Een schijfrem is een type rem dat de remklauwen gebruikt om paren remblokken tegen een schijf of een "rotor" te drukken om wrijving te creëren. Deze actie vertraagt de rotatie van een as, zoals een voertuigas, ofwel om de rotatiesnelheid te verminderen of om deze stil te houden. De bewegingsenergie wordt omgezet in afvalwarmte die moet worden afgevoerd.
Hydraulisch bediende schijfremmen zijn de meest gebruikte vorm van rem voor motorvoertuigen, maar de principes van een schijfrem zijn van toepassing op bijna elke roterende as. De componenten omvatten de schijf, hoofdcilinder, remklauw (die cilinder en twee remblokken bevat) aan beide zijden van de schijf.
Deze thermische energie genereert warmte, maar aangezien de belangrijkste componenten worden blootgesteld aan de atmosfeer, kan deze warmte efficiënt worden verspreid. Deze warmteafvoerende eigenschap vermindert remvervaging, het fenomeen waarbij de remprestaties worden beïnvloed door de hitte.
Een ander voordeel van schijfremmen is hun weerstand tegen vervaging door water, wat optreedt wanneer het water op de remmen de remkracht aanzienlijk vermindert. Wanneer het voertuig in beweging is, draait de rotor met hoge snelheden en deze roterende beweging voert het water uit de rotors zelf af, wat resulteert in een stabiele remkracht.
Schijfremmen worden over het algemeen gebruikt in personenauto's, maar vanwege hun stabiele prestaties bij hogere snelheden en weerstand tegen remvervaging, verspreiden ze zich geleidelijk in het bedrijfswagensegment, waar trommelremmen traditioneel werden gekozen vanwege hun langere levensduur.
Er is een toenemende vraag van klanten naar een langere levensduur en hogere kwaliteit, en Akebono zet zich in om hieraan te voldoen door de betrouwbaarheid van de schijfrem verder te ontwikkelen. Er zijn twee soorten schijfremmen.
De schijfrem van het "tegengestelde zuigertype" heeft zuigers aan beide zijden van de schijfrotor, terwijl de "schijfrem van het zwevende type" slechts aan één kant een zuiger heeft. Schijfremmen van het type met zwevende remklauw worden ook schijfremmen van het type glijdende pen genoemd.
De remschijf (of rotor) is het roterende deel van de schijfremeenheid van een wiel, waartegen de remblokken worden aangebracht. Het materiaal is typisch grijs ijzer, een vorm van gietijzer. Het ontwerp van de schijven varieert enigszins.
Sommige zijn gewoon solide, maar andere zijn uitgehold met vinnen of schoepen die de twee contactoppervlakken van de schijf met elkaar verbinden (meestal opgenomen als onderdeel van een gietproces). Het gewicht en het vermogen van het voertuig bepalen de behoefte aan geventileerde schijven. Het "geventileerde" schijfontwerp helpt de gegenereerde warmte af te voeren en wordt vaak gebruikt op de zwaarder belaste voorschijven.
Schijven voor motorfietsen, fietsen en veel auto's hebben vaak gaten of sleuven door de schijf. Dit wordt gedaan voor een betere warmteafvoer, om de verspreiding van oppervlaktewater te bevorderen, om geluid te verminderen, om de massa te verminderen of om cosmetica op de markt te brengen.
Schijven met sleuven hebben ondiepe kanalen die in de schijf zijn gefreesd om stof en gas te verwijderen. Slotting is de voorkeursmethode in de meeste race-omgevingen om gas en water te verwijderen en remblokken te blussen. Sommige schijven zijn zowel geboord als gegroefd.
Gegroefde schijven worden over het algemeen niet gebruikt op standaardvoertuigen omdat ze snel remblokken verslijten; deze verwijdering van materiaal is echter gunstig voor racevoertuigen, omdat het de pads zacht houdt en de verglazing van hun oppervlakken voorkomt. Op de weg hebben geboorde of gesleufde schijven nog steeds een positief effect in natte omstandigheden, omdat de gaten of sleuven voorkomen dat er zich een waterfilm vormt tussen de schijf en de remblokken.
De remrotor (schijf) die meedraait met het wiel, wordt geklemd door remblokken (frictiemateriaal) die van beide kanten op de remklauw zijn gemonteerd met druk van de zuiger(s) (drukmechanisme) en vertraagt de schijfrotatie, waardoor het remmen en het voertuig stoppen.
De schijfremmen zijn vergelijkbaar met de remmen op een fiets. Wanneer er druk wordt uitgeoefend op de hendel, trekt deze aan een metalen draad die de twee remklauwen samenknijpt, waardoor wrijving ontstaat tussen de rubberen pads en de metalen rand van de band. Wrijving tussen de remblokken en de schijf remt de auto af en de schijf wordt erg heet.
Wanneer de bestuurder op het rempedaal trapt, wordt het vermogen versterkt door de rembekrachtiger (servosysteem) en door de hoofdcilinder omgezet in hydraulische druk (oliedruk). De druk bereikt de remmen op de wielen via buizen gevuld met remolie (remvloeistof).
De geleverde druk duwt de zuigers op de remmen van de vier wielen. De zuigers drukken op hun beurt de remblokken, die van wrijvingsmateriaal zijn, tegen de remschijven die met de wielen meedraaien. De remblokken klemmen van beide kanten op de rotoren en vertragen de wielen, waardoor het voertuig afremt en stopt.
De belangrijkste onderdelen van een schijfrem zijn :
De schijfrem lijkt veel op de remmen van een fiets. Fietsremmen hebben een remklauw, die de remblokken tegen het wiel drukt. Bij een schijfrem knijpen de remblokken in de rotor in plaats van in het wiel, en wordt de kracht hydraulisch overgebracht in plaats van via een kabel. Wrijving tussen de pads en de schijf vertraagt de schijf.
Een rijdende auto heeft een bepaalde hoeveelheid kinetische energie en de remmen moeten deze energie uit de auto verwijderen om hem te stoppen. Hoe doen de remmen dit? Elke keer dat u uw auto stopt, zetten uw remmen de kinetische energie om in warmte die wordt gegenereerd door de wrijving tussen de remblokken en de schijf. De meeste schijfremmen van auto's zijn geventileerd.
Geventileerde schijfremmen hebben een set schoepen, tussen de twee zijden van de schijf, die lucht door de schijf pompen om voor koeling te zorgen.
Er zijn eigenlijk verschillende zeer belangrijke voordelen aan het gebruik van schijfremmen:
