De meeste moderne automatische versnellingsbakken hebben een set tandwielen die een planetaire of epicyclische tandwieltrein worden genoemd.
Een planetaire tandwielset bestaat uit een centraal tandwiel dat het zonnewiel wordt genoemd, een buitenring met interne tandwieltanden (ook bekend als de annulus of ringtandwiel), en twee of drie tandwielen die bekend staan als planeetwielen die roteren tussen de zon en de ringtandwielen .
De aandrijflijn is gekoppeld aan een mechanisme dat bekend staat als een koppelomvormer, dat fungeert als een vloeiende aandrijving tussen de motor en de transmissie.
Als het zonnewiel is vergrendeld en de planeten worden aangedreven door de planeetdrager, wordt de output van het ringwiel gehaald, waardoor een snelheidsverhoging wordt bereikt.
Als het ringwiel is vergrendeld en het zonnewiel wordt aangedreven, sturen de planeetwielen de aandrijving door de planeetwieldrager en wordt de snelheid verlaagd.
Met de stroomtoevoer naar het zonnewiel en met de planeetdrager vergrendeld, wordt het ringwiel aangedreven, maar wordt de aandrijving omgekeerd.
Om directe aandrijving te bereiken zonder verandering van snelheid of draairichting, is de zon vergrendeld op het ringwiel en draait de hele unit als één.
Een koppelomvormer is een vloeistofkoppeling die werkt als een koppeling, behalve dat de aandrijving door hydraulische druk gebeurt.
De converter heeft drie hoofdcomponenten - de waaier, vastgeschroefd aan het vliegwiel; de turbine, verbonden met de ingaande as van de versnellingsbak; en de centrale reactor tussen de twee, die een eenrichtingskoppeling heeft, een vrijloop genaamd.
Naarmate het motortoerental wordt verhoogd, brengt de centrifugaalkracht die op de hydraulische vloeistof inwerkt via de waaierschoepen het koppel of de draaikracht over op de turbine.
De centrale reactor zet deze draaiinspanning om door de vloeistofstroom terug naar de waaier te leiden om een hoger koppel bij lage snelheden te geven.
Zodra de motor versnelt en meer vermogen ontwikkelt, neemt de behoefte aan deze koppelversterking af en komt de reactor vrij. De koppelomvormer fungeert dan als een vloeibaar vliegwiel en verbindt de motor met de versnellingsbak.
De belangrijkste componenten van een koppelomvormer worden weergegeven in het diagram - de waaier, reactor (of stator) en turbine.
De kleinere diagrammen tonen de richting die de hydraulische vloeistof onder centrifugale krachten inneemt.
Hetzelfde effect kan ook worden bereikt door de planeetwielen aan de planeetdrager te vergrendelen.
De meeste automatische versnellingsbakken hebben drie versnellingen vooruit en gebruiken twee sets epicyclische versnellingen.
De vergrendelingssequenties van de epicyclische tandwieloverbrenging worden bereikt door rembanden met hydraulische druk of lamellenkoppelingen.
De banden worden rond het ringwiel gespannen om te voorkomen dat het draait, en de koppelingen worden gebruikt om het zonnewiel en de planeten te vergrendelen.
De juiste volgorde van drukopbouw en -ontlasting wordt geregeld door een complexe opstelling van hydraulische kleppen in combinatie met sensoren die reageren op motorbelasting, rijsnelheid en gasklepopening.
Een mechanisme dat is gekoppeld aan het gaspedaal - bekend als een kickdown - wordt gebruikt om terug te schakelen voor snelle acceleratie. Wanneer u het gaspedaal plotseling volledig indrukt, wordt vrijwel onmiddellijk een lagere versnelling ingeschakeld.
De meeste automatische versnellingsbakken hebben een override-systeem, zodat de bestuurder desgewenst een lage versnelling kan vasthouden.
Rij een (eerste versnelling) 
Rij met twee (tweede versnelling) 
Rijden (hoogste versnelling) 
Omgekeerde 
