om ze dubbel werk te laten doen om te voorkomen dat de banden tjilpen, roken en wegglijden als de auto ook accelereerde. Tegen 1985 hadden enkele wetenschappers van een minder gekke soort tractiecontrolesystemen ontwikkeld.
En nu is tractiecontrole algemeen beschikbaar omdat het meelift op het ABS van het voertuig - wat vereist was voor alle voertuigen die in de Verenigde Staten werden verkocht voor het modeljaar 2012 en daarna. En hoewel het vele namen en acroniemen kent, betekenen ze allemaal hetzelfde:veiliger rijden door tractiecontrole:
De wetenschappers achter de eerste tractiecontrolesystemen waren niet helemaal gek. Eigenlijk waren ze waarschijnlijk saai taakgericht en streefden ze ernaar om prestatiedoelen te halen in een prachtig bedrijfsgebouw met vakantietijd en voordelen en zelfs geen paar zwarte rubberen handschoenen in zicht. Dat is prima, ingenieurs. Wees zo. Lezers zullen hun eigen gekke gekakel moeten leveren terwijl ze lezen hoe tractiecontrole werkt.
Leven in de eenentwintigste eeuw betekent dus dat uw auto een computer heeft. Het betekent ook dat uw auto waarschijnlijk een drive-by-wire-systeem gebruikt, wat betekent dat er geen mechanische verbinding is tussen het gaspedaal en het gasmechanisme; door het gaspedaal in te drukken, wordt een elektronisch signaal naar het gaspedaal gestuurd en wordt de auto versneld. En met ABS betekent dat je bij elk wiel snelheidssensoren hebt die bijhouden hoe snel het wiel draait; de computer vergelijkt alle vier de wielsnelheden om te zien of een van hen zijn werk niet doet. In het geval van ABS zorgt het ervoor dat een van de wielen niet geblokkeerd raakt en je slipt in een greppel. Bij een tractiecontrolesysteem zorgt diezelfde elektronica ervoor dat de wielen allemaal met dezelfde snelheid draaien in vergelijking met de weg. Het zal bepalen of een wiel slipt -- je weet wel, sneller draaien dan de andere wielen, allemaal wild en gek. Een gekakel zou hier kunnen werken, als je dat wilt.
De computer van de auto heeft een aantal keuzes te maken, en wat hij kiest hangt af van hoe hij is geprogrammeerd en wat de voorwaarden zijn. Vaak zal de computer de remmen een klein beetje bedienen om die onbeheerste band te vertragen totdat het loopvlak wat beet op de weg kan krijgen en kan voorkomen dat hij wegglijdt. Als verdere stappen nodig zijn, kan tractiecontrole zelfs het motorvermogen en -koppel verminderen totdat de band voldoende vertraagt om grip te krijgen. Een gekakel hier is misschien ongepast.
Wat moet je doen om dit systeem te laten werken? Dat is het beste deel:geen ding. Als dat kleine waarschuwingslampje in het dashboard niet zou gaan branden, zou je waarschijnlijk nooit weten dat het systeem ooit in actie zou komen.
Als de weg, om wat voor reden dan ook, glad is, gaat dat lampje waarschijnlijk branden. Regengladde wegen, ijzige plekken en zelfs natte bladeren kunnen tussen het gripvaste rubber van de banden en het noppende wegdek komen. Wanneer een band een ijzige plek vangt of grip verliest in een diepe plas, weten de sensoren dat en treedt het tractiecontrolesysteem in werking.
Het helpt ook als u vanuit stilstand accelereert. Hoewel uw auto in die situaties niet erg snel rijdt, kan het doordraaien van uw wielen er toch voor zorgen dat u de controle over het stuur verliest. In het beste geval:je ziet eruit als een dwaas op het lokale nieuws met je banden die voor een rood licht draaien tijdens de jaarlijkse Snowpocalypse in je stad. Worst case scenario:je draait van de weg af en komt in een greppel.
Als je grip hebt op alle vier de banden en ze in hetzelfde tempo ronddraaien, is je auto veel stabieler. En daarom geven verzekeringsmaatschappijen vaak kortingen voor auto's met ABS en tractiecontrole. Verzekeraars houden van stabiliteit.
Zelfs oudere modelauto's hadden een rudimentair tractiecontrolesysteem. Ooit een oude muscle car met achterwielaandrijving van een parkeerplaats zien loskomen? Als de achterkant zwaaide en overal visstaarten terwijl de banden piepten en rookten, had die auto waarschijnlijk geen achterdifferentieel met beperkte slip. Een achterdifferentieel met beperkte slip zorgt ervoor dat de twee achterwielen van de auto (waar het motorvermogen naartoe gaat) met dezelfde snelheid draaien. Achterdifferentiëlen met beperkte slip worden nog steeds gebruikt in krachtige sportwagens met achterwielaandrijving, maar tractiecontrole is een veel geavanceerder systeem dat in alle soorten auto's wordt gebruikt. Trap in 2013 op het pedaal van een auto met een 600 pk sterke V-12-motor en het tractiecontrolesysteem zorgt ervoor dat zoveel mogelijk vermogen rechtstreeks wordt omgezet in het vooruitrijden van de auto, met weinig (of geen) vermogensverlies in een fancy fishtailing-manoeuvre.
Er zijn nog steeds mensen die er gewoon niet van houden dat auto's hen vertellen wat ze moeten doen. Deze chauffeurs willen de weg voelen, de remmen onder controle houden, de banden tjilpen en over de weg rijden terwijl ze luisteren naar het album "Greatest Hits" van Boston. Nou, dan moet je weten dat nummer zes "Cool the Engines" is, gast, dus neem een chillpil. Maar de kerel heeft wel een goed punt - soms wil je tractiecontrole uitschakelen. In dat geval is het meestal net zo eenvoudig als het indrukken van een knop op de console, vaak ergens in de buurt van je linkerknie.
Waarom zou je zoiets nuttigs uitschakelen? Nou, het is eigenlijk minder handig om tractiecontrole te hebben als een wiel diep in sneeuw of modder vastzit. In dat geval wil je dat de band doordraait, waardoor sneeuw of modder achter de auto wegvliegt, totdat de band wat harde grond heeft gevonden om aan vast te grijpen. In diezelfde situatie kan het een beetje heen en weer schommelen van het voertuig je helpen om los te komen, en de tractiecontrole laat je niet schommelen. Vraag het maar aan die Boston-liefhebbende chauffeur.
Sommige auto's hebben hiervoor een slechte reputatie. Het tractiecontrolesysteem in een Toyota Prius is zo gevoelig dat het in de sneeuw hard zal remmen in plaats van te fladderen om grip te vinden. Het laat geen wielspin toe en schakelt zelfs de kracht naar de wielen uit. Consumentenzaken noemde het zelfs "gevaarlijk" [bron:Cars Direct]. Op internet zijn instructies te vinden om het tractiecontrolesysteem van de Prius uit te schakelen; dat wil zeggen, als je op die rand wilt leven. Als je echter niet vaak met een Prius in sneeuwstormen rijdt, is het waarschijnlijk beter om hem bijna altijd aan te laten staan.
Over mensen gesproken die een haat-liefdeverhouding hebben met tractiecontrole, laten we het hebben over Formule 1-races. Toen tractiecontrole in de jaren tachtig door Bosch werd uitgevonden, was de F1 er helemaal mee bezig. En toen liepen de elektronica en telemetrie in de jaren negentig uit de hand (zoek Nigel Mansell op en sta versteld van zijn auto) en de Formule 1 verbood tractiecontrole. Maar tractiecontrole gebruikt zoveel van dezelfde systemen en sensoren als andere legale apparaten vereisen dat F1-functionarissen gewoon niet konden zien wie vals speelde door tractiecontrole te gebruiken. Dus in 2002 lieten de goden van de F1 het opnieuw toe. Maar de pauze was van korte duur. Tractiecontrole maakte ook deel uit van launch control-systemen die de F1 in 2004 verbood, en tractiecontrole zelf volgde uiteindelijk - alweer - door voor de tweede (en tot nu toe) laatste keer in 2008 te worden verboden.
Ik woon in de Pacific Northwest, waar de sneeuw meestal in de bergen blijft. De valleien krijgen veel regen, maar de wegen zijn hellend en we hebben een redelijk goede afwatering in mijn stad. Maar de bladeren! De natte bladeren die elke herfst vallen, schakelen elk jaar mijn tractiecontrolesysteem in. De goten vullen zich met bladeren en blokkeren de roosters in de straat, waardoor stapels kletsnatte bladeren in centimeters water drijven. Als ik aan de stoeprand durf te parkeren, laat ik de wielen gegarandeerd een beetje doordraaien als ik wegrijd. Het is grappig dat het me een tijdje kostte om in harmonie met ABS te leren leven -- ik wilde zo graag remmen -- maar ik begon vrij snel op tractiecontrole te vertrouwen. Trap het gaspedaal in, wacht tot het systeem in werking treedt en de banden aan de gootzijde vastlopen en rijd dan rustig de parkeerplaats uit. De herfst is echt het enige seizoen waarin mijn tractiecontrolesysteem ooit wordt gebruikt.
